Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-07-09 20:01

Geplaatst: 13-07-09 20:01

En bij een BMI van 40 of meer heb je morbide obesitas.
En dat is niet goed.

Ik heb medelijden met te zware mensen maar zeker ook met te dunne mensen.
Aankomen en afvallen kost veel moeite.
Veelal komt het door verkeerde voedingsgewoonten.
en het is moeilijk om je voedingsgewoonten om te gooien.

**Geplaatst**: 13-07-09 20:02

Geplaatst: 13-07-09 20:02

Nueve schreef:
Ach, meisjes met anorexia moeten toch ook 'gewoon eten'?
Voor beide is er veel teveel onbegrip. Niemand die het zelf niet heeft gehad zal het ooit écht begrijpen, maar sommigen denken er wel zo makkelijk over..

Hier ben ik het mee eens. Ik heb het zelf gehad en neig nu naar boulumia toe. Maar de mensen snappen niet wat er in je omgaat.

**Geplaatst**: 13-07-09 20:03

Geplaatst: 13-07-09 20:03

Ik heb mijn eindwerk van mijn opleiding gehouden over kinderen met obesitas, en idd er rust een grote taboe op.

Er zijn wel een aantal grote verschillen, anorexia is een psychische aandoening, terwijl obese mensen niet geestelijk ziek zijn. Het klinkt hard, maar bij 95% van de obese mensen gaat ieder pondje door het mondje, dit kan wel veel verschillende oorzaken hebben. (cultureel, sociaal economisch, familiar)

Obesitas begint bijna altijd al in de jeugd, en daar ligt de taboe.
Ouders willen/kunnen het niet inzien dat ze een ongezond leefpatroon hebben en dit aan hun kinderen doorgeven.

Ik moet ook veel meer aandacht voor dit onderwerp komen, volgens de WHO is dit over 10 jaar de meest voorkomende doodsoorzaak.

edit: eetverslaving is daarbij ook een hele moeilijke verslaving, omdat je er niet van kunt afkicken.. je kunt namelijk niet stoppen met eten. dus je wordt steeds in de verleiding gebracht...

**Geplaatst**: 13-07-09 20:06

Geplaatst: 13-07-09 20:06

Volgens mij haal je een paar dingen door elkaar?

Hier wat info over verschillende eetstoornissen (wat obesitas niet is): http://www.sabn.nl/informatie_eetstoornissen.php

Ik heb zelf jarenlang boulimia gehad (daar aan voorafgaand anorexia, maar dat heeft relatief kort geduurd) en wat begrip betreft; dat heb ik helaas weinig gevonden. Vriendinnen/kliniekgenoten met anorexia kregen ook dat begrip wat jij in de beginpost schetst niet, helaas.

Alle eetstoornissen zijn even erg, het zijn verslavingen met soms ernstige lichamelijke gevolgen, ook als iemand er 'gezond' uit ziet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-07-09 20:11

Re: Obesitas vs. Anorexia

Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-09 20:11

Ik haalde inderdaad wat dingen door elkaar, per ongeluk bedoelde ik het juiste, maar gaf ik het een verkeerde naam.
Ik weet nu wel wat het is.

**Geplaatst**: 13-07-09 20:25

Re: Obesitas vs. Anorexia

Geplaatst: 13-07-09 20:25

hmm,ik denk dat anorexia patienten wel eerder begrip krijgen dan mensen met overgewicht... Ook niet van iedereen hoor, die mensen die zeggen 'moet je maar gewoon eten' kan ik ook wel slaan. Maar ik denk dat Anorexia toch eerder wordt geassocieerd met doorzettingsvermogen enzo dan boulimia en overgewicht. Je ziet ook nooit spotjes op TV waarin ze roepen 'pas op dat je niet te weinig eet' en in de schijf van 5 staat wél, 'pas op dat je niet teveel eet' en ook nergens 'pas op dat je niet te weinig eet'

Uiteindelijk is anorexia een lijn-verslaving en obesitas een Eet(buien)-verslaving en imo is het ene niet zieliger of minder zielig dan het andere.

**Geplaatst**: 13-07-09 20:26

Geplaatst: 13-07-09 20:26

Ik snap de beginpost m.b.t. de topictitel niet helemaal. Obesitas is niets anders als zwaarlijvigheid, en valt niet onder de eetstoornissen.

Maar obesitas heeft vaak wel een verband met emotie-eten toch? Dit wordt ook al vanaf kleins af aan al aangemoedigd, voorbeeld: kind huilt, krijgt een snoepje en is weer stil. Wanneer een kind zich verdrietig voelt, zal het sneller weer naar iets lekkers te eten grijpen om zich weer goed te voelen en er ontwikkeld zich een verkeerde relatie met voedsel.

Verder vind ik dat er voor alle drie de problemen (obesitas, anorexia en boulimia) sowieso te weinig begrip wordt getoond door de maatschappij. Zoals hier door een aantal mensen al wordt gezegd; obese mensen zijn 'gewoon te dik' (terwijl zij misschien wel in een vicieuze cirkel zitten wat betreft emotie-eten), mensen met anorexia moeten maar 'gewoon beter eten' en hetzelfde 'geldt' voor mensen met boulimia. Terwijl (ik spreek nu vanuit mezelf) mensen vaak géén idee hebben wat er in je omgaat wanneer je eenmaal in die sleur van niet eten/overgeven na iedere maaltijd zit, hoe jij erin 'beland' bent en hoe graag jij er zelf misschien wel niet vanaf wilt komen.

**Geplaatst**: 13-07-09 20:35

Geplaatst: 13-07-09 20:35

FitzChivalry schreef:
Ik heb mijn eindwerk van mijn opleiding gehouden over kinderen met obesitas, en idd er rust een grote taboe op.

Er zijn wel een aantal grote verschillen, anorexia is een psychische aandoening, terwijl obese mensen niet geestelijk ziek zijn. Het klinkt hard, maar bij 95% van de obese mensen gaat ieder pondje door het mondje, dit kan wel veel verschillende oorzaken hebben. (cultureel, sociaal economisch, familiar)

Obesitas begint bijna altijd al in de jeugd, en daar ligt de taboe.
Ouders willen/kunnen het niet inzien dat ze een ongezond leefpatroon hebben en dit aan hun kinderen doorgeven.

Ik moet ook veel meer aandacht voor dit onderwerp komen, volgens de WHO is dit over 10 jaar de meest voorkomende doodsoorzaak.

edit: eetverslaving is daarbij ook een hele moeilijke verslaving, omdat je er niet van kunt afkicken.. je kunt namelijk niet stoppen met eten. dus je wordt steeds in de verleiding gebracht...

Dat is maar net welke theorie je gebruikt, je zou eens de docu why thin people aren't fat moeten zien daar worden alle theorien onder de loep genomen. Het is groter dan ongezond leefpatroon aan kinderen doorgeven

want dat is maar een deel van de populatie en geld zeker niet voor allemaal.

Zoals mensen met een voldoende kcal inname waarbij de hersennen reageren als uithongering op nieuw voorgesteld eten. enz enz

mensen blijven ondanks nieuwe info zo beknopt denken.

Ik ben ex obesitas patient of eigenlijk ben ik nog obesitas patient ook al is het niet zichtbaar want de strijd is een dagelijkse strijd helaas

**Geplaatst**: 13-07-09 20:38

Geplaatst: 13-07-09 20:38

Het is alletwee erg. Overgewicht of ondergewicht, het is en blijft een naar probleem.

Ik merk zelfs in mijn omgeving dat als ik een patatje op een terras aan het eten ben,
mensen kijken of ik het wel kan hebben.
Dat doen mensen altijd, zelfs mijn vriendinnen. 'Zou dat meisje die hamburger wel moeten eten? Tjonge, eigen schuld hoor.'

**Geplaatst**: 13-07-09 20:46

Geplaatst: 13-07-09 20:46

FitzChivalry schreef:
Er zijn wel een aantal grote verschillen, anorexia is een psychische aandoening, terwijl obese mensen niet geestelijk ziek zijn. Het klinkt hard, maar bij 95% van de obese mensen gaat ieder pondje door het mondje, dit kan wel veel verschillende oorzaken hebben. (cultureel, sociaal economisch, familiar)

Obesitas begint bijna altijd al in de jeugd, en daar ligt de taboe.
Ouders willen/kunnen het niet inzien dat ze een ongezond leefpatroon hebben en dit aan hun kinderen doorgeven.

Helemaal mee eens

**Geplaatst**: 13-07-09 20:56

Geplaatst: 13-07-09 20:56

kizz_rianne schreef:
Ik vind het ene probleem niet minder erg dan het andere... Ik kan me bij beide gevallen wel iets voorstellen, maar me er niet volledig in verplaatsen. In beide gevallen ben je de controle kwijt over je eetgedrag.
. Maar hetzelfde kan je denken over dunne mensen, maar dan eerder in de trant van 'je bent al zo dun, ben je zo obsessief bezig dat je een cola light moet nemen ipv een gewone cola?'

Alle eetproblemen zeggen hebben een gemeenschappelijk iets, ze hebben allemaal een eetpatroon wat niet gezond is.

Ik heb al jaren anorexia en zit momenteel weer in een actieve periode. Ik ga naar de supermarkt op het moment dat er zo min mogelijk mensen zijn, zodat niemand ziet wat ik koop (wat niet veel is, vooral cola light, magere yoghurt en wat fruit) ook ga ik altijd naar verschillende supermarkten omdat ik bang ben dat mensen doorkrijgen dat dit eigenlijk mijn standdaard boodschappenlijstje is en iets gaan vermoeden, terwijl mijn uiterlijk eigenlijk al genoeg zegt. Ik denk dat het voor iemand met overwicht hetzelfde moet voelen om taart, friet en andere dingen te kopen. Al denk ik wel dat iemand met overgewicht zonder eetstoornis, daar makkelijker in zou zijn, dan iemand met overgewicht zonder eetstoornis.

MoonChloe schreef:
Ik wil dus niet zeggen dat ze slap zijn maar dat ze eerder moeten ingrijpen.
Bijvoorbeeld, ik voel me al heel lang niet goed.. wat doe ik? ik kan kiezen, laat maar.. Of ik ga naar dokter..
Misschien wel een hele scheve vergelijking maargoed. Maar het is toch wel denk aan jezelf om te zeggen, nu heb ik er genoeg van en ga ik er hulp voor zoeken. Maar zo denk ik ook over dunne mensen Het is wel zo knullig om te zeggen van mensen die meestal een psychische stoornis hebben. Ik vraag me dan absoluut af; hoe kun je het zo ver hebben laten komen??

Ik wil het heel graag uit de wereld helpen dat je op elke hoek van de straat hulp kan vinden. Huisartsen stellen vaak de dianose niet, ook omdat de signalen zo moeilijk herkenbaar zijn. Eetstoornissen overkomt vaak introvette mensen, die zullen niet snel aangeven wat ze van binnen denken en voelen. Daar komt ook bij dat het een symptoom is van eetstoornissen, om de buitenwereld te laten geloven dat jij een normaal eetpatroon hebt, het is een 'overlevingsstrategie', daar prikt een buitenstaander en ook hulpverlener niet zomaar door heen.

Ik kan qua ervaringen in de hulpverlening niet spreken voor mensen met boulimia of BED, maar wel vanuit mijn anorexia achtergrond. Het was altijd een eis, dat ik eerst in gewicht aan kwam, voordat er wat aan mijn echte onderliggende problemen gedaan werdt. Omdat ik helemaal gek wordt, als de weegschaal ook maar 0.1 kilo meer aangeeft dan de vorige keer, lukt het mij gewoon niet om bijv. minimaal 10 kilo aan te komen, voordat ik in aanmerking kom voor psychologische begeleiding en therapie. Mijn enige optie om hulp te krijgen was om nog meer af te vallen en zorgen dat ik onder de 35 kilo kwam, zodat ik opgenomen zou worden in het ziekenhuis en vanuit daar wat hulp en therapie kreeg in de tijd dat ze me lieten aankomen. Maar eenmaal op stabiel gewicht, slangetje uit mijn neus en geen goede hulpverlening, vliegen de kilo's er ook zo weer af. Ik wil wel beter worden, maar ik wil niet aankomen. Dat is wat mensen met anorexia vaak zeggen. Ik denk als ze eerst de problemen gaan behandelen en daarna het aankomen dat het al veel makkelijker gaat worden.

Menino schreef:
hmm,ik denk dat anorexia patienten wel eerder begrip krijgen dan mensen met overgewicht... Ook niet van iedereen hoor, die mensen die zeggen 'moet je maar gewoon eten' kan ik ook wel slaan. Maar ik denk dat Anorexia toch eerder wordt geassocieerd met doorzettingsvermogen enzo dan boulimia en overgewicht. Uiteindelijk is anorexia een lijn-verslaving en obesitas een Eet(buien)-verslaving en imo is het ene niet zieliger of minder zielig dan het andere.

Mensen hebben respect voor anorexia, zolang je maar gewoon eet en zegt dat je beter wil worden. Op momenten dat je daar niet aan toe bent, is mijn ervaring dat er gezegt wordt, 'je kiest er zelf voor om neit te eten, eigen schuld, je spoort gewoon niet'. Ik denk dat er voor alle eetstoonissen evenveel onbegrip is.

**Geplaatst**: 13-07-09 21:02

Geplaatst: 13-07-09 21:02

als ik nou kijk naar de middelbare school werden 'dikkerdjes' eerder gepest oid (hoewel ik zelf nooit echt gepest ben op de middelbare

), en als iemand anorexia had was dat meer sensatie zegmaar (voor bepaalde mensen). Het lijkt me allebei niet leuk hoor, maar ik denk wel dat er anders tegen aan gekeken wordt.

**Geplaatst**: 13-07-09 21:04

Geplaatst: 13-07-09 21:04

Nou. In mijn eindexamenjaar zat er ook een meisje in mijn klas die anorexia had,
hier kwam zij eerlijk voor uit. Maar ze werd er écht wel mee geplaagd.
'Hey, ga eens wat eten!' - en als ze naar de wc ging was het 'Onee, ze gaat d'r lunch uitspugen!'

Dat heeft die arme meid totaal niet geholpen.
$:\$

**Geplaatst**: 13-07-09 21:17

Geplaatst: 13-07-09 21:17

Biskwie schreef:
Ik denk als ze eerst de problemen gaan behandelen en daarna het aankomen dat het al veel makkelijker gaat worden.

Is jou wel uitgelegd waarom je eerst moet aankomen voordat er aan de onderliggende problematiek gewerkt gaat (en eigenlijk ook kan) worden?

Ik had op het moment van opname geen ondergewicht maar ook ik kon niet aan onderliggende problemen gaan werken voor ik al grotendeels van mijn eetbuien en compensatiegedrag af was. Dit omdat je met slecht eetgedrag ten eerste jezelf als het ware verdooft, dus van ècht werken aan de andere problemen kan dan geen sprake zijn. En ten tweede is het gewoon heel heftig om aan de onderliggende problematiek te gaan werken, daar moet je fysiek ook toe in staat zijn.

**Geplaatst**: 13-07-09 21:23

Re: Obesitas vs. Anorexia

Geplaatst: 13-07-09 21:23

Ja dat is mij uitgelegd, bij meerdere behandelaars en opnames, tot nu toe, gezien wederom in een goede anorexiaperiode zit, met weinig resultaat.

**Geplaatst**: 13-07-09 21:31

Geplaatst: 13-07-09 21:31

Persoonlijk zie ik wel een verschil tussen Binge Eating, Boulimia nervosa en anorexia nervosa.

Bij anorexia nervosa is sprake van een ernstig vervormd eigen beeld, waarbij met name het lichaamsbeeld afwijkend is. Iemand mist gevoel van eigen waarde, heeft een negatief zelfbeeld en vervormt daardoor het beeld op zijn of haar eigen lichaam. Als gevolg daarvan ontstaat een vorm van discipline.

Bij boulimia nervosa is de psychische problematiek de veroorzaker van verlies van controle tijdens het eten. Bij Binge Eating disorder mis je bij het verlies van controle ook nog de compenserende factoren om het teveel aan ingenomen caloriën, te verwerken - zoals sporten, etc.

Boulimia nervosa en binge eating lijken voor mij meer op vormen van aangepaste automutilatie - het zichzelf "straffen". Een andere uitingsvorm dan zichzelf snijden, voor mijn gevoel. Anorexia is willen voldoen aan iets - en dus voor mijn gevoel weer iets anders.
Maar, ik ben geen expert in deze, so don't shoot

**Geplaatst**: 13-07-09 21:47

Geplaatst: 13-07-09 21:47

WhiteRose schreef:
Boulimia nervosa en binge eating lijken voor mij meer op vormen van aangepaste automutilatie - het zichzelf "straffen". Een andere uitingsvorm dan zichzelf snijden, voor mijn gevoel. Anorexia is willen voldoen aan iets - en dus voor mijn gevoel weer iets anders.

Voor mij -en veel anderen die ik gesproken heb- lag het anders. Overgeven na een eetbui was geen straf, juist een 'doel' op zich na verloop van tijd. Ik snap dat het lastig is om er een voorstelling van te maken, maar door het eten en daarna overgeven kwam ik in een soort roes, die heel prettig aanvoelde. Ik vond het overgeven in die zin ook echt 'fijn'. Ik gooide er dan letterlijk uit wat ik eigenlijk op andere manieren moest verwerken, daarna voelde ik me vaak heel rustig en 'van de wereld'. Dat duurde nooit lang, dus dan was een volgende eetbui noodzakelijk, maar als straf heb ik het dus nooit ervaren.

Overigens zit er in principe niet veel verschil tussen de eetstoornissen; de uitingen zijn anders, maar gedachten en gevoelens van patienten met verschillende eetstoornissen liggen toch erg vaak op eén lijn.

**Geplaatst**: 13-07-09 21:55

Geplaatst: 13-07-09 21:55

Straf is idd niet goed gekozen. Wat je vertelt, klinkt voor mij zoals ik automutilanten hoor praten - hoewel het bij hen ook wel een vorm van iets "wegwerken" is, ergens een soort van druk afhalen. Maar automutileren wil nog weleens erg verslavend zijn.

Over het verschil in uiting vs. het lichaamsbeeld: daar ben ik nog niet over uit. Maar, ik ben geen expert

**Geplaatst**: 13-07-09 22:01

Geplaatst: 13-07-09 22:01

volgens mij maak je bij purgeren en automutleren wel de zelfde stof(fen) aan, endorfine....

Maar bij purgeren heb je ook nog zoiets dat je het 'er even uit kan gooien' .... Het klinkt heel gek, maar ik ervaarde het als een soort uiting van bepaalde emoties... Letterlijk 'uiting' , ik wilde dat het niet meer in mijn lichaam zat. Ofzo.... Als ik in een moeilijk gesprek zat, dwaalde mijn gedachtes altijd af naar overgeven

...

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 13-07-09 22:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-07-09 22:02

Geplaatst: 13-07-09 22:02

En zo zie je bij automutileren het "verlies" of kwijtraken van de pijn van binnen..

Geen idee of het psychiatrisch stand houdt, maar voor mijn gevoel liggen er toch wel enige vergelijkingen

**Geplaatst**: 13-07-09 22:06

Re: Obesitas vs. Anorexia

Geplaatst: 13-07-09 22:06

jazeker, maar gevoelsmatig ligt het toch wel anders...
Het overgeven was echt een soort van metaforisch (bestaat dat woord :')

) voor 'het eruit gooien' van alle nare gevoelens, bij automutileren gaat het toch meer om de stoffen die je aamaakt. Maar die maak je ook aan bij het purgeren dus.

**Geplaatst**: 13-07-09 22:23

Geplaatst: 13-07-09 22:23

WhiteRose schreef:
Straf is idd niet goed gekozen. Wat je vertelt, klinkt voor mij zoals ik automutilanten hoor praten - hoewel het bij hen ook wel een vorm van iets "wegwerken" is, ergens een soort van druk afhalen. Maar automutileren wil nog weleens erg verslavend zijn.

Met automutilatie ben ik ook bekend, dat is (voor mij in elk geval) hetzelfde principe. Ik heb dat ook nooit als mezelf straffen gezien, maar wel inderdaad van het 'verlichten' van druk.

Menino, voor mij werkte dat dus ook zo. Er letterlijk van alles uitgooien, wat ik destijds nog niet op een andere manier kon.

**Geplaatst**: 13-07-09 22:52

Geplaatst: 13-07-09 22:52

luuntje schreef:
En bij een BMI van 40 of meer heb je morbide obesitas.
En dat is niet goed.

Ik heb medelijden met te zware mensen maar zeker ook met te dunne mensen.
Aankomen en afvallen kost veel moeite.
Veelal komt het door verkeerde voedingsgewoonten.
en het is moeilijk om je voedingsgewoonten om te gooien.

volgens de BMI meter heb ik obesitas, en grof ook, maar ik pas nog steeds op 1 stoel en kan nog steeds mn tenen zien, ik ben niet zo'n fan van de bmi meter, komt nog bij dat ik een goede sporter ben, ik ben misschien fors, maar wel gezond.
http://i158.photobucket.com/albums/t82/ ... iekaan.jpg
dit ben ik dus, volgens de bmi heb ik zware obesitas, right :')

**Geplaatst**: 13-07-09 22:56

Geplaatst: 13-07-09 22:56

Annouk schreef:
Nou. In mijn eindexamenjaar zat er ook een meisje in mijn klas die anorexia had,
hier kwam zij eerlijk voor uit. Maar ze werd er écht wel mee geplaagd.
'Hey, ga eens wat eten!' - en als ze naar de wc ging was het 'Onee, ze gaat d'r lunch uitspugen!'

Dat heeft die arme meid totaal niet geholpen.
$:\$

net wat er al werd gezegd, zolang mensen het niet hebben gehad weten ze eigenlijk niet wat het is, en hierdoor pesten ze andere, vind dat altijd ontzettend sneu...

**Geplaatst**: 13-07-09 23:36

Geplaatst: 13-07-09 23:36

Storm76 schreef:
upperlady schreef:
sorry volgens mij is dit slects in je hoofd. Ik heb dit idee namelijk echt niet! Of het komt omdat ik dit niet zo zie, dat kan ook nog, haha

Dus als jij een te dikke dame ziet lopen met een ijsje, denk jij 'die mevrouw zou wel eens boulimia kunnen hebben waar ze niks aan kan doen', in plaats van, 'wat een dom persoon, laat dat ijsje nu liggen, je bent al te flink'?

Haha ik snapte je reactie al niet maar j had een tikfout gaf je al aan. Verkeerde ziekte, oeps!