Ondanks dat ik ontzettend weinig tijd heb schrijf ik toch even een verslag van Austerlitz, want de rest van de week komt het er niet van vrees ik.
Anyway, vanmorgen ging om kwart over 4 de wekker. Mijn groomgezelschap (bestaande uit mijn zusje & mijn vriendje) had wat meer moeite om op te staan dan ik, maar uiteindelijk waren we dan toch nog vroeg genoeg op stal en om 10 voor 6 vertrokken we richting Austerlitz. Lekker rustig op de weg.
Tegen half 8 waren we op het wedstrijdterrein. Secretariaat met een verzoekje verblijd, zusje stapte ondertussen even met paard rond en toen naar de voorkeuring. Ret vond dat daar veel te beleven viel en stond van opwinding flink te stuiteren, wat resulteerde in een flink hoge hartslag en ademhaling (52/42). Bij de locomotie nog eens door een andere vet gemeten en die vond hem goed genoeg om te starten. Mits hij natuurlijk door de locomotie kwam. Dat werd een A dus we konden lekker van start. Massastart met zo'n 40 combinaties tegelijk, feest!!! Ik was van plan in de achterhoede te starten, maar toen het startsein werd gegeven was de achterhoede nog aan het losstappen op het pad voor de manege en ik stond vrij vooraan. Ben toen maar als 5e ofzo in een gat gedoken, waardoor ik dus ook vrij vooraan kwam te rijden. Hartslag zat toen nog rond de 60, maar om kort te zijn: de eerste 20 km was NIET fijn. We reden met een groepje nog vrij dicht op elkaar en Ret accepteerde geen andere paarden naast zich. Dat werd hangen, trekken en kopschudden. Ik dacht er serieus over om op te geven op de vetgate als hij zo bleef, maar...
...bij het bordje '20 km' ging zowaar de knop om en vanaf dat moment had ik een superfijn te rijden paard! Kon hem op één handje sturen, met paarden naast hem ging het nog steeds niet goed, maar ervoor of erachter was geen probleem. Vetgate op 31 km, toen werd-ie wel weer even wat drukker maar daar heb ik lekker de tijd genomen. Pas na 12 minuten aangeboden, maar toen was de hartslag wel mooi gezakt naar 48. Voor de rest zag het er ook goed uit, locomotie weer een A en toen in de rusttijd flink veel nat hooi laten eten. Eten deed-ie gelukkig moeiteloos.
Toen op naar het tweede rondje, nog 21 km te gaan. Ik heb kilometers lang in m'n eentje gereden, veel gegaloppeerd, hartslag zakte steeds verder van rond de 125 naar rond de 115 en ik was zwaar tevreden over mijn knollie. Ik voelde me zo happy dat ik op een gegeven moment spontaan behoefte kreeg om even 'vliegtuigje' te spelen, dus teugels los en langzaam wapperen met mijn armen. Tot ik me realiseerde dat dat er vast erg lachwekkend uit moest zien. Ik keek voorzichtig achterom en zag zo'n 15 meter achter me een mederuiter naderen. Snel de handjes maar weer aan de teugels dus . Uiteindelijk kwamen we in een lekker galopje over de finish. Hartslag 80, op naar het verzorgen en op naar de nakeuring. Daar kwam hij uit op 44/20, turgor e.d. waren allemaal prima in orde en toen hadden we er weer een goed uitgereden klasse 2-wedstrijd bij.
Ik had geen flauw idee hoe snel we hadden gereden. De laatste keer dat ik iets had berekend, was bij het bordje '20 km' en toen zaten we op 15 km/u. Ik gokte dat we dan wel ongeveer op die snelheid zouden uitkomen. Uiteindelijk bleek dat we 16.23 km/u hadden gereden! En dat terwijl ik was gestart met de intentie om zo rond de 13 km/u te rijden, aangezien we dat in de training ook doen. Te veel inhouden was deze keer echter geen optie, omdat ik daarmee alleen maar verzet en een hoge hartslag kreeg. Heb 'm dus maar lekker zijn eigen tempo laten opzoeken zodra hij ontspande, met dit resultaat.
Het eindresultaat was trouwens een 4e plaats, vandaar ook de titel van dit verslag . Ik had verwacht dat er veel meer mensen boven ons waren geeïndigd (met veel snellere tijden) maar alleen de nrs. 1 en 2 zaten in de 17 km/u, de nrs. 3 t/m 8 zaten in de 16 km/u. Heel weinig onderling verschil ook. Retje bleef trouwens energie voor tien houden, ik heb hem tussendoor nog een paar keer van de trailer gehaald om met hem te wandelen en hij was steeds goed wakker, ook bij thuiskomst nog. Ikzelf ben ook nog steeds erg wakker, terwijl mijn grooms inmiddels al flink liggen te tukken . Alleen vlak na de rit voelde ik me even wat gammel, maar dat bleek een zouttekort te zijn. Na een bak friet ging het alweer stukken beter met me. Volgende keer dus toch maar weer een zak chips mee.
Tot zover, de eerste wedstrijd van het seizoen zit er weer op en ik ben erg tevreden. Volgens mijn zusje (zij kent Ret nog beter dan ik) zag het er allemaal heel goed uit vandaag, dus daar vertrouw ik dan ook maar op.
Het was trouwens een gezellige dag met veel Bokkers en andere bekenden, ik gok dat er nog wel meer verslagen zullen volgen!
.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>