Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-07-20 16:50

Geplaatst: 30-07-20 16:50

Ik heb echt last van brainfog, moeite met concentreren en lange autoritten, prikkelgevoelig (vooral geluiden), en moeite met initiatieven nemen, dus ergens aan beginnen.
Ik kan dan uren op de bank zitten om mezelf moed in te praten om op te staan en de was te gaan doen.
Als iemand me op sleeptouw neemt kan ik gek genoeg meer aan.
Als ik echt in een energiedip zit is mijn hele lijf zwaar.

**Geplaatst**: 30-07-20 17:22

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 30-07-20 17:22

Dat prikkelgevoelig herken ik ook inderdaad

**Geplaatst**: 30-07-20 18:39

Geplaatst: 30-07-20 18:39

Ja hier ook een met CVS!! Vanaf 2012 aan een stuk door onderzocht en enkel "pfeiffer" gevonden. Maar "daar kun je niks aan overhouden" verhaal....

Sinds begin dit jaar ben ik naar België aan het gaan en bij de eerste afspraak konden ze gelijk zien dat er iets mis was!!

Mijn magnesium waarde was extreem laag. Na bloedonderzoek bleek dat de pfeiffer mijn lymfestelsel zodanig heeft aangetast dat mijn lichaam niet meer fatsoenlijk kan afweren.

Ik eet gezond, rook en drink niet en toch was het zuurstoftransport (hemoglobine) in een slechte staat.

Ik had te weinig witte bloedlichaampjes (die het lymfestelsel dus aanmaakt), magnesium te laag, te weinig vitamine B12, te weinig zink en ijzer. Dit doordat mijn afweersysteem elke dag alles 10x harder moet verwerken dan normaal.

Mijn symptomen waren continu vermoeid zijn, moe naar bed en nog vermoeider eruit. Hele weekenden doorgebracht waarbij ik 20 uur per dag sliep. Depressief werd ik ook natuurlijk, niet fijn als je met mooi weer steeds maar kan slapen.

Zo blij dat ze in België iets konden vinden en nog beter een OPLOSSING!!

Ik moest eerst ontstekingsremmers nemen, samen met extra vitamine aanvullingen + voedingsschema.

Nu zit ik middenin een ozon therapie en eerlijk gezegd had ik er niks van verwacht, maar mijn klachten (andere symptomen zijn te lang om op te noemen) zijn extreem verminderd en sommige helemaal weg

Ik heb sinds eerst in jaren nu al 2 maanden van alles weer kunnen doen, wat anders werd ingevuld in slaaptijd!!

Ik rijd weer meer, dans weer en kan eindelijk weer tijd vinden voor vrienden en klusjes in/om huis.

Mijn advies laat NL links liggen en zorg dat je met CVS (pfeiffer) naar België of Duitsland gaat!! Die artsen zijn daar veel verder mee dan hier in NL.

Dit is waar ik nu heen ga: https://www.biologicalmedicalcenter.com/

**Geplaatst**: 30-07-20 20:31

Geplaatst: 30-07-20 20:31

Kanzi schreef:
Ik heb echt last van brainfog, moeite met concentreren en lange autoritten, prikkelgevoelig (vooral geluiden), en moeite met initiatieven nemen, dus ergens aan beginnen.
Ik kan dan uren op de bank zitten om mezelf moed in te praten om op te staan en de was te gaan doen.
Als iemand me op sleeptouw neemt kan ik gek genoeg meer aan.
Als ik echt in een energiedip zit is mijn hele lijf zwaar.

Bij mij is het precies zo. Vandaag ook weer een moeilijke dag. Wat kort geslapen, en dan is alles moeilijk. Ben nu met 5 man en dat is me ook teveel. Dus maar even lekker op de telefoon.

Hns heb jij in nl reguliere bloedonderzoeken laten doen? Want ik ben ook getest op magnesium bijv maar dat was goed. Ik heb wel constant een lichte verhoging van ontstekingswaarde, maar dat is zo licht dat ze er niks mee doen.

**Geplaatst**: 30-07-20 22:54

Geplaatst: 30-07-20 22:54

Citaat:
Hns heb jij in nl reguliere bloedonderzoeken laten doen? Want ik ben ook getest op magnesium bijv maar dat was goed. Ik heb wel constant een lichte verhoging van ontstekingswaarde, maar dat is zo licht dat ze er niks mee doen.

