Bokt.nl • Stelling: Je angst juist confronteren?
Pagina 1 van de 2

Stelling: Je angst juist confronteren?

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-12-02 18:37
door Anneke
Zal het even uitleggen.
Ik ben dus een poos geleden( klein jaartje?) op een nare manier van een paard gevallen. Omdat ik er niet meteen op ben gegaan, heb ik een enorme angst gecreerd. Ik kreeg de bibbers als ik erop stapte.
Dit paard reed ik in voor een ander.

Tóch ( wat bezielde me? Knipoog ) heb ik een tijdje later een paard gekocht, en niet bepaald het type wat ik kon gebruiken.
Een heet, vrijwel groen, slecht ingereden (zat muurvast), moeilijk en superslim paardje van Junior, met een scheutje arabisch bloed.
In het begin had ik het er heel moeilijk mee, en het kwam erop neer dat ik bijna niet meer reed.
Ik kreeg een tijdje later hulp van Appie hier op Bokt, en ik kreeg al meer zelfvertrouwen.

Sinds ik met mijn paard verhuisd ben naar de S. Stables, vond ik dat het tijd werd actie te ondernemen.
Ik heb mijn (oude) instructrice opgebeld, alles uitgelegd, en gevraagd of ze mij kon helpen.
Dat vond ze wel een uitdaging.
Knipoog

Het gaat dus erg goed de laatste tijd. Ik heb haar van alles zelf geleerd, ben helemaal niet meer zo snel bang te krijgen, én we kwamen eindelijk door dat 'vaste'heen, en ik kon haar eigenlijk goed recht rijden, en riching die nageeflijkheid rijden.

Maar tot vandaag dus. Bovenstaande geld nog steeds, maaaar Pompidou begint nu dus erg te puberen. Het weer zit natuurlijk ook al niet echt mee, ze is erg loperig.
Ze is dus gigantisch aan het etteren.
Ben je aan het draven, plotseling, uit het niets reageerd ze heél heftig en begint ze te bokken en te hufteren.
Terwijl ik juist ontspannen rijdt. Ze doet dan net alsof ze heeeeel gevoelig is aan mijn been of zo, echt een raadsel.
Later verraadde ze zichzelf, want tijdens het draven moest ze mesten, en wilde even gaan stappen Verward , ja daág doorlopen dacht ik.
Nou geen reactie plotsling op mijn been. Dus dat gevoelige viel wel mee.
Dat wisten we al, want ze was echt behoorlijk aan het klieren.

Ik had het er onwijs moeilijk mee, en de tranen biggelden over mijn wangen. Ook schoot ze er telkens vandoor. Ze had door dat ze me nerveus maakte. En normaal gesproken gaf ik op ( in onze beginperiode).
Mijn instructrice bleef doorpraten, aanwijzingen geven, en ik richtte me weer op mezelf.
Al mijn spieren ontspannen, recht zitten, handen naar voren en 'hup rijden met die hap'
Dat hielp, en ik overwon zeg maar.
Ik voelde me zó opgelucht...

Tijdens het uitstappen hadden we het erover. Ik vroeg me dus af, of ik haar niet beter door iemand anders kon laten doorrijden.
Maar mijn instructrice zei, dat ook al áls ik dat zou doen, je dit soort problemen zelf evengoed weer kan krijgen. Dat is dit type paard. Je moet haar ontzettend bezighouden en een streepje voor zijn. Dus dat maakt in principe weinig uit.

Mijn instructrice was ook van mening dat ik dit juist wel zou aankunnen, zij had er vertrouwen in, dat meende ze serieus. Ondanks mijn angst vond ze dat ik haar goed kon rijden. Ook tijdens die 'staakacties'( bokken etc.) bleef ik goed zitten, en loste het goed op.Ik had natuurlijk geen moeilijker paard voor mezelf kunnen uitzoeken, dat vond zij ook *LOL* , maar ze vond dat ik moest doorzettend. Ik kon het. Ik was natuurlijk beter afgeweest met een goed doorgereden paard die cool in het hoofd was.
'Toch' zei ze, 'als je dit paard kan rijden' 'kun je straks alles rijden'.
Dus enorm leerzaam voor mij.

