IK MOET. Maar ik wil niet en ik ben zo bang... 3 jaar geleden is bij mij geconstateerd dat ik slechts een eierstok heb. Daarnaast is ook geconstateerd dat op de eierstok die ik wel heb 11 cystes zitten met een gemiddelde doorsnee van een halve centimeter. Voor een meiske van destijds 20 jaar is dat nogal wat

De gynaecoloog, die er achter kwam doordat we keken of mijn spiraaltje correct geplaatst was schrok er nogal van. Daarnaast wist hij direct allerlei verschijnselen op te noemen die ik allen moest bevestigen. - Onregelmatige menstruatie, extreem veel pijn, overmatige haargroei en acne. Zijn vermoeden naar aanleiding van het kortstondige onderzoek, (dat eigenlijk om mijn spiraal ging) was PCOS. Ook, durfde hij mij te vertellen dat het in zo'n extreme mate was, dat hij verwachtte dat het voor mij heel moeilijk en wellicht zelfs onmogelijk zou zijn om kinderen te krijgen.
Nu ben ik inmiddels 3 jaar verder en ga ik dagelijks kapot van de pijn. Ik kan niet meer staan, ik kan niet meer liggen, ik kan niet meer zitten. Ik weet gewoon niet wat ik moet! Soms word ik zelfs gillend wakker van de pijn. Twee weken terug was het toppunt. Zelfs ademen deed me pijn. Dit was zo erg dat ik op het punt heb gestaan om de ambulance te bellen. Maar op zo'n moment denk ik dan; Na een paar uur zakt de pijn meestal weer af en voel ik me weer prima dus niet zeiken en prop er maar een sok in voor de buren zodat je ze niet wakker gilt.
Ik ben doodsbang dat mijn cystes verder zijn gegroeid en mijn eierstok aan het kantelen is. En tsja. Het punt is, er is maar een manier om daar achter te komen. Mocht dit daadwerkelijk het geval zijn, dan ben ik eigenlijk al veel te laat. Desondanks... Ik moet naar de gynaecoloog! Ik moet dit laten onderzoeken. Maar ik ben gewoon echt heel erg bang...
Ik ben bang dat het al zo ver is dat ze niks meer kunnen en alles er uit moet. En ik weet dat blijven zitten met pijn me ook niet gaat helpen. Ik woon in het buitenland en de gezondheidszorg is hier nou niet ehm.. ja, op en top. Naar Nederland hiervoor is ook geen optie. Ik heb al een gynaecoloog op het oog die goed Engels zou spreken, maar het blijft moeilijk.
Mijn partner woont aan de andere kant van de wereld en ik wil dit helemaal niet "alleen" aan vechten. Ik wil eigenlijk gewoon helemaal niet weten wat er aan de hand is! Ik wil helemaal geen stappen gaan ondernemen, maar dit kan gewoon zo niet verder dus ik zal wel moeten.
Lieftallige Bokkers. Geef mij alsjeblieft een rot trap zodat ik toch die afspraak ga maken en stop met mijn kop in het zand te steken. Zodat ik straks zonder pijn rond kan lopen en in ieder geval weet wat er precies speelt. Het is extreem zoals het nu is en ieder ander zou ik een klap voor zijn kop geven, maar als het dan om mezelf gaat voel ik me zo'n zeikerd.
Bedankt.