Geplaatst 
Een paar maanden geleden begonnen mijn ogen te irriteren. Om mijn rechteriris verscheen een rode kring. Ik deed dan een paar dagen mijn bril op en als het over was, gewoon weer mijn lenzen. Dit ging een hele tijd zo door.
3 Weken geleden vertrok ik met een stel vrienden naar Italië. Ook hier had ik er last van, maar was te ijdel om mijn bril op te zetten (want dat doe je toch niet tussen al die knappe mannen daar). Nou...dat heb ik geweten.
Op maandagavond begon mijn oog zo te irriteren dat ik mijn lens wel uit móest doen. Ik heb de hele nacht wakker gelegen van de pijn. De volgende dag kon ik ook het daglicht niet verdragen. Mijn oog zag vuurrood. Ik naar de dokter. Die gaf me zonder te kijken een zalfje met de boodschap dat het over 2 dagen wel over moest zijn. Die dag ging het wel redelijk. Ik had het oog afgeplakt en heb rustig in de schaduw zitten lezen.
Op woensdagochtend was het raak: ik kon alleen maar met mijn hoofd onder een kussen in bed liggen huilen: al het licht was teveel. Ik kon niet eens op mijn gsm kijken hoe laat het was. Ik heb nog nooit zo'n pijn gehad. 's Middags hebben mijn vriendinnen me naar een andere dokter gebracht. Ik kreeg andere druppels en moest donderdag terugkomen.
Op donderdag ging het eigenlijk wel weer redeliijk met de pijn, maar mijn oog zag er heel raar uit: het deel wat eigenlijk wit moet zijn was knalrood, over mijn iris heen zat een dikke wazige laag (zoals je die ook ziet met mensen met staar), op mijn pupil zat een grote groene bult, op mijn iris zaten kleinere bultjes en daarbij puilde mijn oog uit de oogkas. Ik voelde me net de Hulk, alle kinderen waren bang voor me.
Ik weer terug naar die dokter met de mededeling dat het eigenlijk wel goed ging, moest ik van de dokter naar het ziekenhuis. Dus ik nog vragen of dat ook een week later kon, als ik toch weer in Nederland was. 'No, you have to go to the hospital rght nów, don't waste time'. Oke, vriendinnen en ik in de auto naar het ziekenhuis (60 km verderop). Onderweg nog de grootste lol gehad.
In het ziekenhuis werd ik echt heel raar aangekeken. Er stond binnen no time een heel medisch team om me heen te overleggen in het Italiaans. Ze hebben een kweek genomen en goed gekeken. De oogarts vertelde me dat ik 'a very bad, dangarous infection' had en 'you possibly lose your eye'. Ik dacht eerst dat ik het verkeerd had verstaan, maar toen ik in 4 verschrikte ogen keek van 2 bange vriendinnen wist ik dat het menes was. Ik kreeg antibiotica druppels die ik elk uur moest druppelen en moest elke dag terugkomen. oliebol...daar ging niet alleen mijn vakantie, maar ook die van mijn vriendinnen. De volgende dag moest ik om 8 uur aanwezig zijn om mijn lenzendoosje en gedragen lenzen op kweek te laten zetten.
Donderdagavond op de camping begon ook mijn linkeroog te irriteren. Binnen een paar uur zag mijn rechteroog er hetzelfde uit als mijn linkeroog. Toen sloeg bij mij de paniek toe. 1 Blind oog oké, maar 2 blinde ogen.... misschien wel 2 kunstogen.... slik.
De volgende ochtend met de taxi naar het ziekenhuis. Ik zag niks meer en had helse pijnen. Daarbij had ik ook de hele nacht gedruppeld. In het ziekenhuis aangekomen werd ik meteen naar de beste oogarts gestuurd. Deze vertelde me dat ik de pseudomonas bacterie in mijn oog had zitten, als gevolg van mijn slechte lens gedrag. Misschien dat er ook nog wel ergens een bacterie in het zwembad of de douche oid had gezeten. De pseudomonas bacterie kan binnen een paar uur je hele oog aan gort knagen. Waar het bij mij dus druk mee bezig was. Die bulten op mijn rechteroog waren hoornvliesperforaties: daar had het dus al door mijn hoornvlies heen gegeten. Ik werd zsm opgenomen in het ziekenhuis, aan een antibiotica infuus gelegd en werd elk uur gedruppeld met antibiotica druppels. Intussen zag ik met beide ogen geen steek meer. Ik wist ook niet goed meer wat er allemaal gebeurde. Het verplegend personeel sprak uitsluitend Italiaans. Gelukkig was een vriendin bij me gebleven en mocht daar ook die nacht blijven.
Ik wilde graag naar huis en de oogarts zei ook dat ik wel mocht vliegen. Het was volgens haar beter om thuis opgenomen te worrden, omdat het al niet niks was en het nog niet zeker was of 1 of beide ogen eruit moesten. Ze snapte heel goed dat ik liever in een Nederlands ziekenhuis lag met mijn familie bij me, dan in een Italiaans ziekenhuis waar niemand Engels sprak en ik verder niemand om me heen had die ik kende. Mijn reisverzekering dacht hier anders over. Ik kon de behandeling in Italié ondergaan en ze zagen geen reden om me terug te vliegen. Zo hebben we nog dagen ruzie gemaakt over de telefoon. Erg onaardig mens. Uiteindelijk mochten we op zondagochtend mee met het vliegtuig. Wat we dan ook gedaan hebben.
In Nederland hoefde ik gelukkig niet opgenomen te worden. De oogarts hier zag het nut van een infuus niet in. Wel moest ik vaak druppelen en elke dag op controle komen.
Het gaat nu gelukkig al een stuk beter met me. Ik zie aan mijn linkeroog weer gewoon normaal. Rechts is helaas blijvend beschadigd, maar over een half jaar kom ik eventueel nog in aanmerking voor een hoornvliestransplantatie. Ik kan nog niet tegen het licht, dus zit alleen maar binnen. Heb veel hoofdpijn van het kijken met 1 oog, maar de dokter zegt dat dit op een gegeven moment wel minder wordt, omdat mijn linkeroog de functie van mijn rechteroog over moet nemen.
Al met al ben ik er écht heel genadig vanaf gekomen en hebben ze in Italie erg goed gehandeld. Ben echt door het oog van de naald gekropen
, maar ben nu nog wel een tijdje thuis.Dus als je lenzen hebt: ben er aub zuinig en voorzichtig mee. Ik kan nu nooit meer lenzen in en ben zelfs blij dat dat zo ongeveer het enige is wat ik hieraan ga overhouden.
Sorry voor dit lange verhaal, bedankt voor het lezen!
En dan ook nog in een vreemd land zonder familie ed. om je heen...
) Maar wel een bril 
Natuurlijk wil je liever naar Nederland toe dan in Italie blijven liggen. 
Maar daar hoef je geen medelijden mee te hebben hoor, heb als juf zijnde genoeg vakantie. 
.. moet er niet aan denken, niets meer kunnen zien. 
