toen mijn mooiste en liefste merrie door een grote fout bijrijdster was overleden was ik er 3 weken goed ziek van, kon niet slapen, eten en had geen fut om naar school te gaan.....maar ik moest naar de paarden, we hadden er nog 3..............ik had totaal geen zin meer, omdat ik bang was dat het nog een keer ging gebeuren en ik me weer zo rot ging voelen...ik had het deze periode al niet gemakkelijk...
ik ben 3 weken niet naar stal gegaan, ik kan het gewoon niet...ben heel vaak langsgereden, maar kon het niet over me hart krijgen om de poort door te gaan!
mijn moeder had een filmpje gemaakt van het pasgeboren veulen van het overleden paard en ben toen stiekum toch wel naar binnen gegaan...ben in stal gaan zitten en gewoon daar de hele dag gaan zitten, brechje kwam ruiken en tenslotte naast me liggen....nu zijn we onafscheidelijk( dacht dat ik niet meer kon hechten aan een paard) maar ben blij dat ik de paarden niet in de steek heb gelaten, want ik had ze eigenlijk iet willen missen.............ik zou gewoon lekker naar de manege gaan en genieten van al die paarden en lekker een nieuwe knuffeldoos vinden
naar regen komt zonneschijn........ga er gewoon voor!
Koudbloedigheid dat is pas het mooie leven! 'shed a tear because i'm missing you, but I'm still alright to smile'profiel under construction