Jep en altijd was alles prima, optimaal, super, niks aan de hand. Mijn lage bloeddruk vonden ze dat ik maar wat meer zout moest eten.

Zelfs bij de psycholoog gezeten en die kon niks met mij. Weer terug naar de huisarts enkel om te horen "mevrouw u bent te jong om zo ziek te kunnen zijn".

Weer bloedtest gedaan en toen kwam pfeiffer in beeld "maar daar kunt u niks meer van hebben hoor". Na 1 half jaar van urenlang slapen en als een zombie mijn werk verrichtten waarbij ik wit weg trok, duizelig, misselijk en helemaal trillerig werd , weer naar de arts met weer een "het zit tussen uw oren verhaal, we kunnen niks vinden".

1 keer naar België en hoppa, ze konden zelfs zien dat ik regelmatig een verstoord hartritme had!! Wat ook klopte, soms kon ik plat liggen en dan ging mijn hart als een malle te keer.

De arts in België is gewoon regulier, maar heeft zich doorontwikkeld in het lichamelijke zelfgenezend systeem en hoe dit zo effectief mogelijk (op natuurlijke basis) aan te pakken.

Ik was eerst sceptisch, maar ik kan meer dan jaren voorheen en het zombie gevoel is ook weg. Andere ontstekingen die ik steeds had zijn ook weg (mijn man is ook weer blij om het netjes te zeggen). Die ontsteking droeg ik ook al 3 jaar met mee, hier in NL zat alles maar tussen mijn oren. "Ik wou ziek zijn", nou dat is wel het laatste wat ik ooit gewild heb

**Geplaatst**: 30-07-20 23:13

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 30-07-20 23:13

Vreselijk als ze je op die manier willen afschepen. Alsof je geen bijdrage aan de maatschappij zou willen leveren...

**Geplaatst**: 31-07-20 21:06

Geplaatst: 31-07-20 21:06

hns schreef:
Citaat:
Hns heb jij in nl reguliere bloedonderzoeken laten doen? Want ik ben ook getest op magnesium bijv maar dat was goed. Ik heb wel constant een lichte verhoging van ontstekingswaarde, maar dat is zo licht dat ze er niks mee doen.

Jep en altijd was alles prima, optimaal, super, niks aan de hand. Mijn lage bloeddruk vonden ze dat ik maar wat meer zout moest eten.

Zelfs bij de psycholoog gezeten en die kon niks met mij. Weer terug naar de huisarts enkel om te horen "mevrouw u bent te jong om zo ziek te kunnen zijn".

Weer bloedtest gedaan en toen kwam pfeiffer in beeld "maar daar kunt u niks meer van hebben hoor". Na 1 half jaar van urenlang slapen en als een zombie mijn werk verrichtten waarbij ik wit weg trok, duizelig, misselijk en helemaal trillerig werd , weer naar de arts met weer een "het zit tussen uw oren verhaal, we kunnen niks vinden".

1 keer naar België en hoppa, ze konden zelfs zien dat ik regelmatig een verstoord hartritme had!! Wat ook klopte, soms kon ik plat liggen en dan ging mijn hart als een malle te keer.

De arts in België is gewoon regulier, maar heeft zich doorontwikkeld in het lichamelijke zelfgenezend systeem en hoe dit zo effectief mogelijk (op natuurlijke basis) aan te pakken.

Ik was eerst sceptisch, maar ik kan meer dan jaren voorheen en het zombie gevoel is ook weg. Andere ontstekingen die ik steeds had zijn ook weg (mijn man is ook weer blij om het netjes te zeggen). Die ontsteking droeg ik ook al 3 jaar met mee, hier in NL zat alles maar tussen mijn oren. "Ik wou ziek zijn", nou dat is wel het laatste wat ik ooit gewild heb

Jouw verhaal komt wel eng overeen met wat ik heb ervaren. Ik wil ook nog naar de CVS kliniek in Amsterdam, iemand daar ervaring mee?

Ja, ik heb toch weer besloten om er, wel met een slag om de arm, verder naar te kijken. Ik ga geen hoop koesteren, of wellicht niet teveel, maar kijken kan altijd.

**Geplaatst**: 31-07-20 21:26

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 31-07-20 21:26

Ik ben naar CVS centrum amsterdam gegaan. Kreeg ook daar niet echt een diagnose.

