Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Lielle"]
Nav een ander topic elders eens wat foto's ingescand van mijn Ghanese paardje Chestnut. 1,37m hoog, hengst en alles springen waar je hem voor zette.
[img]
http://home.tiscali.nl/antoinederksen/p ... .jpg[/img]
[/quote]
en zijn verhaal
[quote="Lielle schreef:Chestnut, the story
Chestnut juli 2001
ik heb van 1993 tot 1998 in Ghana gewoond en aangezien paardenbloed kruipt waar het niet gaan kan, ben ik ook daar gaan paardrijden. Ik kwam via via terecht bij de Ghana Army Saddle & Polo Club, de rijvereniging bij de cavalerie stallen in de hoofdstad. Burma Camp is een groot garnizoen aan de rand van Accra (hoofdstad van Ghana) en aangezien het leger bij parades ed gebruik maakt van paarden is er dus een stallencomplex.
[img]
http://home.tiscali.nl/antoinederksen/p ... .jpg[/img]
Naast de paarden van het leger die beschikbaar zijn voor buitenritten(onder begeleiding), leaseconstructies, lessen ed, was er ook een stallenblok voor 'civilian horses' oftewel burgerpaarden. Nadat ik in eerste instantie wat had geboscrossed met de legerpaarden (lekker veel naar het strand en zo) raakte ik daar toch wat op uitgekeken als fanatiek ex-wedstrijdruiter en bood iemand me een drachtige merrie aan (bleek schijndracht maar goed) om wat in conditie te brengen. Terwijl ik daarme aan de gang was, was me een klein donkerbruin hengstje al een paar keer opgevallen. De eigenaresse kwam zelden, dus hij werd gereden door de soldaten maar dat liep niet altijd even fijn. Hij was nogal brutaal, viel je aan als je hem uit het land wilde halen en was een brok zenuwen onder de man. Ik zei hierover tegen iemand dat ik dat zonde vond en dat ik helemaal weg was van hem. Prompt kwam een paar dagen later de eigenaresse vragen of ik hem dan niet wilde rijden. *mijn verzorgpaardje *
Er deden allerlei nare verhalen over hem de ronde, hij zou iemand hebben gedood toen hij aanviel in het land, en hij was vals en onbetrouwbaar. De eigenaresse had hem gekocht als echt beginnerspaard (zat dus zwaar onder de doop toen ze ging proefrijden) maar was er al snel bang van.
De eerste keer dat ik opstapte, zijn we dan ook in rodeo naar de paddock gegaan waar hij eigenlijk al heel snel kalmeerde toen ik niet zomaar eraf viel. De eerste maanden ben ik vooral enorm veel bezig geweest met duidelijk zijn, grenzen stellen en vooral vertrouwen geven want hij was zo verschrikkelijk onzeker dat hij ook niet wist wat dan wel de bedoeling was.
Na drie maanden was het een geweldig lief, blij enthousiast paard geworden waar ik nog twee jaar lang enorm veel plezier mee heb gehad. We gingen eens per week naar het strand, lekker scheuren, en verder trainde ik net zo fanatiek als hier, zowel dressuur als springen. We organiseerden regelmatig onderlinge wedstrijdjes (zie de foto's hierboven) en ook een grote Gymkhana, foto's volgen nog.
Helaas ben ik in 1998 door persoonlijke omstandigheden uit Ghana vertrokken en Chestnut meenemen was om financiele en quarantaine (African Horse Sickness) redenen niet mogelijk. De eigenaresse had hem inmiddels aan mij gegeven maar omdat dat niet zwart op wit stond weigerde het leger dat te erkennen waardoor ik hem niet kon verkopen. Dat was toch al moeilijk, het was geen paard voor een beginner en voor de meeste volwassenen toch te klein. Uiteindelijk heeft een goede vriendin van mij hem geadopteerd maar toen zij van stal verhuisde mocht ze hem dus niet meenemen en zo is hij dus weer bij het leger terecht gekomen.
In 2001 was ik terug in Ghana en heb hem uiteraard opgezocht. Hij deed het niet slecht maar van het trotse paard was toch weinig meer over. Een oude schouderblessure bleef hem parten spelen en daarnaast was hij door eenzijdige voeding (is echt een probleem daar, supplementen zijn bittere noodzaak) het slachtoffer geworden van bran disease, waarbij door een tekort aan calcium (geloof ik) de botstructuur permanent beschadigt. Ik heb hem een paar keer heel voorzichtig wat gestapt, hij had net een aantal maanden rust gehad (voor alle duidelijkheid, ze gingen wel heel goed met hem om!), maar het brak mijn hart om hem zo te zien. Ik weet niet hoe het nu met hem is, ik vrees het ergste. Ze zeiden de laatste keer dat ik er was, "ah, you know, he's an old horse" terwijl hij naar mijn schatting toen een jaar of zes was
Wat zijn ras betreft, ik gok dat het een mix is tussen allerlei lokale rassen, met wat arabier erin, polopaarden en nog van alles. Geen idee dus, ze zeiden dat hij uit Nigeria kwam, maar ik heb eigenlijk geen idee.
Levy"]
Mijn avonturen zijn begonnen in de bush bush van Colombia........
Ik was daar met mijn ouders en eigenlijk waren we op zoek naar wat personeel.
Toen vond ik op een dag toen ik met ijn pony aan het wandelen was een klein zwart weesmeisje.
Ik wilde haar meenemen en noemde haar alvast Michele.......maar mijn ouders vonden het niet goed, de slaventijd was immers net voorbij.
Ik heb haar echter toch meegesmokkeld in mijn koffertje toen we terug gingen naar Nederland. Daar heb ik haar verkocht aan een gezin in Epe en daar woont ze nog steeds.......
[/quote]
[quote="Levy schreef:(geintje tussendoor moet kunnen he?)
Levy schreef:Mijn avonturen zijn begonnen in de bush bush van Colombia........
Ik was daar met mijn ouders en eigenlijk waren we op zoek naar wat personeel.
Toen vond ik op een dag toen ik met ijn pony aan het wandelen was een klein zwart weesmeisje.
Ik wilde haar meenemen en noemde haar alvast Michele.......maar mijn ouders vonden het niet goed, de slaventijd was immers net voorbij.
Ik heb haar echter toch meegesmokkeld in mijn koffertje toen we terug gingen naar Nederland. Daar heb ik haar verkocht aan een gezin in Epe en daar woont ze nog steeds.......
(geintje tussendoor moet kunnen he?)
michele schreef::( NIKS GEINTJE het is gewoon echt zo gegaan. En dan brengen ze me nog naar epe ook, nou lekker iedereen weet wat daar gebeurd dus ja daar ben ik ook slachtoffer van geweest
Maar goed het is allemaal goed gekomen, en nu zijn levy en ik toch hele goeie vrienden.