Ik zal gelijk even mijn operatie verhaal vertellen, nu ik daar wel toe in staat ben
Even in het kort, de eerste operatie was kaken los van elkaar zagen, kaak naar voor plaatsen, plaatjes met schroeven erin zetten, dicht hechten en ik kon in principe alles wat zacht was eten. Ik heb 1 nacht in het ziekenhuis gelegen en mocht na de foto de volgende dag naar huis.
Na 2 dagen alle moed bij elkaar geraapt (ik was één van de weinige waarbij het zo extreem dik is geworden en er zo veel pijn aan had) en naar de ortho geweest, daar kreeg ik al van de orthodontist te horen dat het niet stond zoals hij het graag had gewild, dus er gingen elastieken aan m'n beugel, wat een enorme druk zette op m'n kaken en ik dus nog meer pijn had, maar gelukkig (of niet?!) was dit voor korte duur, want gelijk na de ortho had ik een afspraak in het ziekenhuis bij de kaakchirurg..
Ook de kaakc. zag precies hetzelfde als de orthod. en terwijl ik in de stoel zat ging mijn kaakc. met m'n orthod. bellen, op dat moment zakte de grond onder m'n voeten weg (bij wijze van spreken, aangezien ik in de stoel zat), mijn kaakc. was heel standvastig in zijn besluit, de operatie moest over omdat mijn kaak vlak na de operatie is verschoven en dus scheef stond.
Het is een moeilijk verhaal en kan het niet uitleggen maar het is me meerdere malen uitgelegd met behulp van tekeningen enz. maar het blijft vaag.
De zwelling moest eerst minder zijn wil hij weer kunnen opereren, dus ik moest naar huis om aan te sterken en zou een oproep krijgen voor de volgende operatie, nou je snapt wel hoe ik me voelde toen ik het ziekenhuis uitstapte, ik was in een roes, alles ging aan me voorbij, want dit had ik wel het laatst verwacht.
1 week echt een vreselijke pijn gehad, vooral de nachten waren vreselijk pijnlijk, aardig wat huilbuien gehad, want mijn kaakspier die langs je oren loopt stond zo extreem strak omdat ik zo dik was in m'n gezicht, dat mijn oren echt op springen stonden, althans, zo voelde het.
Maar na regen komt zonneschijn en begon ik langzaam aan op te knappen en me beter te voelen, zelfs de Dond., avond voor de operatie, ben ik met vriendlief naar de MacDonalds geweest en heb me helemaal vol zitten stoppen met bitterballetjes en patatjes, wetend dat dit voor lange tijd niet kan, het kostte me een beetje pijn en veel moeite maar god, wat was dat lekker zeg.
Vrijdag met lood in m'n schoenen weer naar het ziekenhuis voor operatie nr.2. Ik voelde me weer zo goed, dat je dan gezond het ziekenhuis in gaat en er zo slecht bij wijze van, weer uitkomt, is raar en je moet je lichaam echt kans geven te herstellen, een narcose is niet niks.