Ik zet nu dus ook door, want diep in mijn hart weet ik dat ik het kan.
Eigenlijk vind ik ook, dat ik mijn angst juist confronteer, en het mezelf moeilijk maak.
Stel dat ik, een rustig braaf paard had gekocht met alle knoppen eraan, zou ik ook nooit met angst kunnen leren omgaan, omdat je met zo'n paard niet snel in angst- situaties terecht komt.

Nu móet ik er echt mee leren omgaan, en iedere keer dat ik iets overwin, maakt me sterker, zekerder.

Sorry voor het lange verhaal, maar hier zit ik dus telkens over te denken.

Veel mensen hebben nl gezegd, wat moet je nou met Pompidou?? Waarom koop je geen braaf paard?

Snappen jullie wat ik bedoel?

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-12-02 18:55
door obelix
Ja ik snap ook wat je bedoelt... Ik ben met obelix in de winter begonnen,ook heb ik me toen veel afgevraagd waar ik mee bezig was,maar met behulp van me instructrice ben ik toch verder gekomen als dat ik had gedacht..

Nu heb ik weer zo'n periode dat ik denk als ik opstap van:*zucht* maar goed,ik longeer m zo af en toe is als ik ga rijden van te voren en dan is minder druk en zit ik er iets zelfverzekerder op..anders is het net zo'n tijdbom en daar is niet door heen te rijden...Gelukkig is het dit jaar als minder als vorig jaar,dus wie weet Lachen

En over je angst confronteren ja of nee,ik zeg ja,omdat ik van me eigen moet,het is niet altijd leuk maar anders durf ik strax niks meer... Haha!

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-12-02 18:56
door Franca
Ja, ik snap wel wat je bedoelt. Eigenlijk is dit een enorme uitdaging voor jou, hoe moeilijk en zwaar het ook is. Zoals ik uit je verhaal lees ga je er nu helemaal voor om met Pompidou zelf verder te gaan. Blijkbaar heb je er zelf best toch wel wat vertrouwen in en dat is hartstikke goed! Val je vaak van Pompidou af? Want dat is vaak hetgene waar men bang door wordt. Ik heb zelf ook niet het makkelijkste paard gekocht (een jonge volbloed arabier) en ik ben ook absoluut geen held. Ik zal dus misschien ook wel eens met dezelfde twijfels als jij geconfronteerd worden. Ik denk dat je een prima keus maakt door Pompidou zelf door te rijden, maar ik denk wel dat als je echt bang bent en je stapt met tegenzin en veel angst op je paard, dat je dan jezelf onnodig in gevaar brengt. Een paard voelt immers je onzekerheid....

Ik vind het knap van je dat je je angst zo overwonnen hebt! Succes ermee en hou ons op de hoogte!

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-12-02 19:58
door lady353
ja ik denk dat dit wel de goede manier is.Doordat je angst hebt voor sommige dingen ga je ze juist uit de weg en als je jezelf hiermee dan confronteert dan kan het denk ik erg opluchten.Je gaat er dan heel anders tegen aankijken en misschien ben je je angst dan wel kwijt.

En je hebt gelijk, gewoon doorzetten.Ik vind dat je het hartstikke goed doet.Ga zo door.Veel succes!

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-12-02 20:01
door Destinietje
Ik denk dat confrontatie met je angst helpt, mits het de "2e keer" wel goed gaat. Als het dan weer fout gaat, denk ik dat het alleen erg wordt.
Ik heb precies meegemaakt wat jij verteld anneke:(

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-12-02 20:11
door Yorghos
Een confrontatie is denk ik wel de manier om er weer overheen te komen, maar dan moet je er zelf wel volledig achter staan. En het verstandigste is om zoiets onder begeleiding te doen, zodat er iemand kan ingrijpen mocht er iets misgaan...
En vooral belangrijk: neem kleine stapjes tegelijk. Niets overhaasten en niet meer doen dan je aankunt.