**Geplaatst**: 31-07-20 21:36

Geplaatst: 31-07-20 21:36

mirjamalvaro schreef:
Ik ben naar CVS centrum amsterdam gegaan. Kreeg ook daar niet echt een diagnose.

Ah ok. Ja ik wil wel eens een gesprek om te horen wat ze voor me kunnen betekenen.

**Geplaatst**: 31-07-20 22:12

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 31-07-20 22:12

Ok, het biological medisch centrum in Belgie valt voor mij hard af. Die delen op hun FB posts over dat 5G gevaarlijk is enzo. Dat soort mensen neem ik nooit zo serieus...
Dus die valt voor mij helaas af. Ook vind ik de site niet heel logisch, er staat wel wat ze doen, en dat bepaalde behandelingen helpen tegen dit en dat, maar niet hoe en waarom. En ik kan niet vinden wie er werken, daar heb ik altijd een hekel aan. Dat ik de persoon erachter niet kan zien.

**Geplaatst**: 31-07-20 22:23

Geplaatst: 31-07-20 22:23

De psych behandelt me met cognitieve gedragstherapie tegen chronische vermoeidheid maar heel eerlijk zie ik het allemaal niet echt zitten en merk ik na 3 maanden nog geen verschil terwijl ze vind dat ik vooruit ga. Ben sinds februari thuis met een burn out en de psych kwam al snel op chronische vermoeidheid, nu kan ik op onverwachte tegenslagen en dingen die een beetje voelen als druk enorm emotioneel reageren. Ze zegt dat het goed zou zijn als ik weer ga reïntegreren maar ik zie niet waar ik de energie vandaan moet halen en hoe ik normaal zou kunnen werken als ik zo snel heftig reageer. Ik heb het te doen met de mensen die het in ergere mate hebben. Toch pas ik mezelf m'n hele leven al aan op m'n energie, doe na het werk nooit wat, in de avond nooit wat, in het weekend max 1 afspraak, dit maakt je sociale kring ook klein, dat heb ik wel een beetje geaccepteerd omdat ik gewoon geen energie heb om veel af te spreken. Ben een paar jaar terug ook bij de internist geweest maar daar kwam niks uit behalve vit b12 en d, misschien moet ik nog eens laten testen hoe dat nu is nu ik daar pillen voor neem want ook daarmee merk ik geen verschil.

Wel toevallig dat ik meerdere berichten lees over dat mensen ooit pfeiffer hebben gehad, dit kwam er bij mij ook uit.

**Geplaatst**: 01-08-20 08:06

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 01-08-20 08:06

Kan je wel een beetje ontspannen, Moonsparkle?
Waar laden jouw batterijen van op?

3 maanden is natuurlijk nog niet zo heel lang. Ik denk niet dat je op die termijn heel grote dingen moet verwachten. Misschien zet je wel kleine stappen die jij niet ziet omdat ze kleiner zijn dan je zou willen, maar die je psych wel ziet?
Als aanvulling op de cognitieve gedragstherapie zou je misschien kunnen kijken naar psychomotorische therapie. Daarin kan je leren om de signalen van je lichaam (die wijzen op gevoelens, grenzen, ...) (sneller) te gaan herkennen, kan je leren te ontspannen, activiteit opbouwen,.... Een goede psychomotorische therapeut kan echt goed samen met jou op weg gaan naar het bereiken van doelen zoals hierboven genoemd.

**Geplaatst**: 01-08-20 08:10

Geplaatst: 01-08-20 08:10

cognitieve gedragstherapie heb ik meerdere malen gevolg, met nul resultaat.

ergo therapie heeft voor mij nog het meeste gedaan. Niet dat ik daar ineens meer energie van kreeg, maar de energie die ik wel had heb leren te doseren over de dag.
En goed inzicht gekregen wat veel energie opslokt en dat kunnen ook leuke dingen zijn.
En dat je dan niet 2 opslokker na elkaar gaat doen, maar daar echt iets tussen waarvan je geen energie verbruikt of nog beter oplaad.

**Geplaatst**: 01-08-20 08:24

Geplaatst: 01-08-20 08:24

_Penotti schreef:
cognitieve gedragstherapie heb ik meerdere malen gevolg, met nul resultaat.

ergo therapie heeft voor mij nog het meeste gedaan. Niet dat ik daar ineens meer energie van kreeg, maar de energie die ik wel had heb leren te doseren over de dag.
En goed inzicht gekregen wat veel energie opslokt en dat kunnen ook leuke dingen zijn.
En dat je dan niet 2 opslokker na elkaar gaat doen, maar daar echt iets tussen waarvan je geen energie verbruikt of nog beter oplaad.

