Myrthe en ik waren gisteravond al vertrokken naar Lage Vuursche. Hadden we ´s morgens geen trailerproblemen (die er op de heenweg ook niet waren, binnen 2 minuten stond ze erin..), hoefden we dus minder vroeg op en scheelde heel wat gestress. Daar een paddockje uitgezet, en Tiko en Navy er samen ´ingegooid´. Ging super, de hele nacht hebben ze elkaar ongeveer staan kriebelen..
Tot de volgende morgen rond half 7. Opeens een hoop lawaai en geschreeuw: Tiko en Navy waren los.. Ik in mijn slaapshirt
erop af, Myrthe in haar pyama.. Gelukkig had Desiree ze kunnen vangen. Dom ook van ons, op de afrastering hadden we geen stroom gezet, dit ging vorige zomer ook goed, dus verwachtte we geen problemen..Om het zekere voor het onzekere te nemen hebben we ze toen vast gezet, tijdens het eten. Konden wij ons even gauw omkleden.. Tent opgeruimt, gepoetst, een stuk losgestapt, en uiteindelijk gekeurd.
Navy had een heerlijk rustige hartslag, 32, welke meestal (dus als ze van de tariler komt en even heeft gestapt) 40 is. Beloofde wat.. Navy was een beetje hysterisch zodra Tiko uit het zicht was, dus had ik ´r af en toe niet helemaal in de hand
Locomotie was ook perfect, ze had er zin in, zeiden ze. En een groot compliment.. `Ze laat d´r afstamming duidelijk zien..´Mijn Dravertje 
Ging ze ook wel met gigantische pas over de baan hoor.. Even wat stress voor de start, zoals altijd. Altijd bang te laat te komen. Voor niks, natuurlijk, want we waren er ruim op tijd. We vertrokken in een drafje, al is ´we´het verkeerde woord, want Tiko vond het zeer grappig eerst even stil te blijven staan en niet verder te willen. Navy had inmiddels de smaak te pakken en verruimde haar pas per seconde.. Wachten op Tiko ging dus in eerste instantie nog even niet. Hoefde ook niet, want al gauw was ik de weg kwijt.. Teruggereden, en onderweg kwam ik Myrthe en Tiko weer tegen. Samen weer de verkeerde richting uit, dus daar hadden we al tien minuten aan verspild. Gelukkig vonden we het rijkelijk snel weer, en gingen tone pas echt op weg.
De eerste km´s gingen heerlijk, Navy zat in een lekker drafje, voor zover ik dat eruit kreeg, want mevrouw had liever galop.. Tiko hield het keurig bij, maar na een km of 6/7 besloten we toch te scheidden, voor Tiko te ver boven zijn tempo moest. Navy en ik zijn lekker doorgereden, hebben genoten van de natuur. Al gauw zaten we wéér fout, maar dit keer snel hersteld. Even leek de spoorwegovergang eng, maar toen bedacht ze dat ze dat al 100 keer had gedaan en bvesloot er met een ´spring-draf-spring´over heen tegaan. Al gauw onder een viaduct door, de heide op.
En wat was het daar mooi.. Prachtig gewoon, een stukje buitenland. Redelijk reliëf, vergezichten, mooie paden, prachtige omgfeving.. Fantastsich!! Daar had ik wel een huisje op willen zetten.. Vlak voor de 19 km kreeg ze even een terugval. Werd even een beetje moe. Eventjes gestapt, maar toen er mederuiters passeerden bedacht Navy dat dat veel leuker en interessanter was, dus ging ook zij weer in galop. Bij het bordje ´2 km v/d P/A´zijn we gaan stappen. Ze stond behoorlijk te hijgen wat natuurlijk logisch was als je jezelf zo dood probeert te lopen, maar omdat dat haar niks deed, ben ik ernaast gegaan zodat ze wel een beetje rustig bleef. Op ongeveer een halve km voor de P/A er weer op, en reden fris de p/A binnen. Een hartslag van 56, rijkelijk hoog, maar goed, het was warm en benauwd, en ze had er al 21 op zitten. En dat ook nog eens na een maandje een stapje terug, en maar een maandje weer echt aan het werk..
Vol goede moed vertrokken we weer, een stuk door de berm. Dat was aanzienlijk minder mooi, maar het was maar een klein stukje, en ja, het kan niet overal zo prachtig als op de heide zijn.. Topen we het bos weer inreden en de spoorweg voor de tweede keer hadden gepasseerd (wat dit keer helemaal niet eng was..), reden we vrij snel helemaal fout. Ik stak over waar het nietmoest, en heb daar ongeveer een half uur/3 kwartier lang doorgereden. Tot ik, god zij dank, grooms tegenkwam. Zij wezen me een zandweg aan die weleens de goede kon zijn. En gelukkig.. dat was het geval.. Toch ongeveer 10 km extra.. Doordat Navy me natuurlijk niet meer snapte, eerst rechtdoor, toen weer terug.., raakte ze een beetje opgefokt, en bleef tot aan de 30 km in galop. Daar zijn we gaan draven, en zodra het bos zich voor een stukje dorp ruilde, zijn we gaan stappen, zo´n 2,5 km voor de finish.
Ze was inmiddels vrij moe, zo voelde het, maar wel heel kalm. De ademhaling leek rustig, en ik heb vrij weinig gekoeld omdat ze helemaal droog was, en ik de hartslag niet zo hoog schatte. Dom, want die bleek 68 te zijn. De VET had een keer extra geteld, omdat ook zij het niet verwachte. 10 minuutjes gewacht, en toen was het 60. Vrij weinig gezakt, maar voldoende.
Ik was behoorlijk gefrustreerd door de verdwaling, wat heb ik daar een hekel.. Chagerijnig was ik inmiddels dus wel, wat een paar mensen ook wel te weten hebben gekregen.. Myrthe, mijn grooms.. En ik was ontzettend moe. Voor 45 km was ik blijkbaar zelf ook niet in goed genoege lichamelijke conditie.. Had ik die nacht ook erg weinig slaap gekregen, bij elk geluidje zat in recht op.. Was dat Navy die door de omnheining sprong?? Maar daar wcahtte ze mee tot ´s morgens
Bij de nakeuring had ze een beetje weinig vocht, moest dus even goed drinken. Die nacht hadden ze door de vreemde omgeving waarschijnlijk ook midner gedronken, wat natuurlijk ook meespeelde. De ademhaling en pols was in orde, en bij de locomotie was het even twijfelen.. Navy gooide er flink wat tölt tussendoor, wat de draf wat onduidelijk maakte. Mijn vader er opjagend achter aan, om er toch een redelijke draf uit te krijgen. Ook die bleek goed te zijn.
Ik was een beetje geschrokken van de hoge p/a, had deze lager verwcaht, leren inschatten dus!! Ik ga weer ijverig op zoek naar betere stallijng, zodat ik toch echt wat beter kan trainen, want bakwerk alleen voldoet niet altijd, en bosrijk is het hier niet..
Al met al, een geslaagde rit, prachtige route, practige omgeving. Geweldig gewoon!
Groetjes