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-12-02 20:48
door regine
Je verhaal klinkt me heel erg bekend in de oren! Je zit echt wel op de goede weg meid, zo moet je doorgaan!
Van de zomer reed ik het paard van een vriendin van mij, ze ging 2 weken op vakantie. Het ging aardig en ik vond het hartstikke leuk om het paard te rijden. Tot na anderhalve week een vrachtwagen op het erf kwam om stro te brengen, naast de bak. Ik belande er dus naast en voelde mijn benen niet meer. Met de ziekenauto ben ik opgehaald en gelukkig kwam mijn gevoel weer terug. Verschoven wervels in me rug, flink kneuzingen in me ribben en blauwe plekken hielden me 3 weken thuis. Daarna weer voorzichtig gaan werken en langzaam me leven weer opgepakt. Maar paardrijden, dat zou ik toch eigenlijk niet meer doen. Totdat me werd aangeboden dat ik een paardje waar ik al 5 jaar verliefd op was kon kopen... ai ai, ik had na die val nog niet op een paard gezeten maar toch kocht ik haar, al had ik besloten niet meer te gaan rijden... De eerste paar keer op haar rug was een drama. Ik was zo vreselijk bang en zij voelde dat en beantwoorde door flink te gaan dribbelen. Tranen in me ogen, maar ik heb doorgezet, hoe bang ik ook was. Nu ben ook ik weer op de goede weg en ik rij zelfs nu een merrie die word bestempeld als 'moeilijk'. Ook deze merrie gaat er vandoor en is een kanjer in galop wegspringen of galop op de plaats alles om maar niet naar mijn stelling vragen te luisteren. Ik ben wonder boven wonder niet bang, soms wel hoor dan slaat me hart over, maar ik ben blij dat het zo gelopen is. Ik heb niet de makkelijkste paarden onder me kont, maar ik zet wel door. En weet je Anneke, als het dan goed gaat met je paardje, dan ga je helemaal glimmen! Dat heb jij voor mekaar gekregen! Jouw werk, jouw eer! Reken maar dat dat super voelt!!

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-12-02 21:54
door XoNo
Ik snap wat je bedoelt. Wees trots op jezelf Anneke! Het lijkt allemaal zo makkelijk, maar ik kan me voorstellen dat Pompidou gewoon een heel moeilijk paardje is. Maar doe niet meer dan je zelf nodig acht. Je hebt Pompidou omdat je paardrijden en paarden opzich leuk vind. Zorg wel dat je de lol er in lijft zien, anders ben je je zelf alleen maar aan het martelen omdat je zogenaamd een angst moet overwinnen.
Ik heb ongeveer hetzelfde met springen, ben als de dood om te springen. Maar het is niet echt een ambitie van mij, dus ik heb besloten het gewoon niet meer te doen. Ik vind het niet leuk, en vind het eng. Voor mij weinig reden om mijn angst te confronteren.
Ik wil hiermee niet zeggen dat je op moet geven, helemaaaal niet! Je bent supergoed bezig, en ik vind het hartstikke knap van je! Maar doe het alleen als je er ook de lol in blijft zien! Lachen
Veel succes, en ik heb er de volste vertrouwen in dat het gaat lukken! Party!!

Link naar dit berichtGeplaatst: 15-12-02 00:37
door Anneke
Ja Xono, ik begrijp wat je bedoelt. Ik zal ook nooit het uiterste van mezelf vragen. Als ik het niet meer aan kan, zal ik ook moeten stoppen.
Maar ik weet op de een of andere manier zeker dat Pompidou en ik het gaan redden, ook al is ze zo'n draak met rijden nu.

Op de eén of andere manier klikt het toch erg. En mijn instructrice (die heel eerlijk is Knipoog ) weet zeker dat het gaat lukken. Zij kent dit soort paarden maar al te goed, en kan bij dus perfect helpen. Vanmiddag eindigde de les ook heel goed.
Ze weet me er letterlijk echt goed door heen te praten, en weet precies hoe ik haar aan moet pakken, dat is heel super om te merken dat het dan ook heel goed gaat zeg maar.

Ze zei ook eerlijk dat het nog moeilijk zal worden (Pompidou zal vast nog wel meer trucjes gaan ontwikkelen) maar dat we het echt gaan redden.

