Citaat:Symptomen. Een overdosis insuline kan leiden tot ernstige en soms langdurige en levensbedreigende hypoglykemie.
Maatregelen. Nog bij bewustzijn zijnde patiënten moeten direct 10 tot 20 g glucose (of de equivalente hoeveelheid van een andere suiker) nemen en dit zo nodig om de ongeveer 20 minuten herhalen. Daarnaast dienen langwerkende koolhydraten te worden gegeven.
Wanneer de patiënt bewusteloos is, wordt een intramusculaire injectie van 1 mg glucagon gegeven. Er is geen relevant risico in vergelijking tot het verwachte voordeel van een glucagoninjectie ook als een hypoglykemie onzeker is. Na forse alcoholconsumptie wordt glucagon echter ontraden (er kan niet verwacht worden dat glucagon een adequaat effect zal geven). Als alternatief voor glucagon of als met de glucagoninjectie de stofwisselingsregulering niet onmiddellijk wordt hersteld, mogen volwassenen 20 tot 30 ml van een 30- tot 50-procentige glucoseoplossing intraveneus toegediend krijgen, welke dosis zo nodig kan worden herhaald. Bij kinderen wordt de dosis naar rato van het lichaamsgewicht verlaagd.
Als de hypoglykemie ernstig is of langer duurt, is het doorgaans noodzakelijk de glucagoninjectie en/of de acute glucosetoediening te laten volgen door een infuus van een minder geconcentreerde glucoseoplossing (onder gelijktijdige controle van de bloedglucosespiegel) om het heroptreden van hypoglykemie vóór te zijn. Daarnaast kan de toediening van glucagon (intramusculair of subcutaan) worden herhaald. Aan jonge kinderen moet de glucose, gezien het mogelijke risico van gevaarlijke hyperglykemie, met grote omzichtigheid worden toegediend onder gelijktijdige zeer nauwlettende controle van de bloedglucosespiegels.
Zodra de patiënt weer bij bewustzijn is, worden oraal langwerkende koolhydraten toegediend ter voorkoming van een terugkerende hypoglykemie.
Zorgvuldige controle is nodig totdat kan worden aangenomen dat de patiënt buiten gevaar is. Men dient te bedenken dat de hypoglykemie na aanvankelijk herstel kan terugkeren en dat de subjectieve waarschuwingssignalen van een volgende hypoglykemie veranderd, verzwakt of afwezig kunnen zijn.
In bepaalde omstandigheden kan ziekenhuisopname noodzakelijk zijn (ook uit voorzorg). Zelfs kunnen bewaking en behandeling op de afdeling intensieve verpleging noodzakelijk worden
Citaat:Hypoglykemie
Hypoglykemie kan optreden als de insulinedosis ten opzichte van de insulinebehoefte te hoog is.
Tot de mogelijke objectieve en subjectieve symptomen van neuroglycopenie behoren hoofdpijn,geeuwhonger, misselijkheid, braken, uitputting, slaperigheid, slaapstoornissen, rusteloosheid,agressiviteit, verminderde concentratie en reacties, neerslachtigheid, verwardheid,spraakstoornissen, afasie, visusstoornissen, tremor, paresen, gevoelsstoornissen, gevoelensvan tinteling en verdoofd gevoel in het gebied van de mond, duizeligheid, verlies vanzelfbeheersing, hulpeloosheid, delirium, cerebrale convulsies, somnolentie, verlies vanbewustzijn tot en met coma, oppervlakkige ademhaling, bradycardie. Het klinische beeldvan een ernstige hypoglykemische aanval kan op dat van een beroerte lijken. De meestegoed ingestelde patiënten kunnen milde hypoglykemische episodes hebben zonder datzij symptomen van neuroglycopenie ervaren.
Bij vele patiënten worden de objectieve en subjectieve symptomen vanneuroglycopenie door verschijnselen van adrenerge contraregulering voorafgegaan.In het algemeen zijn, naarmate de daling van het bloedglucosegehalte sterker en snellerverloopt, het verschijnsel van contraregulering en de symptomen ervan meer uitgesproken.Deze omvatten transpiratie, klamme huid, angst, tachycardie, hypertensie, hartkloppingen,angina pectoris en hartritmestoornissen.
Ernstige hypoglykemische aanvallen kunnen,vooral als ze een recidiverend patroon vertonen, tot neurologische beschadiging leiden.Langdurige of ernstige hypoglykemische episodes kunnen fataal verlopen
ja, je kunt er dus dood aan gaan.
