Geplaatst 
Zo, even wakker worden hoor. Lig ik hier net lekker te pitten in de zandpaddock, komt de bazin me vragen of ik even een verslagje wil schrijven. Nou, vooruit dan maar...
Het hele jaar had de bazin me nog nauwelijks meegenomen, iedere keer ging ze met één van mijn vrouwen op pad. En als ik wel mee mocht, dan kreeg ik een ánder op m'n rug, nou ja zeg, ik werd al de snol van Voorthuizen genoemd.
Maar gisteren mocht ik weer lekker samen met de bazin op stap. Ik begon meteen al weer te trillen van opwinding, dus kreeg ik een lekkere dikke deken op voor in m'n hok op wielen. Ook hing daar een goed gevuld hooinet, dus mijn dag begon al goed.
Na een tijd rijden kwamen we aan op het terrein, waar we meteen mijn vriendin-voor-de-dag al tegenkwamen. Ik vind dat wel sympathiek van mijn bazin, dat ze ook nog voor aangenaam gezelschap zorgt. Ook de watergooiers waren goed geregeld, want de baas was deze keer thuis gebleven.
Snel even gekeurd, alles was in orde, voordraven mocht op een graswei, en dat, in combinatie met mijn plastic slippers, zorgde dat ik de grond zo ongeveer niet raakte, zo lekker zweefde dat. De bazin moest weer eens onderwets aanpoten om me bij te houden, hihihi.
Om iets over half 11 zijn we gestart, en het eerste stuk vond ik helemaal niks an. Allemaal boerenerven met rommel, enge hekken, en van die zwart-witte monsters in weilanden
. En de bazin maar lachen en zeggen dat ik een echt cowboypaard hoor te zijn, en dus koeien leuk moet vinden. Nou, ik dacht het niet...Gelukkig gingen we al snel de Lemelerberg op, en daar ben ik in mijn element, als geboren Zuid-Duitser. Als een klipgeit naar boven, hup hup hup. M'n vriendinnetje vond dat weer minder makkelijk, die komt uit de Zeeuwse polder, daar hebben ze geen bergen. Bovenop de berg was het uitzicht echt schitterend, wauw...
Vervolgens kwamen we aan de Regge, ook fantastisch mooi, daar stonden ook onze watergooiers voor ons klaar, met appeltjes! en daarna gingen we langs de Laarbrug richting de controle halverwege. Daar was alles weer in orde, en ging de rit weer verder, via Vilsteren, en terug naar de Laarbrug. Het kwam me allemaal verdacht bekend voor
. Na de laatste keer het spoor over gegaan te zijn (ik heb dat vaker gezegd, kunnen die gasten nou niet beslissen aan welke kant ze van het sppor willen lopen? Vier keer het zelfde lijntje oversteken is wat veel van het goede...) waren we voordat we het wisten weer terug. Bij de finish ging ik lekker eerst staan plassen, waardoor de DA even moest wachten met meten en mijn hartslag dus mooi laag was, 48. Dat soort trucjes gebruik ik wel vaker.Nou ja, en bij de nakeuring was ook alles weer goed natuurlijk. Zo'n klein rondje draai ik mijn hoef niet voor om, al trainen we op dit moment heel weinig. Ik heb nog lekker even verder aan mijn hooinet geknaagd, en daarna gingen we al snel weer naar huis. Thuis aangekomen ben ik eerst lekker gaan rollen, daarna moest ik me even voltanken aan de bar, en hoognodig een net met kuilgras leegmaken. En natuurlijk even bijpraten met de meiden. Caprice zei dat zij had moeten lopen vandaag, en dat ik tweede keus paard was. De kattekop, dat was niet aardig van haar. Maar ze had wel gelijk, eigenlijk had het haar tweede wedstrijd moeten worden. Alleen had ze met Folly lopen knokken en een tik tegen haar been gehad, daarom moest ik invallen. Eerlijk gezegd denk ik dat al die koeien en spoorwegen misschien best wel een beetje te spannend voor haar zouden zijn geweest.
Was dit de laatste van dit jaar voor je?