En dat is ook wat ik wil.
Ík wil dit met Pompidou doen.
En dan zal ik toch echt tegen mijn angst moeten gaan 'strijden'.

Ik vind het fijn dat jullie me zo goed begrijpen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 15-12-02 01:13
door XoNo
Ben blij dat je er zo over denkt Lachen Vind je het ook leuk om Pompi hierdoorheen te rijden? Lachen

Link naar dit berichtGeplaatst: 15-12-02 10:21
door Appie
Anneke, zoals je begrijpt weet ik precies wat je bedoelt. En ik wist dat er bij jou ook weer momenten zouden komen dat het weer erg naar boven komt, daar kan je gewoon op wachten. Hoe vervelend ook, zo werkt dat gewoon met die angst.
En vooral met dit weer als de paarden toch weer wat frisser worden, dan heb je een grotere kans dat de angst weer opspeelt. Het maakt je toch onzeker en het paard voelt dat feilloos aan. Over dat reactie op het been van Pompidou, bedenk wel dat een paard niet zomaar dingen alsof doet. Ik geloof persoonlijk niet zo in het klieren van Pompidou. Ik heb haar meegemaakt, en ik vind haar echt een paard wat graag voor je wil werken en je niet zomaar laat zitten. Natuurlijk heeft elk paard wel zijn/haar streken, maar vaak is daar toch wel een aanleiding voor te vinden.

Het is weer heel goed dat je jezelf hebt overwonnen, en het antwoord op je vraag weet je natuurlijk wel van mij Knipoog . De enige weg om je angst te overwinnen is om elke keer weer door te gaan! Eigenlijk is er niemand die je daarbij kan helpen. Natuurlijk is goede begeleiding erg belangrijk, zonder kom je er ook niet, maar uiteindelijk ben jij degene die het moet doen.
En heel vaak heb je je al diep van binnen afgevraagd of het niet beter is om haar door iemand anders te laten rijden, maar daar los je echt niets mee op. Veel mensen die die angst niet kennen zullen dat wel onzin vinden, want het is toch veel beter als het paard wat beter doorgereden wordt? Maar die weten niet wat ze zeggen. Pompidou is een paard wat nu al aardig voor de hulpen is (en dat heb je helemaal zelf gedaan!), dus daar hoeven anderen niks aan te doen. Mijn instructeur ging toen ook weleens een paard voor me rijden, en het zag er dan allemaal weer heel makkelijk uit, maar zo gauw ik er weer opstapte, was mijn angst weer aanwezig.
En ik heb ook vaak gehuild en ontelbare keren gedacht om er mee te stoppen, maar dat wilde ik nooit en jij ook niet. De liefde voor paarden is zo groot dat je nooit zonder kan. Dus gewoon elke keer weer doorgaan, jezelf overwinnen. En elke keer kom je er weer sterker uit Anneke! En dat voelt geweldig!

Het is heerlijk dat je instructrice je ook goed kan begeleiden en jou er ook op deze momenten goed doorheen wist te praten!
En het is zeker zo dat als je Pompidou kan rijden je op zich elk paard kan rijden. Ik heb hetzelfde ervaren met Joy, heb nooit kunnen vermoeden dat ik nu dit allemaal met haar kan. Diep in je hart wist ik en weet jij nu dat je het wel kan!!!

Link naar dit berichtGeplaatst: 15-12-02 11:19
door boemel
Door mijn vorige paard en door nare ervaringen op de handelsstal waar ik reed, was ik ook erg bang geworden. Ik durfde een paard nauwelijks meer in de wei of in de trailer te zetten en met rijden was ik ook een echte laffaard geworden. Toch was ik knettergek op paarden en daarom toch een paard gekocht, zo van: dat gevoel komt vanzelf wel weer.

Nou mijn paardje bleek een bazige draak, die absoluut niets wou doen als er geen andere paarden in de buurt stonden en niet alleen op stal wou staan. Andere die haar reden, vonden haar ook niet fijn. Ze hield zich vast, was koppig, stakerig en chagerijnig met rijden. Het liefst had ik haar terug gedaan, maar ze raakte gewond in de proefperiode waardoor dat niet meer ging.

