Mijn situatie was en is als volgt:
Na een ongeluk mocht en kon ik niet meer rijden, een aantal jaren ook niet gedaan, maar wel naar concoursen (keuringen vondt ik niets aan)
Toen het geluk gehad dat we een huisje konden kopen met grond: eerst een shetje gekocht, 3 kleur bont merrie, gewoon als grasmaaier zeg maar.
Daarvoor geitjes gehad (dwerggeitjes en melkgeitjes, maar die braken altijd uit en liefst midden in de nacht) toen dus een shetje, was drachtig toen we haar kochten, maar dan heb je dus een veulen en wat moet je er mee????????????
Wilde toch intensiever met paarden bezig, naar de manege, rijden weer geprobeerd, maar door mijn rugproblemen kon ik niet doen wat ik doen moest (rijden ging dus niet meer) Wat nu?
Mennen, tijdschriften gehaald (mensport), boeken gekocht en geleend, naar wedstrijden gekeken (wedstrijden wilde ik niet maar gewoon om te kijken wat er "te koop" was in de mensport.
Rond geinformeerd naar een menclub en begonnen met het koetsiersbewijs, inmiddels hadden we er een betuigde merrie van 1.30 bijgekocht, deze was ook drachtig, bleek later.
Na de opleiding koetsiersbewijs, weer naar wedstrijden gekeken, en vondt toch een paard fijner (mijn betuigde pony ging perfect in het tuig, maar wat ze niet wilde deed ze niet en werd bang voor haar op de weg en dus hebben we haar verkocht samen met de shet) en een rijpaard kwpn aangeschaft (heb 3 kids en deze merrie is en was super braaf vooral bij kinderen en dat was mijn eerste vereiste) De merrie laten betuigen, passend tuig gekocht, wagonette en hot sik.
Maar ik had bij het optuigen en aanspannen altijd hulp nodig, ik moet gelijk de openbare weg op en kon niet in de bak of op de weide rijden, en dat vondt ik vervelend. Dus tuig en wagen verkocht en een nieuwe eigenaar voor mijn paardje, ik vondt het zielig voor haar om maar als grasmaaier verder door het leven te moeten (ze kreeg voldoende aandacht, maar er werd verder niets mee gedaan, een bijrijder gevonden, maar die sloopte meer (tuigage) en wist alles beter (mijn dalemaanzadel was niet goed (na laten kijken en er mankeerde niets aan, en al die dingen meer). Met kennissen gesproken over wat en welke paarden/pony's (mijn kids begonnen zich ervoor te intresseren) dus maar weer boeken opgehaald, rasbeschrijvingen aangevraagt (lang leve internet) en naar keuringen wezen kijken (a-welshjes). En nu hebben we 3 merries ( een 8 jarige en haar dochter van vorig jaar, en een 3 jarige)
Ik heb lol, mijn kids hebben lol, dus iedereen blij.
In dit alles in een tijdsbestek van zo'n 8 jaar. Heb ik geduld gehad? enerzijds wel, heb alles geprobeerd en de periodes waren lang genoeg, had ik vooraf kunnen bekijken wat ik precies wilde? nee, ik moest het een en ander uitproberen om te kijken of het wat voor me was (lichamelijk gezien)had ik alleen kunnen aanspannen en optuigen dan was de kwpner waarschijnlijk nooit weggegaan en had ik de hele zomer met paard en wagen rond gereden, op de mencursus ben je met een 3tal personen per paard/wagen combinatie, thuis ben je alleen.
Mis ik het rijden? nee
ga ik weer aangespannen rijden? mischien in de toekomst een van de welshjes laten betuigen.
Ik hoop dat je aan mijn verhaal wat hebt met het maken van je beslissingen.
Veel kennis is nog geen wijsheid. Wie zich verbeeldt de wijsheid gevonden te hebben, is een dwaas.
Ruzie begint nooit met de eerste zin. Ruzie begint altijd met het antwoord
Communiceren: Zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten