Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-04-04 08:28

Geplaatst: 16-04-04 08:28

nou ik heb beide x-en een afspraak laten maken bij de verschillende slachthuizen. Bij mijn 1e paard waren we echter aan de late kant door een file en zag ik eerst andere paarden komen. Toen ben ik maar even in de trailer gaan zitten bij mijn paard toen het schoongemaakt werd. Komt er zo'n man in een witte jas je paard 'keuren" terwijl jij daar zit te janken. Dan komt een andere man met witte jas je paard meenemen en hoor je een soort klik dan ligt je paard en gaat de deur dicht. Vervolgens krijg je een bebloed halster terug Verdrietig

en kun je naar huis. Afscheid nemen is er niet bij. Weet niet heb mijn 1e paard zien liggen en heb er nu jaren later nog steeds nachtmerries over gewoon het hele idee en de atmosfeer erachter. Toendertijd raadde de da mij spuitjes sterk af ze zouden erin stikken en het zou lang kunnen duren.

**Geplaatst**: 16-04-04 08:51

Geplaatst: 16-04-04 08:51

gouda schreef:
nou ik heb beide x-en een afspraak laten maken bij de verschillende slachthuizen. Bij mijn 1e paard waren we echter aan de late kant door een file en zag ik eerst andere paarden komen. Toen ben ik maar even in de trailer gaan zitten bij mijn paard toen het schoongemaakt werd. Komt er zo'n man in een witte jas je paard 'keuren" terwijl jij daar zit te janken. Dan komt een andere man met witte jas je paard meenemen en hoor je een soort klik dan ligt je paard en gaat de deur dicht. Vervolgens krijg je een bebloed halster terug en kun je naar huis. Afscheid nemen is er niet bij. Weet niet heb mijn 1e paard zien liggen en heb er nu jaren later nog steeds nachtmerries over gewoon het hele idee en de atmosfeer erachter. Toendertijd raadde de da mij spuitjes sterk af ze zouden erin stikken en het zou lang kunnen duren.

Gatver,wat een kil zooitje is dat zeg...ik zou er sowieso niet voor kiezen om mee te gaan als mijn verzorgpony naar de slacht zou gaan,enkel alleen al om wat jij vertelt...

**Geplaatst**: 16-04-04 08:52

Geplaatst: 16-04-04 08:52

Nou, ik ben vaak zat meegegaan naar het slachthuis enuh vond het altijd erg netjes gaan

**Geplaatst**: 16-04-04 09:04

Geplaatst: 16-04-04 09:04

op zich ging het wel netjes maar het is meer het gevoel wat je erbij kan hebben. Voor het paard maakt het niets uit die merkt niets volgens mij.

**Geplaatst**: 16-04-04 09:35

Geplaatst: 16-04-04 09:35

Het hangt nu ik dit lees denk ik toch echt af van welke DA je hebt.
Ik heb meerdere ervaringen met gewoon in laten slapen en het is in mijn ogen een goede manier om afscheid te nemen. De hoeveelheid spuiten varieert denk ik oop per DA. Als het netjes gaat wordt het paard eerst grondig gesedeerd (suf gemaakt) en daarna iets van slaapmiddeld. Bij mijn DA mag je dan (moet niet) even naar buiten want het paard moet dus inderdaad moest gaan liggen maar omdat ze suf zijn vallen ze soms en dat is een naar gezicht dat wil niet iedereen zien.
Als het paard rustig ligt mag je er dan meestal bij bij blijven zitten ze valt eerst in slaap en houd dan langzaam op met ademen. Vaak mocht de eigenaar rustig erbij blijven zitten tot de dood was vastgesteld. Allemaal heel rustig en respectvol.
Kijk een pretje is het nooit het blijft heel moeilijk en verdrietig!! Maar bij een goede DA krijg je netjes de tijd om afscheid te nemen en is het absoluut geen naar gezicht met stikken of stuipen o.i.d.

Heel veel sterkte!!!

**Geplaatst**: 16-04-04 10:22

Geplaatst: 16-04-04 10:22

gouda schreef:
op zich ging het wel netjes maar het is meer het gevoel wat je erbij kan hebben. Voor het paard maakt het niets uit die merkt niets volgens mij.

zoals jij het verteld gaat het er in vele slachterijen aan toe. slagers zijn nou eenmaal niet de meest sociaal voelende mensen. en als je meestal koeien en varkens slacht komen ze ook niet veel in aanraking met mensen die om hun dieren geven. die worden meestal door de vervoerder afgeleverd.

als paarden vechten tegen een 'slaapmiddel' wil dat niet altijd zeggen dat ze nog niet klaar zijn om te gaan maar soms ook gewoon dat ze bang zijn. denk er goed over na of je paard niet nu al teveel tegen heeft. laat je paard niet leven omdat jij geen afscheid kan nemen. probeer ervoor te zorgen dat je het dier in laat slapen VOOR het echt pijn krijgt en je wel moet. een dier moet een waardig leven hebben en niet langzaam aan aftakelen, dat voelen ze zelf ook namelijk.

**Geplaatst**: 16-04-04 10:46

Geplaatst: 16-04-04 10:46

Mijn pony Maykel lag al in de stal en was zelf al aan het uitstappen. Een paard wat in doodstrijd verkeert spartelt altijd iets, wat lijkt alsof ze op willen staan, maar wat niet lukt. Ik heb dit nu al een paar keer gezien.
Maykel kreeg een spuitje en was binnen 1 minuut al vertrokken. Heel vredig allemaal. Ik heb niks gehoord van stikken....Het hart stopt er gewoon mee, en als er al iets te horen is, dan is dat de laatste lucht wat in de longen zit en naar buiten moet. Het paard merkt daar echt niks meer van, want dat is al dood.

