Deze kunstenares maakt speelgoed van dode dieren.

(foto door Mirjam Muller)
De dierenhuid zet Katinka naar eigen inzicht op. Zoals bij de Deense dog met opvallend grove, bijna slordige steken. „Ook laat ik de vulling er op bepaalde plekken bewust uitpuilen. Net zoals bij pluche speelgoeddieren waarmee is gestoeid.’’
Haar ‘dieren’ zijn een aanklacht tegen het verschijnsel dat kinderen op te jonge leeftijd van hun ouders een huisdier krijgen. „Ze zijn nog niet in staat er goed voor te zorgen, behandelen de levende wezens als speelgoed. Als ze ermee klaar zijn, belanden massa’s knaagdieren in verwaarloosde staat op kinderboerderijen of worden honden door ouders op verlaten plekken aan bomen gebonden. Vreselijk,’’ aldus de kunstenares, die van haar eigen dode huiskat ooit een handtas maakte.
„Ik zeg met mijn werk eigenlijk geef kinderen dan maar speelgoed dat is gemaakt van een echt huisdier.’’ Erg? „Welnee, het is veel fouter als kinderen een echte cavia letterlijk doodknuffelen, dan dat ze zonder risico een opgezet exemplaar strelen.’’
Katinka, wier werk nog tot en met 14 mei in Rotterdam is tentoongesteld, heeft inmiddels circa vijftien dode knuffels op haar naam staan. „Als ze niet worden geëxposeerd staan ze bij mij me thuis. Dan speel ik er ook echt mee. Geen probleem toch. Heerlijk.’’
Echt, imo heb je een behoorlijk zieke geest, wil je dít bedenken. Het idee erachter vind ik goed (protest tegen hoe sommige mensen met huisdieren omgaan), maar ik vind het afschuwelijk dat er échte dieren als speelgoed worden gebruikt.
Ben ik de enige niet-kunstig-aangelegde persoon die dit niet om aan te zien vind? Ik vind het gewoon erg triest, natuurlijk ligt er bij mij ook echt wel eens een stuk kip in de koelkast, maar ik vind dit persoonlijk toch wel een hele stap verder.
Een zingende cavia, een blokkenpakket uit een dode hond, een kat die muziekdoosje speelt...?