Dit inderdaad. Hoewel mijn 1e ergotherapeut erg van de mindfullness en meditatie had en niet snapte dat dat voor mij niet werkte. Zij had ook veel problemen om in te zien dat dingen die ik leuk vond alsnog energie opslokten en dus geen energie gaven. Bleef volhouden dat ik iets moest vinden dat me energie opleverde, maar kon zich dus niet verplaatsen in mij. (ik laad pas op met slapen of in bad liggen bijvoorbeeld, voor de rest kost alles energie, alle mentale als lichamelijke dingen ook al vind ik het nog zo leuk) Ik mocht dus niet meer slapen overdag en kreeg een enorme terugval waarbij mijn hele lichaam gewoon stopte en ik met hoge koorts in bed lag waarbij alles te veel was.

Ergo die ik daarna had keek gewoon mee naar mijn belastbaarheid en belasting zonder oordeel. Die snapte ook dat het lastig was om iets te vinden wat ontspannend was zonder energie te kosten. Dus probeerden we een manier te vinden om de balans terug te vinden dat ik niet continu over alle grenzen heen ging. En dat betekent voor mij dus echt overdag een aantal uur gaan slapen en maar één inspannend ding per dag doen en afhankelijk van de zwaarte die dag de dag erna helemaal niks.

**Geplaatst**: 01-08-20 08:55

Geplaatst: 01-08-20 08:55

Ik kan wel een beetje ontspannen nu ik niet werk, maar ik voel alweer enorme stress nu ik juist van de psych wat meer moet doen, ik ging altijd over mijn grenzen heen, maar het was volgens de psych beter als mijn man niet meer zou vragen of iets nog gaat lukken of niet, ik voel dat ik enorm achteruit ga nu er word gesproken over reïntegreren en dat ik weer meer dingen moet gaan doen. Voorheen had ik ook geen energie om iets te doen wat me ontspanning brengt nu ik niet werk vind ik het bijvoorbeeld heel fijn om te lopen met de hond, maar toen ik werkte gaf het spanning als ik even moest wandelen voor het werk. Ik zie niet in hoe ik daar een balans in kan brengen als ze denken dat fulltime werken wel weer zou kunnen.

Ik hoorde ook iemand over een haptonoom wat wel had geholpen, maar dat vergoed de verzekering helaas niet.

**Geplaatst**: 01-08-20 09:39

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 01-08-20 09:39

Oh MWM, dat is echt niet fijn van die eerste ergo.

Ik moet juist van de klinisch neuro psycholoog tussen de middag gaan liggen.
En de ergo werkt weer samen met hem dus heeft ook dat advies gegeven.
Alleen doe ik dat heel vak niet want ik bent och geen oud wijf

Wat herkenbaar moonsparkle
Naast werk is dat allemaal te veel, je bent dan al blij op de been te blijven zonder leike dingen die net zo goed energie kosten.

**Geplaatst**: 01-08-20 09:45

Geplaatst: 01-08-20 09:45

Moonsparkle als ik het zo lees is het nog iets te vroeg voor jou om nu al zo op te gaan bouwen?
Ikzelf ben heel blij dat ik ben doorverwezen naar een revalidatiecentrum, ik heb daar zo veel aan gehad.
De psycholoog die me vooral hielp om de nieuwe situatie te accepteren, en de ergotherapeut die me hielp om af te remmen en te doseren, want ik deed nog veel te veel.

Na het revalidatietraject vond de bedrijfsarts dat ik wel weer aan het werk kon gaan, want tja die revalidatie had ook niets geholpen, daar had ik niet meer energie van gekregen.

Ik kon dat echt nog niet, alleen de rit naar het werk was al slopend voor me.
Maar ik kon ook de druk niet aan van de werkgever die enorm begon te pushen.
We hebben toen uitgerekend of we rond konden komen zonder mijn inkomen, zijn verhuisd naar een goedkopere woning en ik heb ontslag genomen.
Dat is nu twee jaar geleden en nu pas komt er af en toe weer wat meer energie naar boven.
Voor mij wel een goede keuze geweest, al was het wel een teleurstelling hoe snel iedereen op het werk me vergeten was.

