Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly, Hanmar
luuntje schreef:Ik denk dat werkgevers kritisch naar zichzelf moeten kijken.
Weinig salaris willen betalen, wel 10 jaar ervaring vragen.
Dat werkt niet.
Zijn genoeg 50+ Die een baan zoeken, maar te oud en te duur.
Sommige moeders kunnen alleen onder schooltijd werken, kinderopvang is te duur of overvol.
Probeer het werk dan aan te passen als het lukt.
Mijn neefje van 16 stond voor minimumloon verantwoordelijk te zijn voor een afdeling in de supermarkt.
Dat wilde hij niet meer, werkt nu bij een slager.
Sanet schreef:Je ziet ook heel regelmatig dat mensen ontslag nemen bij hun werkgever, om zich vervolgens (zelfstandig of via een detacheerder) op dezelfde functie te laten inhuren, maar voor een klap meer salaris. Je kunt het ze ook niet eens kwalijk nemen ook. Als iemand tegen mij zou zeggen of ik hetzelfde werk wilde doen maar voor €500 netto meer. Dan deed ik dat denk ik ook…
Hoe zit het op dit moment eigenlijk met het percentage werklozen? Is dat dan ook schrikbarend laag? Of valt dat tegen?
moonsparkle schreef:Ik krijg waar ik werk ook eerst 2 losse contracten, nu zegt een vast contract ook niet alles maar toch denk ik dan na een jaar weet je toch wel of ik goed genoeg ben oid
xDenies schreef:Ik merk er ook weinig van, ondanks alle nieuwsberichten die moord en brand schreeuwen om personeel. Werkgevers vragen ook van alles en soms heel specifieke vaardigheden of specifieke combinaties van vaardigheden, maar ervoor betalen of mensen kansen bieden om door te groeien, ho maar.Waar ik nu werk is er altijd meer werk dan dat we qua mensen hebben, maar dat zal elders niet anders zijn. Ik heb eerlijk gezegd weinig gemerkt van de personeelstekorten. Begin dit jaar tot aan mei heb ik me suf gesolliciteerd maar werd overal afgewezen door mijn mogelijke beperking waardoor ik niet direct fulltime kan werken. In mijn ogen als je personeelstekort hebt (zeker functies zonder specifieke diploma's zoals in de zorg) neem je in principe alles aan wat je kan pakken, zeker gezien mijn CV en verhalen die oud werkgevers kunnen geven. Maar goed, dat is dus zeker niet het geval geweest.
Ik ben ook op een heel grijs/donker kantoor geweest. Waar de ene pipo echt mogelijkheden zag met, 'Al zit je hier maar 10uur in de week te typen dan is dat toch 10uur werk uit handen', en die andere zat er wat sikkeneuriger bij. En inderdaad, afgewezen.
Ondertussen een hele leuke job hoor, maar ik geloof er persoonlijk wat minder in Ik wilde heel graag.
Hilary schreef:Één van mijn taken is het inplannen van artsen / aios (assistenten in opleiding tot specialist) / verpleegkundig specialisten en verpleegkundigen voor oa polikliniek, spoedeisende hulp, zaalartsen, supervisie, diensten etc.
De tekorten bij aios komen met name door het verlagen van het aantal aios dat in opleiding mag komen (is landelijk beleid). Hierdoor is het bijvoorbeeld lastig om het rooster voor SEH rond te krijgen, net als de dienstroosters (ook SEH, maar dan weekend en nachten). Hiervoor zijn wat anios (niet in opleiding) aangenomen, maar ook hier zijn geen grote groepen sollicitanten voor.
Bij het maken van de roosters worden we soms beperkt door het aantal beschikbare verpleegkundigen, bijvoorbeeld op de endoscopieafdeling (je hebt verpleegkundigen nodig om een endoscopiekamer te kunnen runnen); er zijn dan wel artsen, maar geen vpk’s. Er zijn vacatures, maar die zijn er in het hele land. Omscholen kan ook, maar dat is wel een traject van een aantal maanden.
De acutere roosterproblemen komen met name door uitval door ziekte (zowel kort als langdurig, bijv long-covid en burn out), maar ook door personeelstekorten in bijv de kinderopvang. Iemand kan dan zelf niet komen omdat de opvang dicht is en er op dat moment geen opties (partner, opa’s, oma’s) zijn.
Je merkt dat artsen en aios zeker bereid zijn om zaken / taken van elkaar over te nemen, maar niet iedereen kan zo maar alles, en op een gegeven moment is de rek er wel uit. Zaken als opleiding en wetenschap komen dan in het gedrang (toch wel van enig belang in een academisch ziekenhuis).
De polisecretariaten waar wij veel mee te maken hebben lopen ook rap leeg. Vermoedelijk heeft dat voor een aardig deel te maken met de huidige leidinggevenden (bij de vorige ging bijna nooit iemand weg, en als ze wel gingen was dat omdat de leidinggevende dat stimuleerde omdat ze vond dat een andere baan beter bij diegene paste), maar ook met de arbeidsmarkt. Redenen die je dan hoort zijn flexibeler kunnen werken ivm kinderen, of meer kunnen verdienen en ook nog dichterbij huis.