Alhoewel ik niet zo'n held ben in springen, vind ik het af en toe best leuk en spring ongeveer 1 keer in de week.
Een tijd geleden ben ik tijdens het springen samen met paard onderuit gegaan. Ik ben er gelijk weer opgestapt, en weer gesprongen.
Daarna had ik nog een weekje gewacht met springen, want ze liep niet helemaal lekker. Na die tijd had ik zelf best wel weer angst om te gaan springen. Maar na een paar lage sprongetjes, durfde ik toch weer in draf op de hindernis aan. Van mijn instructeur moet ik weer proberen om in een rustige galop erop aan te rijden. Hij heeft een balkje, en galopsprong, nog een balkje, nog een galopsprong en een sprong.
Ik voelde mijn hart al weer in mijn keel bonken, maar ik kwam er zelfverzekert op aan rijden. Ik voelde dat zij tweifelde, en niet ik. dus ik gaf haar een duwtje met mijn spoor. de eerste keer dat ik over de hindernis kwam, raakte ze een balkje. Maar de tweede keer, kwam ze er keihard in galop erop af, en kon ik haar niet stoppen, dus sleurde haar op de volte. Weer kwam ik in een rustige gang erop aan rijden, en net nadat ik over het eerste balkje heen was, zette ze haar versnelling ietsje hoger, waardoor de tweede balkje niet uitkwam, en sprong ze met een noodsprong over de tweede balkje, met als gevolg dat ze tegen de hindernis aan knalde. Ik had mijn maag gelijk al weer vol van het springen, en ging er alleen in draf over, en dat ging goed.
Waarschijnlijk is ze geschrokken de eerste keer dat ze een balkje raakte, maar hoe krijg ik haar in een rustige galop op de hindernis af? Hoe krijgen we beide onze vertrouwen weer terug in elkaar?