**Geplaatst**: 01-08-20 09:48

Geplaatst: 01-08-20 09:48

Popstra schreef:
Jij staat heel positief in het leven zo te lezen. Dat maakt het ook al beter.
Mij helpt het doelen te hebben. Daar naartoe te werken en al je focus daar op leggen.
Die doelen zijn voor mij het showen van mijn paarden (reining) en dat is dit jaar nog heel niet gebeurt door de Corona crisis en dat is echt lastig geweest.heb mijn eerste show nu in augustus en ik leefde helemaal op toen die bekend werd. Dan kun je weer focussen en dat doet veel ellende aan je lijf vergeten. Het geeft mij energie

Dank je wel, Popstra. Ik weet niet of ik altijd positief in het leven sta, maar ik probeer er altijd wel wat van te maken. Ik begrijp precies wat jij bedoelt met jouw doelen.

Ik heb dat ook. Mijn paarden helpen mij enorm om mijn passie te leven. Dat geeft inderdaad energie, ik ervaar dat net als jij. Mooi om te lezen. Mensen denken vaak dat je je dan vast minder moe voelt of minder pijn hebt of minder snel overprikkeld bent of ziek bent. Welnee, het is hard werken (of tussendoor uitrusten, haha) met zo'n focus, maar het brengt zoveel goeds.

**Geplaatst**: 01-08-20 09:58

Geplaatst: 01-08-20 09:58

Moonsparkle, voor mij betekend dat gevoel wat je omschrijft als je denkt aan reintergeren dat je er nog niet aan toe aan bent. Ik ben hier ook met een ergo therapeut uit het revalidatie traject mee aan de slag geweest, en dit was een van de signalen die ik moest leren herkennen. Verder was het leren dat ik me niet alleen aan moest passen op de dingen die ik móet, want daar loop je steeds verder op leeg. Dat is hoe ik het jaren gedaan heb en uiteindelijk die burn out kreeg. En dat ook leuke dingen veel energie kosten was ook een van mijn dilemma's. Vooral de paarden en sociale dingen. Ik vond het best een uitdaging om dingen te vinden die energie geven, maar wat niet laveloos op de bank hangen is. Ik ben bijvoorbeeld weer gaan lezen (lukte niet als ik al over mijn grenzen zat), begonnen met naaien en borduren, bewust worden van hele kleine dingen (beetje mindfulness wel) zoals met mijn verse koffie in de tuin naar de vogeltjes luisteren.
Het duurde even, maar ik kwam uiteindelijk echt op een punt dat ik dacht, oh, 10 uur werken, ja dat ga ik wel redden. Maar als ik dacht aan 15, of 32, werd ik daar echt zenuwachtig en moedeloos van. Maar als ik dan een paar weken 10 uur had gewerkt dacht ik, oh, 12 uurtjes ga ik ook wel redden. Enz. Maar wel met inachtnemen van alle dingen die ik ondertussen geleerd had.
Om in kaart te brengen wat nu aan me vreet en wat niet, moest ik bijvoorbeeld alles opschrijven wat ik deed op een dag, en dan met een rode stift markeren wat me energie kostte, en met een groene wat energie gaf. Volledig uit balans en rode pagina's natuurlijk. En dan kijken hoe je dingen anders kan doen, of er anders naar kan kijken. Zoals de paarden. Waarom móet ik ze altijd trainen als ik er ben? Kan ik niet gewoon knuffelen, poetsen, 10 min wandelen, gewoon even 'zijn' in de wei. Of het huis schoonhouden, wie boeit het als je een keer niet alles spik en span hebt. En ook sociale dingen, kritisch kijken naar wat en wie je nou echt wat opleveren. Ga ik naar deze afspraak omdat ik er zin in heb, of omdat ik me verplicht voel? Het verschil is soms moeilijk, maar als ik dacht, ik heb er echt wel zin maar ik heb er geen puf voor, dan ging ik toch, en pastte me een beetje aan door bijv minder lang te blijven, de comfortabelste stoel te pakken, dan maar niet die mooie hakjes aan, etc. Ik ben ook meer gaan uitleggen aan mensen wat er aan de hand is, ipv altijd maar doen en me 'niet aanstellen'. Dat heeft ook geholpen, mensen hebben er begrip voor als ik iets anders doe of niet helemaal mee doe. En zo werden leuke dingen die eerst rood waren, langzaam groen.
Voor mij zat er ook een verschil in lichamelijk vermoeid en mentaal. Ondertussen weet ik dat ik van sporten een hoop mentale energie krijg, terwijl mijn lijf maar tot zover kan. Mijn lijf krijgt energie van plat gaan en genoeg rust, maar terwijl ik mijn lijf dat gun kan ik mijn hoofd wel prikkelen met een fijn boek of borduurwerkje.
Het was een heel traject in elk geval, met alleen een psych was ik daar niet uitgekomen denk ik.

