Geplaatst: 23-12-16 13:07 maura schreef:Dat lijkt allemaal erg off-topic en verder voor niemand interessant, maar het is in het klein precies wat er in het groot gebeurt bij discussies omtrent emancipatie en geweld tegen vrouwen. De ene kant verliest het zicht op de feitelijke discussie door het zo stug mogelijk blijven overschreeuwen van alles en iedereen die geen slachtoffer is of zich niet zo opstelt en de andere kant kan daardoor vrouwen blijven wegzetten als hysterische aanstellers waar je geen normaal gesprek mee kunt voeren. Hier in dit topic waren opeens de mannen fout, terwijl dat verwijt eerst voortkwam uit een tekst die notabene door een vrouw was geschreven en daarna omdat er een suggereerde dat er ook andere mogelijkheden waren om in te grijpen bij de vader die zijn dochter prutsmuts noemde. En ja, in de loop van wat daarop volgde verhardde die suggestie naar helemaal niet ingrijpen, maar dat was zeker niet de aanleiding.
Het is die beeldvorming van vrouwen als hysterische aanstellers waar het slachtoffer in de Stanford verkrachtingszaak uiteindelijk het hardst tegen moest vechten, het is die beeldvorming waardoor in dertig jaar tijd bedroevend weinig is veranderd met betrekking tot seksueel geweld en het is die beeldvorming waar jouw opstelling in dit topic - hopelijk ongewild - wat mij betreft hard aan bijdraagt.
WOW!
in dit topic.
, slachtoffer zijn van een geweldsdelict is gewoon heel erg naar en doet erg veel met ons mensen. Ik vind ondanks je onsamenhangendheid dat je heel goed verwoord wat het precies met je doet. Ook dat je vaak geen controle hebt over het opkomen van nare gevoelens, maakt het zo naar. 
.
"? 
En dan liggen we slap van de lach te kijken naar die mannen die zo "blij zijn" 
en wat zo maatschappelijk geaccepteerd is ook nog eens. 
Maar volgens de redenatie van sommigen hier, ligt het aan henzelf als zij daar aanstoot aan nemen. Gekwetst zijn is immers iets wat je in de eerste plaats zelf doet? Dat moet dan ook wel beide kanten op werken 
