Geplaatst 
Gisteren was het zover, mijn allereerste western wedstrijd in de Horsemanship. In november 2013 ben ik overgestapt naar het Western rijden en sinds Mei 2014 rij ik de Quarter van Painttobe hier op bokt bij: SW Wimpys Starlight (Burnt Starlight x Wimpys Chic Olena) aka Boy.
Vanwege gebeurtenissen omtrend dressuur wedstrijden in het verleden was ik niet zo happig op het rijden van wedstrijd. Wedstrijden = Plezier ging voor mij niet meer op. Maar heb me toch laten overhalen om te gaan.
De avond ervoor moeilijk geslapen, werd ineens ook om 4 uur wakker en ik -dacht- dat ik me had verslapen dus ik zat met hartslag 2000 naar mijn telefoon te zoeken
Niks aan de hand. Paardenbus was al ingeladen dus op stal hebben we alleen Boy nog even iets beweging gegeven en zijn toen weg gegaan.En ja, toen mocht ik
opzich was ik totaal niet 'ik-moet-kotsen-ik-wil-hier-weg' nerveus. De sfeer was goed, Boy gedroeg zich als een engeltje dus ik was best relaxed. Beetje spannend natuurlijk, maar niets wat me echt in de weg zat.We mochten inrijden in de wedstrijdbak want de trail dat op dat moment bezig was was naar buiten verplaatst .Fijn! Want dan kon ik gelijk al die enge hoeken met hem inspecteren. Daarna gewoon lekker losgemaakt, beetje buigen..wat overgangen en galopjes. Heel basic. Niet met de proef bezig geweest.
Tijd voor het echte werk
in de line up ging mijn hart toch ietsje sneller kloppen. Ik mocht bijnaa Ik had me voorgenomen hem gewoon 'zoals thuis' te rijden. Dus gewoon oppakken waar nodig etc.
En daar ging ik.. de pattern was vrij simpel. in stap van de eerste pion naar de tweede, dan in jog naar de derde. Bij de derde aanspringen in de rechtergalop, een halve volte rijden naar de andere zijde, daar weer terug naar jog en bij de laatste pion stoppen en achteruit.
Thuis sprong hij soms aan in de verkeerde galop. (lees: ik legde mijn binnenbeen niet duidelijk genoeg aan met mijn buitenbeen) dus het eerste waar ik naar keek was 'zit hij goed?!"
Dat zat hij alleen maakte ik hierdoor de bocht net te krap. Waardoor ik halverwege mijn halve volte dacht 'oeps, ik moet hem iets innemen al anders komt hij niet goed terug.' dit ging dus niet zo netjes als dat ik weet dat we kunnen.
zoals je ziet heb ik hem hier dus al wat strakker
remmen (mijn hoofd is hier heeel charmant en ik heb hem inderdaad te strak. We kunnen beter dan dit
)
Back-up bij de laatste pion)
Toen hoorde we dat we van de 15 met nog 6 anderen de railwork mochten doen
de rest had al een zeroscore. Extra spannend!
Dit vond ik het spannendste gedeelte. Boy vind galopperen met andere paarden namelijk erg eh, gezellig soms
hij wilt iedereen bijhouden. Helaas ging er hier net iets niet helemaal lekker - bij het aangalopperen om de railwork bevonden we ons net midden in een inhaal-actie en dit paard naast ons vond aangalopperen met ons erbij niet zo'n strak plan en werd een beetje boos. Boy schrok hiervan (en ik ook) en ik kon hem niet optijd corrigeren waardoor hij verkeerd aansprong. Snel terug genomen en opnieuw aangesprongen en verder waren er geen problemen. Dan de line-up. Iedereen was geplaatst en ik dacht dat ik door mijn verkeerde galopsprong wel 6e zou worden dan. Mijn verbazing was dan ook groot toen ze ons oversloeg op plaats 6...5...4..
(ik kijk hier vol verbazing naar de zijlijn. Klopt dit wel
en Boy denkt geloof ik ook whuuuuut?! )en ja hoor.. 3e!
Ik kon het echt niet geloven toen ze het zei en ben nogsteeds echt ontzettend trots op mezelf maar vooral ook op Boy. Zijn tweede wedstrijd ohz en mijn eerste en dan al een 3e plek.
We zijn bij lange na niet perfect en kunnen nog op geneog plussen maar ik had mijn eerste wedstrijd niet beter kunnen wensen dan dit..We hebben weer wat geleerd en kunnen weer wat puntjes meenemen in de training!
En ja, ik zie op deze foto's ook dat ik mijn handen te breed hou
Bedankt voor het kijken en misschien tot snel!
Maar dat wist je al gister van al mijn tranen 
