instructie dilemma
Geplaatst: 28-06-04 15:08
ik heb op het moment grote twijfels tussen se combinatie ik+mijn paard+ mijn insructrice.
dit speelt eigenlijk al heel lang, ik heb hele andere ideeen over het rijden en het trainen van mijn paard dan zei. als ik alles zo'n beetje naast elkaar leg, lijkt het erop dat zei heel erg volgens 1 lijn werkt, maar toch om de haver klap wisselt van mening, zo had mijn paard bij de vorige stal altijd schrik in 1 hoek, de ene week moest ik hem er naar toe laten kijken en de andere week moest ik er niet op letten en net doen of mijn neus bloede en gewoon door rijden en de hoek niet te veel in rijden, toen kreeg ik al twijfels (is in middels al 2 jaar geleden). zo hoort of leest ze nu ook nogal het een en ander en is daar ontsettend beinvloed baar door en legt me dus de meest gekke dingen voor waardoor ik er niets meer van snap.
aanleuning is bij mij en het paard altijd moeilijk geweest, ze heeft me door een hele moeilijke tijd heen geholpen die werkelijk een hel was. maar naar mate we verder in training komen ( ik heb nu gevoel gekregen hoe een paard in goede aanleuning loopt en het hele verhaaltje daar om heen) daar moeten we dus mee verder werken, nou is mijn paard de makkelijkste niet en valt dus nog weleens terug op de aanleuning. nou is het dus zo dat als dat gebeurt het eigenlijk hetzelfde verloopt, maar iedere keer moet ik het anders oplossen, de ene keer moet ik hem met gigantisch veel druk er door heen werken en de andere keer moet ik met zijn kop in de lucht rond rijden en zorgen dat hij goed doorloopt. (naar mijn mening werken beide dingen niet zoals ik ze van haar moet uit voeren, het brengt allebij erg veel spanning met zich mee en daar wordt het vaak alleen maar erger door.) op zo'n moment hoef ik echt niet met haar in discussie te gaan want er valt toch niet over te praten.
maar goed zo zijn er nog wel meer dingen.
op zich zou je zeggen,stop met lessen en zoek iemand anders, tja als het zo makkelijk is.
vaak heb ik geen les in de winter van haar alleen bij de rijvereniging maar daar wordt geen heel uur door haar op mij gelet. zo was het dit jaar weer. ik heb sinds de winter 2 weken geleden mijn eerste les weer gehad. ik kom iedere dag bij haar rijden maar zie haar niet iedere dag, ze vond dat ik onwijs vooruit was gegaan en dat voelde ook zo, ik kon op een hele lekkere manier rijden en het ging ook vooruit, maar omdat ik toch vond dat ik echt wel les nodig had ben ik dus weer begonnen. nou het beviel me echt niet, tijdens deze les was mijn paard niet 100 % lekker aan mijn been en ik moest hem dus scherper gaan stellen, dit ging op een wijze die zei mij adviseerden het was echt gewoon niet leuk hoe dit ging het werd echt schop en sla werk, helaas reageert mijn paard hier niet op en gaf dus weinig effect en er onstond een hele hoop spanning, het heeft minstens een week geduurt voor dat ik weer ontspannen kon rijden.
dan krijgen we het probleem wedstrijden, het gaat niet altijd even goed, en dan zegt ze"ik zal de volgende keer wel mee gaan en dan kijken we samen hoe het gaat" ik denk ja fijn, wat denk je dat ze doet de 1e 2 wedstrijden is ze plotseling te laat of staat ze ergens anders te kijken, en de laatste keer gaat ze van een afstandje zitten kijken zonder ook maar enige aanweizing tijdens het losrijden die ik op dat moment heel hard kon gebruiken, en na de proef krijg ik alleen een heleboel commentaar wat er allemaal wel niet fout ging, ik denk ja aan jou heb ik zo ook niets dat wist ik ook wel.
het zou makkelijk zijn om gewoon te bellen en te stoppen, maar er is 1 klein ding. mijn instructrice is niet alleen mijn instructrice maar ook mijn tante die ik iedere dag zie, daarnaast maak ik iedere dag gebruik van haar rijbaan. ik vind dit ontsettend moeilijk.
wat zouden jullie doen???