**Geplaatst**: 01-08-20 10:05

Geplaatst: 01-08-20 10:05

Maar het lastige is dat zowel psych als bedrijfsarts denken dat het juist goed voor me is als ik gewoon ga proberen te reïntegreren. Daar ga ik dan alweer een grens over denk ik want wie ben ik om te zeggen het gaat niet lukken? Ook al spreek ik wel uit dat ik echt niet voor me zie hoe. Ze denken dat als het dan toch blijkt te lukken ik in zie dat het allemaal wel te doen is. Terwijl ik duidelijk heb aangegeven dat ik al jaren vermoeid ben. Maar ja ik vind het ook heel lastig te zeggen wanneer ik dan klaar zou zijn om weer op te bouwen.

Heel erg bedankt voor jullie feedback trouwens.

**Geplaatst**: 01-08-20 10:39

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 01-08-20 10:39

De bedrijfsarts is sowieso niet de juiste persoon om hierover te oordelen, die zit er vooral om je weer aan het werk te krijgen. Ik had het er echt mee getroffen gelukkig, en alle tijd gekregen, maar dat is in het verleden weleens anders geweest en dat legt er zoveel druk op, die kun je juist niet gebruiken.

Kan je psych onderbouwen waarom het nu wel zou werken, waar het dat eerder niet deed? Wat is er veranderd tov toen je minder ging werken?

**Geplaatst**: 01-08-20 11:33

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 01-08-20 11:33

Moonsparkle, je vraagt je af wie jij bent om te zeggen dat je denkt dat reintegreren geen goed idee is... jij kent jezelf het beste denk ik dan. Niemand anders kan weten wat jij voelt of denkt.
Ik zou idd ook eens aan de psycholoog vragen wat de redenering is.

Wat je energie geeft kan ook afhangen van moment tot moment. Ik kan me goed voorstellen dat je nu je niet moet werken ontspant van met de hond wandelen, maar het energie kost wanneer je wel gaat werken. Voor mij is dat ook zo omdat ik vind dat ik met de hond moet gaan wandelen voor ik ga werken en als ik weer thuis kom. De insteek van het gaan wandelen (en wellicht ook de manier waarop) is anders. Ik denk dat daar ook wel oplossingen voor te vinden zijn, maar als jij je nu nog echt niet klaar voelt om te reintegreren zou ik eerst daarover met de psych in gesprek gaan. Wat is de redenering van de psych? Wanneer zou je het wel zien zitten? Wat moet er anders zijn dan nu met andere woorden?

**Geplaatst**: 01-08-20 11:42

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 01-08-20 11:42

Moonsparkle, wie jij bent? Nou, degene waar het over gaat!

**Geplaatst**: 01-08-20 11:43

Geplaatst: 01-08-20 11:43

Ze geeft aan dat als ik dan een plek heb waar ik het naar me zin heb je daar ook weer energie van zult krijgen en als het dan goed gaat dat je dan vanzelf gaat inzien dat het allemaal niet zo erg is.

**Geplaatst**: 01-08-20 11:55

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 01-08-20 11:55

Ja daar zit logica in wat de psych zegt... maar ik kan me voorstellen dat het voor jou wel aanvoelt als over je grenzen gaan.
Als jij nu aangeeft dat je niet inziet hoe je dat moet gaan doen, gaat de psych wellicht meer gaan doordrukken dat je wel zal zien dat het meevalt als je eenmaal aan het reintegreren bent. Je gaat volgens mij op een andere manier duidelijk moeten maken dat je dat nu nog niet ziet zitten. Je zou kunnen nadenken over wat jij nodig hebt, wat je wil kunnen of bereikt hebben om het wel te zien zitten te reintegreren. Denk vervolgens eens na hoe ver je daarin al staat bv op een schaal van 0 tot 10. Wat heb je nodig of wat moet er gebeuren om 1 punt omhoog te gaan?
Op die manier kan je doelen gaan stellen en opdelen in stappen die niet te groot en dus haalbaar zijn.