Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-09-02 11:33

Geplaatst: 19-09-02 11:33

Een paard niet goed kennen en toch starten, dat gebeurt in elke tak, kun je niet voorkomen. Maar je zou toch zeggen dat zo'n ruiter ook heel wat kilometers gemaakt moet hebben om 160 km in het zadel te blijven zitten. Dan zou zo'n ruiter toch wel het gevoel moeten hebben wanneer een paard iets mankeert.
Ook bij een vreemd paard merk ik vrij snel veranderingen. Tja, het is wel erg vaag dat zoiets gebeurd is, maar ik zie het nog steeds als pech.
Een manegeruiter even 160 km laten rijden, dat gaat gewoon niet. DAt is hier ook vast niet gebeurd. De ruiter heeft vast wel geoefend.
Aan een sporthart bezwijken is ook gewoon pech, een sporthart krijg je nu eenmaal door trainen, en daar ga je meestal niet dood aan. Zonder sprothart zoveel inspanning leveren gaat nu eenmaal niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-02 11:39

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-02 11:39

Waarschijnlijk heeft de ruiter (in het verleden) wel met andere paarden die 160 km gereden. Zoals je zegt moet hij/zij immers ook getraind zijn. Alleen gaat het in de endurance nou juist om de specifieke combinatie van paard en ruiter, die SAMEN voor die lange afstand moet trainen en SAMEN de wedstrijd moet volbrengen. Dus moet de ruiter ook specifiek DAT paard kunnen aanvoelen.

Mocht ik ooit ambities hebben om klasse 3 te gaan rijden (wat voorlopig niet aan de orde is en uiteraard afhangt van de capaciteiten van Ameretto), dan weet ik wel dat ik dat pas doe als ik zijn eerste ruiter ben. In ieder geval niet zolang hij doordeweeks nog gereden wordt door m'n zusje en alleen in het weekend door mij. Goed endurancerijden hoort gebaseerd te zijn op optimaal samenspel tussen ruiter en paard, en zolang dat bij mij nog niet 200% is, waag ik me niet aan grote risico's. Dan blijf ik liever nog even doorhobbelen in klasse 1 en straks klasse 2, de 'goed getrainde buitenritten'. Knipoog

**Geplaatst**: 19-09-02 12:10

Geplaatst: 19-09-02 12:10

Dat de commercialisering ook in de endurance is toegeslagen is heel jammer, maar gezien de stijgende populariteit (kijk alleen al eens onder de bokkers, wie er dit jaar voor het eerst endurance hebben gereden!!) eigenlijk wel te verwachten.

Deze tendens houdt wel in dat de veterenaire keuringen denk ik nog veel strenger moeten worden om paarden tegen hun min of meer gek geworden ruiters te beschermen.

BTW: ik heb een aantal paarden gekend die op redelijk jonge leeftijd (6 jaar, 8 jaar en twee van 11 jaar) ook zomaar bezweken zijn aan een hartstilstand. Die van 8 jaar was net verkocht en klinisch en rontgenologisch volledig goedgekeurd en had op Z2-niveau dressuur gelopen. Die van 6 jaar viel tijdens het trainen in de bak ineens ter aarde.

Die twee van 11 jaar zijn allebei bezweken tijdens een kalm buitenritje.... nog nooit iets gemankeerd....

Het kan "zomaar" gebeuren, daarom moeten we niet oordelen voordat we de werkelijke doodsoorzaak weten.

Het is gewoon triest, paard doet zijn best en gaat dood. Is altijd en overal verschrikkelijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-02 12:19

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-02 12:19

Mieke schreef:
Het kan "zomaar" gebeuren, daarom moeten we niet oordelen voordat we de werkelijke doodsoorzaak weten.

Het is gewoon triest, paard doet zijn best en gaat dood. Is altijd en overal verschrikkelijk.

Ben ik met je eens Mieke. Zolang er nog geen harde conclusies zijn getrokken, moeten wij dat eigenlijk ook niet doen. Maar speculeren is de mens eigen, en feit blijft dat:

a) endurance op het hoogste niveau het uiterste vergt van mens en dier
b) de commercialisering ook in de endurance heeft toegeslagen
c) ruiter en paard niet altijd even goed op elkaar zijn ingespeeld.

Ik vrees dat we de werkelijke doodsoorzaak nooit zullen horen, dat het gewoon een tragische geval van pech is (of twee gevallen). Ik vind wel dat de topsport- en veterinaire commissies een taak hebben om de sport zo veilig en diervriendelijk te houden. Maar de hoofdverantwoordelijkheid ligt bij de ruiter en eigenaar, en helaas zitten daar mensen tussen die verblind worden door de zucht naar succes en het grote geld.

Op de dressuurstal in Australië waar ik heb gewerkt heb ik ook dingen meegemaakt die ik zelf niet onder 'diervriendelijkheid' zou rekenen (met name op medisch gebied), maar 'in naam van de topsport' lijkt het wel of alles geoorloofd is.

**Geplaatst**: 21-09-02 18:56

Geplaatst: 21-09-02 18:56

Ai, dat is schrikken.. Ben een tijd lang niet online geweest, en lees dit nu dus pas. Ik snap er echt helemaal niks van.. Vreselijk.

Waarom worden er eigenlijk geldprijzen weggegeven? Het zou zo moeten zijn dat ook zonder dit te doen de opkomst enorm is. Je rijdt wedstrijden om samen iets te bereiken (na -jaren- lange training, SAMEN), iets moois neer te zetten, te genieten en ergens naar toe te werken, niet voor het geld. Daar werk je voor, en er zijn nog 1001 andere manieren om aan geld te komen.
Degene die kei en keihard werken om daar aan de top te komen, die elke vrije minuut in de training steken, die er zelf voor moeten vechten, die doen het ook wel voor een zak voer of een halster. Want het gaat om het ´bereiken van´, en niet om het ´krijgen van´.