Ik heb zelf altijd volgehouden met rijden, ook al was ik nog zo bang. Doordat mijn paard een aantal keer wat gemankeerd heeft, heb ik veel met haar moeten stappen en daardoor ook een betere band gekregen. Verder een goede instructrice genomen. Nu heb ik er echt een superpaard aan gekregen. Wil altijd graag voor je werken, lief op stal en in de omgang en zal mij er ook nooit afgooien. Het stomme is dat ik me op mijn eigen paard 100% thuis en vertrouwd voel, maar dat ik andere paarden nog steeds niet vertrouw. Ik denk dat ik die echte angst ook nooit meer kwijtraak.

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 12:47
door Anneke
Citaat:
Vind je het ook leuk om Pompi hierdoorheen te rijden?


Ja dat wel, maar moet bekennen dat ik het heel erg spannend en erg moeilijk vind, er komt zoveel bij kijken en af en toe kan ik mijn emoties niet bedwingen.
Achteraf ben ik geweldig trots dat ik weer een stap verder ben.
Het is een lange weg...

Citaat:
Ik geloof persoonlijk niet zo in het klieren van Pompidou. Ik heb haar meegemaakt, en ik vind haar echt een paard wat graag voor je wil werken en je niet zomaar laat zitten.


Ik eerst ook niet. Haha! Maar ze heeft zich erg ontwikkeld. Ze was altijd heel braaf, maar ik ben erachter, nu we dus verder zijn, dat ze wat dat betreft een echte Junior/ Unifom is. Moelijk, koppig, en super superslim, maar als ik haar dan eenmaal heb, dán is ze een echte werker, en is ze echt geweldig.
Ik zou het leuk vinden als je eens bij een les komt kijken? Lachen Dan kun je zien hoever we zijn en zien hoe Pompidou 'gegroeid'is. Lichamelijk en vooral geestelijk.


Citaat:
Ze hield zich vast, was koppig, stakerig en chagerijnig met rijden


Dit heb ik nu ook met Pompidou. Behalve dat chagrijnige dan. Ze zat nl muurvast, en nu, na heel veel training geduld etc. zijn we door dat punt aan het heenkomen. Alleen is dit lichamelijk heel moeilijk voor Pompidou. Maar na het losrijden, en als we erdoorheen zijn, is ze een supervrolijk paard, wat al luid briesend, en soepel door de baan loopt.
Bij Pompidou zit ook veel tussen haar oren, en omdat ze zo slim is, moet je haar ontzettend voor zijn. Maar ze heeft je ook weer heel snel door.
Oh wat moeilijk uit te leggen. *LOL*

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 12:54
door zobras
Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees Anneke. Mijn Pablo is nu ook heftig aan het puberen. Bokken en overspringen in de galop en daar ga ik dan weer met mijn angst. Zoals je misschien nog wel weet ben ik vorig jaar heftig van Pablo afgevallen en nogal wat angst ontwikkeld (ondanks ik er wel gelijk op ben gegaan). En Pablo heeft dat nu goed door en profiteerd daar flink van. Ook ik heb de adviezen gehad om hem te verkopen en een andere doorgereden paard te kopen. Ook ik wilde dat iemand anders hem verder ging doorrijden, maar ook dat werd niet geadviseerd omdezelfde reden die jij opgeeft. Pablo hou ik, ik zal het toch op een of andere manier moeten oplossen. Dan maar voorlopig geen galop, maar ik geef niet op!

Zo'n herkenbaar verhaal.....

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 12:56
door zobras
Trouwens een tip voor je: koop het boek Rijden met Gevoel van Mary Wanless (of zo iets). Staat een hoofdstuk in over angst. Die zal je geweldig helpen en je aanvullen in de gevoelens die je nu hebt.

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 13:00
door Renske_
ik herken je verhaal heel erg goed!
ik ben regelmatig wanhopig van quentin afgestapt, of zo hard gevallen dat ik het echt op wilde geven

hij steigert, be er 2x mee omgevallen, als hij nu omhoog gaat doe ik helemaal nix meer en ben ik al half aan het huilen&wanhopig
het vervelende is, hij steigert a; zodra ik aandraaf!dus als ik alleen ben komt er van rijden heel weinig en zijn we aan het stappen, of we hangen over de bakrand heen, of we staan stil en ik krijg er dan geen beweging meer in!

het vervelende is:een paard weet precies wanneer ze je bang maken!en dan gebruiken ze tegen je!

als ik op Quentin zit en ik ben bang om aan te draven, dan gaat het ook fout, als ik dan vol overtuiging aandraaf, dan gaat het vaak goed(behalve thuis in de bak dan gaat het nog fout)

maar wat wel zo is, als je zelf bang bent gaat het fout!en als je valt terwijl je bang bent, val je vaak harder omdat je zo gespannen bent en jezelf verkrampt.

Quentin is ook heel erg slim, hij houd me steeds voor de gek, ik moet hem voor zijn, en hem aanvoelen!doe ik iets fout, dan lig ik er gelijk naast of hij staat op zn achterbenen
ik moet hem bezig houden, en steeds attent zijn op wat hij doet, of kan gaan doen!
hij is ook nog eens heel lui, maar als ik hem er dan eenmaal doorheen heb,. dan is het zo;n fijn paard!dan loopt hij superfijn, ik hoef maar te denken dat ik iets wil doen, en hij doet het al!zo fijn aan de hulpen, maar het eerste halfur is iedere dag weer vechten en t heeft me al letterlijk veel bloed, zweet&tranen gekost

maar ik ga echt niet opgeven!!

je moet voor jezelf duidelijk maken of je er zelf voor wil gaan!als je twijfelt, stop er dan mee, dan gaat het toch niet!dta heeft een paard zo snel door!

maar sta je er zelf achter en wil je dat het goed gaat met jou&je paard, en je gaat er echt voor, dan lukt het ook!

ik ben al 3,5 jaar met Quentin bezig, rij nu M2 en heb nu pas het idee, dat ik weet hoe ik hem moet rijden!!

en nogsteeds zijn er rampzalige dagen, maar als het een keer goed gaat dan kan ik er weer weken tegen!dan ben ik zo trots!omdat ik dat zelf voor elkaar heb gekregen!
met een braaf paard, ja dan heb ik geen uitdaging meer!

niet dat ik nooit denk van, had ik maar een braaf paard waar ik wel goed en makkelijk mee overweg kon!

maar ja ik heb Quentin nu eenmaal, en die blijft!

veel succes!

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 13:01
door Poohbeer
Op mijn vorige paard durfde ik uiteindelijk zelfs niet meer te stappen, als de dood dat ik erop moest. Hij was levensgevaarlijk en er wilde niemand op rijden. Ondanks mijn angst, hem ingeruild voor Kalista.....anderhalf jaar later rij ik zelfs alleen buiten, lekker galopperen en noem het maar op. Had ik toen gestopt dan was ik nu nog steeds bang waarschijnlijk. Dus ik denk wel dat het belangrijk is om je angst te lijf te gaan. (paarden gaan nou eenmaal in je bloed zitten he, soort verslaving Haha!)

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 13:19
door Toess
ik kan helemaal met je mee gaan!
Toen ik op zoek was naar een paardje ben ik met opzet gaan zoeken naar eentje die al minimaal L1 had gereden en koel van karakter was!
Omdat Jellie mijn vertrouwen in paarden had verprutst (zij deed er dus alles, maar dan ook álles aan om mij eraf te krijgen).. Toen ging ik op bonanza rijden, ging goed tot zij haar veulen had gehad, ook bokken en ervandoor vliegen enz..
Maargoed, we kwamen als laatst bij Ewald uit, een 3 jarige ruin, die nog maar een half jaartje ruin was en licht ingereden..
Toch is hij het geworden! En ik kan je zeggen dat het super gaat, zaterdag onze 1e overwinning gehaalt, 1e prijs op onze 1e wedstrijd!

