lijnEnAtlas schreef:@Karin: over dat flexibele en stabiele gewicht: ik meen begrepen te hebben dat in de rensport (een hele andere tak, ik weet het) de jockeys juist zo dicht mogelijk bij het handicap-gewicht willen komen om te
voorkomen
dat ze dood gewicht (in de vorm van loodstrips) mee moeten nemen.
Mijn gevoel zegt dat jij gelijk hebt: liever stabiel, goedliggend gewicht dan loszwabberend, maar de tegenstelling zet me wel aan het denken...
Kan ik me iets bij voorstellen, maar ik denk dat men in de rensport heel anders met gewicht (dood en levend) omgaat dan in de endurance. Die jockeys zijn allemaal van die kleine, lichte mannetjes en vrouwtjes die juist niet boven een bepaald gewicht uit mogen komen, want dan zijn ze te zwaar. In de endurance ben je niet te zwaar (althans niet volgens de reglementen) maar kun je dus wel te licht zijn omdat er een minimum gewichtseis is: van 70 of 75 kg, iets waar een normaal gebouwde man ook zonder zadel wel aan voldoet, maar waar een normaal gebouwde vrouw aardig wat extra lood voor moet meeslepen (maar goed, het gaat om het minimale gewicht dat het paard moet meenemen, dus dan kun je geen onderscheid gaan maken naar geslacht).
En misschien maakt de plaats van het gewicht uit vanwege het feit dat de rensport een pieksport is en de endurance een dalsport? Een paar minuten 'vlammen' lukt misschien juist het beste met 'los' gewicht en urenlang in een constant tempo lopen misschien juist beter met stabiel gewicht dat zo dicht mogelijk bij het paard ligt? Nu gebruik ik mijn boerenverstand hoor, maar misschien zit ik wel helemaal fout.