Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Javelin schreef:In het begin vond ik die piepjes ook niet fijn maar het gaf me daarna wel rust, werd ik afgesloten van de buitenwereld zodat ik me volledig kon concentreren.
Carlo, heel begrijpelijk hoor maar mijn psychotherapeute heeft mij nog nooit aangeraakt tijdens de sessies
Javelin schreef:Sorry Carola
Ik denk dat je het inderdaad zelf moet ervaren. Ik moet zeggen dat het bij mij heeft geholpen maar mocht je een gesprek aangaan dan weten zij gauw genoeg welke therapie voor jou geschikt is. Sterkte
Nu dat je het zegt Cayenne het leek meer op het tikken van een klok. Ik zat er op een gegeven moment wel tegenop om die koptelefoon weer op te moeten zetten, meer omdat je er soms even geen zin in hebt om er weer over te moeten beginnen maar de aanhouder wint (en heeft gewonnen).
Pollewoppy schreef:Ik ga het volgende week woensdag met mijn psycholoog bespreken. Ze heeft het trouwens zelf voorgesteld in mijn behandelplan.
Ik word nu al onrustig van het idee. Omdat ik bang ben voor de gevoelen denk ik...
En aan de andere kant vraag ik me wel af of ik wel mijn gevoelens onder woorden kan brengen enz. Ik stop het nu eigenlijk nog steeds weg.
Pollewoppy schreef:C_arola schreef:Dan zou ik denken; beter tijdens de therapie bij mensen die weten dat het kan komen en ermee om weten te gaan dan ergens anders waar je je niet veilig voelt of mensen geen idee hebben wat ze moeten doen of juist niet.
Mijn woede-aanvallen heb ik ook alleen thuis (Helaas voor mijn vriend).
Ik heb heel erg moeite om m'n gevoelens en emoties te uiten. Als de boosheid dan naar boven komt tijdens zo'n behandeling ga ik me ervoor schamen denk ik....
Cayenne schreef:Ik kreeg trouwens wel de waarschuwing dat het erg heftig kan zijn dat sommige mensen er nogal ondersteboven van kunnen raken. Het ligt natuurlijk ook aan de traumatische ervaringen die je hebt meegemaakt, maar het kan voorkomen dat je liever na de behandeling een nachtje wordt opgenomen oid zodat er begeleiding in de buurt is wanneer je dit nodig hebt. Dat maken ze soms nog weleens mee.
Ze houden iig voor de meeste EMDR patienten vaak wel een bed vrij.
Ik denk niet dat ik hier behoefte aan heb want ik ga liever lekker naar huis, maar dat is nu natuurlijk nog moeilijk in te schatten. Ik moest het iig zeker niet te licht in schatten en er toch rekening mee houden.
Javelin schreef:C_arola schreef:Dit zorgt ervoor dat ik begin te trillen.
Ben bang dat ik onderste boven zal raken van 1 behandeling...
Bang omdat je eigenlijk niet wil dat alles weer naar boven komt of bang voor de therapie?
Pollewoppy schreef:Heel veel succes in ieder geval.
Bij mij heeft het ook te maken met dingen uit mijn jeugd, maar het is eigenlijk zoveel dat ik zo niet eens zou weten wat de "zwaarste" herinneringen zijn.
Ik noemde het de eerste keer bij de psycholoog 'allemaal kleine dingen'. Maar zo mocht ik dat niet noemen van haar...
Javelin schreef:Een psycholoog/psychiater ziet gauw genoeg of dat het wat voor je is. Daar hoef je je geen zorgen om te maken. Na mijn 2e gebeurtenis (heb helaas 2x hetzelfde moeten meemaken in 1 jaar tijd) kreeg ik weer EMDR. Alleen dit keer werd het mij echt teveel en dat zag mijn psychotherapeute ook. De emoties namen alleen maar toe ipv van af. Vandaar dat we over zijn gegaan in gesprektherapie en rollenspel (en uiteindelijk ook medicijnen)
Javelin schreef:C_arola schreef:Ok, dat is een andere rollenspel dan dat ik ken.
ik moest me inleven in een ander om te kijken wat diens motieven waren om iets te doen wat betrekking had op mij en daardoor duidelijk te krijgen voor mezelf wat ik daarvan vond en wat ik wou.
Die heb ik ook gehad na mijn 2e traumatische gebeurtenis. En dat heeft mij toen wel heel veel duidelijkheid gegeven. Heeft me meer over mezelf te weten laten komen.
Gebruikers op dit forum: _Hinneke, danielle_x, Manou, marygoround, MerleSimone, MirjamRobin, YandexBot en 151 bezoekers