(sorry voor het lange verhaal maar moest het even kwijt, dit was helaas nog lang niet alles wat me dwars zit)
ik hoop echt dat jullie iets weten
dit speelt eigenlijk al heel lang, ik heb hele andere ideeen over het rijden en het trainen van mijn paard dan zei. als ik alles zo'n beetje naast elkaar leg, lijkt het erop dat zei heel erg volgens 1 lijn werkt, maar toch om de haver klap wisselt van mening, zo had mijn paard bij de vorige stal altijd schrik in 1 hoek, de ene week moest ik hem er naar toe laten kijken en de andere week moest ik er niet op letten en net doen of mijn neus bloede en gewoon door rijden en de hoek niet te veel in rijden, toen kreeg ik al twijfels (is in middels al 2 jaar geleden). zo hoort of leest ze nu ook nogal het een en ander en is daar ontsettend beinvloed baar door en legt me dus de meest gekke dingen voor waardoor ik er niets meer van snap.
aanleuning is bij mij en het paard altijd moeilijk geweest, ze heeft me door een hele moeilijke tijd heen geholpen die werkelijk een hel was. maar naar mate we verder in training komen ( ik heb nu gevoel gekregen hoe een paard in goede aanleuning loopt en het hele verhaaltje daar om heen) daar moeten we dus mee verder werken, nou is mijn paard de makkelijkste niet en valt dus nog weleens terug op de aanleuning. nou is het dus zo dat als dat gebeurt het eigenlijk hetzelfde verloopt, maar iedere keer moet ik het anders oplossen, de ene keer moet ik hem met gigantisch veel druk er door heen werken en de andere keer moet ik met zijn kop in de lucht rond rijden en zorgen dat hij goed doorloopt. (naar mijn mening werken beide dingen niet zoals ik ze van haar moet uit voeren, het brengt allebij erg veel spanning met zich mee en daar wordt het vaak alleen maar erger door.) op zo'n moment hoef ik echt niet met haar in discussie te gaan want er valt toch niet over te praten.
maar goed zo zijn er nog wel meer dingen.
op zich zou je zeggen,stop met lessen en zoek iemand anders, tja als het zo makkelijk is.
vaak heb ik geen les in de winter van haar alleen bij de rijvereniging maar daar wordt geen heel uur door haar op mij gelet. zo was het dit jaar weer. ik heb sinds de winter 2 weken geleden mijn eerste les weer gehad. ik kom iedere dag bij haar rijden maar zie haar niet iedere dag, ze vond dat ik onwijs vooruit was gegaan en dat voelde ook zo, ik kon op een hele lekkere manier rijden en het ging ook vooruit, maar omdat ik toch vond dat ik echt wel les nodig had ben ik dus weer begonnen. nou het beviel me echt niet, tijdens deze les was mijn paard niet 100 % lekker aan mijn been en ik moest hem dus scherper gaan stellen, dit ging op een wijze die zei mij adviseerden het was echt gewoon niet leuk hoe dit ging het werd echt schop en sla werk, helaas reageert mijn paard hier niet op en gaf dus weinig effect en er onstond een hele hoop spanning, het heeft minstens een week geduurt voor dat ik weer ontspannen kon rijden.
dan krijgen we het probleem wedstrijden, het gaat niet altijd even goed, en dan zegt ze"ik zal de volgende keer wel mee gaan en dan kijken we samen hoe het gaat" ik denk ja fijn, wat denk je dat ze doet de 1e 2 wedstrijden is ze plotseling te laat of staat ze ergens anders te kijken, en de laatste keer gaat ze van een afstandje zitten kijken zonder ook maar enige aanweizing tijdens het losrijden die ik op dat moment heel hard kon gebruiken, en na de proef krijg ik alleen een heleboel commentaar wat er allemaal wel niet fout ging, ik denk ja aan jou heb ik zo ook niets dat wist ik ook wel.
het zou makkelijk zijn om gewoon te bellen en te stoppen, maar er is 1 klein ding. mijn instructrice is niet alleen mijn instructrice maar ook mijn tante die ik iedere dag zie, daarnaast maak ik iedere dag gebruik van haar rijbaan. ik vind dit ontsettend moeilijk.
wat zouden jullie doen???
(sorry voor het lange verhaal maar moest het even kwijt, dit was helaas nog lang niet alles wat me dwars zit)
ik hoop echt dat jullie iets weten