Suc6 verder met Pompidou

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 14:06
door Anneke
Wat ontzettend goed om te lezen hoe jullie ook overwinnen!
Ik weet dat het tussen mijn eigen oren ook zit, want diep van binnen weét ik dat ik kan rijden en Pompidou heel goed ken.
Op een gegeven moment knapte er iets in mij zaterdag, en voelde ik me boos worden. Die &^*&%^Pompidou wist me weer zo in te palmen...
Ik ging weer zelfverzekerd zitten, en zie: 'POMPIDOU! En nou doorlopen godverdikkie!!
Ze schrok, en merkte weer dat ik erop zat.
Soms moet je je zelf even aanwakkeren, en uit die angst springen. Dat had ik toen, en toen liep ze dus weer...
Ze is dus heel onderdanig, ook tegenover paarden. Daar moet ik dus op in spelen.
Zodra ik mn stem zwaar maak, en echt boos wordt (alleen met mijn stem hé?) houdt ze op, heel opmerkelijk eigenlijk.

Vanmiddag heb ik weer les. Heel stom, ik denk er al de hele dag aan, en maak me eerlijk gezegd best nerveus.
Maar als ik ff reeel denk, is het heus niet moeilijk wat Pompidou doet, want ik weét hoe ik het moet oplossen!
Voordat ik opstap maak ik mijn gedachten leeg, en laat me gewoon niet gek maken. Lachen

Ik ben trouwens ontzettend blij dat mijn instructrise er zo goed mee kan omgaan. Met mij én met Pompidou.

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 16:02
door zobras
Wees zeker blij met zo'n instructie. In heb daar nogal wat problemen mee gehad. Mijn instructie van vorig jaar kon absoluut niet begrijpen wat angst was en die lessen eindigde dus ook meestal in een drama voor mij! Met als resultaat ik super verkrampt, Pablo ook bagger liep.
Mijn huidige instructie is in iedergeval een stuk beter. Maar laast ging Pablo bokken bij aangaloperen en overkruist verder en werd door de instructie snel geconcludeerd dat ik maar een ander paard moest kopen. Dat viel tegen...... Heb nu wel uitgelegd dat ik het met Pablo nog niet opgeef en daar was zij mee eens en zal mij stug verder helpen.
Maar nu is er een ander probleem. Voor mijn huidige prive les ben ik 4 uur tijd kwijt voor een uur les (1 uur rijden heen, 1 uur terug met de trailer). Dat kost gewoon dus een halve vrije dag, zaterdag dus, terwijl boodschappen en huishouding ook gewoon doorgaan (woon alleen en werk 40 uur). Dus kom nu in tijdgebrek..... Weer andere instructie opzoeken..... Niet zo makkelijk als angst een groot probleem is.

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 18:12
door Anneke
Dat kan ik me voorstellen zeg!
Wat je al niet moet doen voor een les...

Ik besef ook dat ik het getroffen heb met haar hoor, met mijn vorige paard lesde ik ook bij haar, en dat ging ook zo super door haar.

Vandaag had ik ook weer les, en na een heuse rodeo Lips are sealed Knipoog ging het tóch heel lekker, en was ik weér een stap verder.
En het allerbeste was nog dat ik helemaal niet bang was. Werd het op een gegeven moment zelfs zat. Tong uitsteken Na de 100 duizendste bok was ik het zat, en gaf een tikje met de zweep. Goh wat kan dat schelen zeg.

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 18:57
door xxpinoxx
Ik heb een aantal jaren geleden ( toen reed ik net 1 jaar paard ) iemand heel hard van zijn pony af zien vallen tijdens springen. Het was zo erg dat zelfs de ziekenwagen gebeld moest worden. Hierna heb ik ongeveer een jaar niet meer durven springen. Ik moet zeggen dat ik toen wel nog heel erg klein was maar toch.... Toen ben ik heel rustigaan lage kruisjes gaan springen en nu durf ik het weer! Dus ik ga voor de confrontatie! Dan kom je denk ik pas echt over je angst heen!

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 21:52
door Appie
Anneke"]

Vandaag had ik ook weer les, en na een heuse rodeo Lips are sealed Knipoog ging het tóch heel lekker, en was ik weér een stap verder.
En het allerbeste was nog dat ik helemaal niet bang was. Werd het op een gegeven moment zelfs zat. Tong uitsteken Na de 100 duizendste bok was ik het zat, en gaf een tikje met de zweep. Goh wat kan dat schelen zeg.
[/quote]

Zie je wel dat je het kan Haha! ! Vooral dat tikje met de zweep komt me erg bekend voor Knipoog .
En het nerveus zijn voor een les ook, maar dat gaat op een gegeven moment echt wel beter hoor Anneke. Vooral als je jezelf elke keer zo goed overwint als vandaag, worden die stappen steeds kleiner.

[quote="Eleonoor schreef:
In heb daar nogal wat problemen mee gehad. Mijn instructie van vorig jaar kon absoluut niet begrijpen wat angst was en die lessen eindigde dus ook meestal in een drama voor mij! Met als resultaat ik super verkrampt, Pablo ook bagger liep.

...Dus kom nu in tijdgebrek..... Weer andere instructie opzoeken..... Niet zo makkelijk als angst een groot probleem is


Het is zeker heel moeilijk om mensen te vinden die je echt goed kunnen helpen. Mensen kunnen nog zo goed instructie geven, maar als ze niet weten wat echte angst is, dan kom je totaal niet verder....vaak alleen maar steeds meer van verwijderd.
Ik krijg bij jouw ook wel het gevoel dat je precies dezelfde soort angst hebt als Anneke heeft en ik zelf ook heb meegemaakt (en ook af en toen nog opspeelt). En vooral bij dit soort angst is goede begeleiding erg belangrijk. En naar mensen die je de raad geven om je paard te verkopen of door iemand anders te laten rijden moet je vooral niet luisteren, aan zulke mensen heb je gewoon niets.
Ik heb ook het geluk gehad (en nog steeds) dat ik hele goede begeleiding heb gehad, zonder dat was ik zeer zeker niet waar ik nu ben!
Dus Eleonoor, ik hoop voor je dat je andere goede instructie kan vinden!

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 22:02
door Ethelate
ik snap wat je bedoeld, heb he zelf ook zo met Toscar meegemaakt.
Kocht het niet als groen paard, maar hij was met rijden gewoon veelste "moeilijk"voor mij...
Toch heb ik doorgezet, terwijl mensen me voor gek verklaarde en me nog in een rolstoel zagen belanden enzo...

Zolang je er plezier in hebt moet je niet opgeven! Lachen

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-12-02 23:22
door Anneke
Citaat:
Het is zeker heel moeilijk om mensen te vinden die je echt goed kunnen helpen. Mensen kunnen nog zo goed instructie geven, maar als ze niet weten wat echte angst is, dan kom je totaal niet verder....vaak alleen maar steeds meer van verwijderd.
Ik krijg bij jouw ook wel het gevoel dat je precies dezelfde soort angst hebt als Anneke heeft en ik zelf ook heb meegemaakt (en ook af en toen nog opspeelt). En vooral bij dit soort angst is goede begeleiding erg belangrijk. En naar mensen die je de raad geven om je paard te verkopen of door iemand anders te laten rijden moet je vooral niet luisteren, aan zulke mensen heb je gewoon niets.
Ik heb ook het geluk gehad (en nog steeds) dat ik hele goede begeleiding heb gehad, zonder dat was ik zeer zeker niet waar ik nu ben!
Dus Eleonoor, ik hoop voor je dat je andere goede instructie kan vinden!


Hier sluit ik me helemaal bij aan. Ik besef ook dat ik geluk heb dat ik deze instructrise heb. En Irene (Appie) heeft me een heel eind op weg geholpen. Zij begreep me ook ontzettend goed, en dat is het belangrijkste! Dat er iig iemand is die je begrijpt en je begeleidt.
Ik hoop dat je een goede instructrise kan vinden, die je volledig begrijpt.

Citaat:
terwijl mensen me voor gek verklaarde en me nog in een rolstoel zagen belanden enzo...


Dit zeiden mijn ouders, vriend, en een paar vriendinnen dus ook. Knipoog
Daarom ben ik zo trots dat ik al zover ben gekomen, en naar mijn eigen gevoel geluisterd heb.