Ik dus........Vanmorgen om 9 uur weggereden richting Pulderbos. Om 10 gearriveerd. Mooi, tegelijkertijd met Didier.
Kom ik vast te zitten in het zand
Ik uiteindelijk met veel moeite eruit gekomen (arme koppeling) en geparkeerd.Kom ik aan bij het inschrijven laat ik alles uit mijn handen vallen. Ik dacht bij mezelf, dit zijn geen goede voortekenen!!!
Dan de keuring hartslag 32, en een prima loopje.
Raak ik mijn gsm kwijt!!!
Ik was niet blij.
Om 11:02 starttijd. We reden weg en ik had zoiets: deze keer wil ik op de tijd rijden. Dus ik voorop, rustig drafje, komen we aan het einde van het bos bij een grasveld. Ik dacht dat ik rechtdoor het gras op moest en dan naar rechts (aldus de pijl). Maar ik vergiste me, we knalde recht een diepe greppel in!!! Ik schoot met mijn voet uit de rechter beugel en bleef keurig zitten
Cisco echter was geschrokken en draafde steeds harder het gras over. Ik kon mijn stijgbeugel niet meer vinden (was er compleet afgevallen) en ik moest mezelf in het zadel houden door in zijn nek te hangen. Toen zette meneer een galop in! Dat doet hij dus NOOOIT bij mij (draver) en ik zag de bomen aan het einde van het grasveld al naderen
Toen dacht ik, tja, dan is nu maar het moment........en ik heb mezelf eraf laten vallen
Viel ik ook nog eens op mijn kop! De barstende koppijn gierde door mijn hoofd. Ik dacht: oliebol, dat wordt een hersenschudding. Het enige wat ik tegen Didier riep: Ga Cisco maar halen, ik blijf mooi liggen.Er kwamen gelijk allerlei mensen aangerend. Ik werd heel bezorgd opgevangen. Ik ben wat recht gaan zitten en zag sterretjes. Johan van de organisatie kwam ook aanzetten. Ik wilde in eerste instantie naar het ziekenhuis, want mijn hoofd leek wel ontploft. Ik ben opgestaan en doordat ik niet meer in de zon liep maar in een fris briesje zakte gelukkig de hoofdpijn vrij rap.
Ze hadden Cisco inmiddels bij de parkeerplaats opgevangen. Ze waren best geschrokken van een paard zonder ruiter.......
Na wat rust ben ik een kwartier later alsnog gestart. Er is mij altijd geleerd dat je zeker meteen weer moet gaan rijden, dat is goed voor je zelfvertrouwen en voor het paard. Deze keer vertrokken we met een heel rustig wandeltempotje........
De 1e 10 km heel rustig aangedaan. Mijn lijf deed overal zeer! Omdat ik merkte dat ik nu toch wel juist mijn best wou doen heb ik er wat tempo ingegooid. Uiteindelijk ben ik 4 minuten later dan de minimum tijd binnengekomen en Cisco is geeindigd met een hartslag van 42
Ik heb hem goed beloond. Het was voor hem ook een heel avontuur! Omdanks de schrik was hij goed relaxed onderweg. Hij vond alleen de koeien niet leuk!!!Nu ben ik dus thuis en mijn nek en heupkom doet verrekt pijn. Ik ga zo een lekker warm bad nemen en hopen dat ik morgen nog normaal kan bewegen.
Ik heb in elk geval papieren voor de verzekering mocht ik niet meer kunnen werken morgen.
Nu besef ik me des te beter dat EN een valhelm echt geen regel is om je te plagen met 25 graden EN dat een licentie zorgt voor een goede verzekering mocht je in de kreukels liggen.
Een ongeval schuilt in een heel klein hoekje..........
Hoe dan ook, de organisatie was weer top! De rit zelf was erg mooi. Lange zandpaden. Ik heb me ondanks de pijn goed geamuseerd.
offtopic
Sorry Silvie dat ik je niet meer heb kunnen bellen. Ik heb mijn gsm terug gevonden bij de VET na de controle en ben daarna direct na een colatje naar huis gegaan, want zo lekker voelde ik me nou ook weer niet.
We zien elkaar volgende keer in Gierle!
Groetjes Linda