Ik heb mij ooit door een oud-slachter laten vertellen dat een paard wat een schietmasker op krijgt, in eerste instantie alleen hersendood is, daarna volgt de rest....

Alles is verschrikkelijk om aan te zien, maar die van mij krijgen als het hun tijd is, een spuit.

Ik wens je heel veel sterkte met je beslissing... Wees niet egoistisch als het diertje echt niet meer kan.... Heeft het nog schik in het leventje, dan zou ik eerst nog eea proberen en een second opinion vragen bij een andere DA. Misschien is met de juiste medicijnen het leven voor het paardje nog wel draaglijk.

Sterkte!

**Geplaatst**: 21-04-04 23:22

Geplaatst: 21-04-04 23:22

ik had een oud paard , en die had hele ernstige kloiek,dus toen de veearts kwam moest hij idd inslapen.dit is heel rustig gegaan, ze vallen in slaap, eigelijk net als bij een hond of kat, en dan komt de overdosis narcose middel, en op het laatst deed hij zijn oortjes naar voren, zijn pijn was over.....ik had zijn hoofd op schoot en heb hem al die tijd geaaid, was wel heel mooi, en zo kan je het wel goed afsluiten voor jezelf.

1 tip, doe het alleen als je er zelf 100% aan toe bent, dan kan je het meestal goed verwerken...

sterkte met je beslissing....

**Geplaatst**: 21-04-04 23:46

Geplaatst: 21-04-04 23:46

Mijn merrie heb ik in laten slapen in de kliniek in Someren en dit is zo vredig gegaan. Ze kreeg een spuitje om suf te worden, daarna werd ze onder narcose gebracht en lieten ze haar zakken en daarna werd het fatale middel in het infuus gedaan. Allemaal heel rustig en fijne dierenartsen.

**Geplaatst**: 22-04-04 00:30

Geplaatst: 22-04-04 00:30

Ik zou mn paardje nooit naar de slager brengen Boos!

Ik zie het 'voordeel' er niet van in. Bij inslapen kan je nog een beetje waardig afscheid nemen, en bij een slachterij lijkt het me net zo'n fabriek zonder gevoel....
Verder ben ik van mening dat paarden duidelijk WEL kennen vechten om niet dood te gaan...
Ik heb vorig jaar een shet van 35 jaar moeten laten inslapen. Ze had kanker en gezwellen door heel haar lichaam. Maar ook ik heb haar gewoon laten hobbelen en altijd voor mezelf gezegt als ze nog gewoon een beetje met de rest mee kan, gewoon eet ( ze was wel erg mager) en vrolijk uit dr oogjes kijk mag ze blijven.
Tot op een dag dat we haar vonden. Ze lag languit en bloedde heel erg vanuit haar 'achterkant' ( de gezwellen die ze inwendig had waren open gebarsten)
Ze lag te klappertanden van de pijn dus geen minuut getwijfeld en dus gelijk de DA gebelt. Het duurde een half uurtje eer hij kwam en in dat half uur was ze zelfs nog een keer opgestaan en ze had nog wat uit de prullenbak gepikt, toen is ze gaan leggen en is ze nooit meer opgestaan....
Toen hij kwam kreeg ze inderdaad eerst een spuitje om 'rustig' te worden. Ze was al heel rustig dus deze spuit had weinig effect. Toen kreeg ze de eerste 'inslaapspuit' even wachten... luisteren niet.... dood.
Nog een volle spuit. Weer luisteren nog steeds een hartslag.. nog een halve spuit dus een volle doseering voor een groot paard en dat kleine oude zieke shetje gaf het nog niet op.
Toen moest de DA naar een ander ponytje kijken en toen hij een kwartier later terug kwam was ze pas ingeslapen. Blijkbaar wilde ze dus nog niet en was haar hartje zo sterk dat het gewoon een kwartier duurde met een hele hoge dosis.
En dan ga je denken... Heb ik er wel goed aangedaan? ......
Welke beslissing je ook neemt, denk er heeel goed over na, de beslissing is heel definitief en is nooit meer terug te draaien.....

**Geplaatst**: 22-04-04 07:46

Geplaatst: 22-04-04 07:46

Als dat met zo een ouwetje al zo gaat, hoe denk de dan dat een jong sportpaard, van een jaar of 7, met enkel wat pijn aan zn pootjes reageert

**Geplaatst**: 22-04-04 07:59

Geplaatst: 22-04-04 07:59

peggel schreef:
slagers zijn nou eenmaal niet de meest sociaal voelende mensen.

Dat valt heus mee, waarom zou je trouwens niet even rond bellen en iets verder naar een slachthuis rijden waar je wel een goed gevoel bij hebt.
Ik heb wel eens een slachthuis hier in de buurt gebeld met de vraag wat de prijs per kilo was, de meneer aan de telefoon vertelde dat en vroeg toen heel belangstellend waarom ik dat wilde weten. Ik vertelde dat er een paardje verderop stond wat volgens de eigenaar in het koppie niet helemaal zuiver was en dat ze voor slachtgeld opgehaald moest worden. Hij wenste mij veel succes en zei dat het zonde was als zo’n beestje bij de slacht zou belanden omdat de meeste dieren niet zomaar link worden.

**Geplaatst**: 22-04-04 08:15

Geplaatst: 22-04-04 08:15

Mijn paard is slachtpaard volgens zijn paspoort en dat is niet meer te veranderen.
Alle Norikers die we geimporteerd hebben uit Oostenrijk zijn slachtpaarden, is daar bij wet geregeld.
Ik heb de "mazzel" bij de plaatselijke paardenslager op stal te staan.

Er komen regelmatig collega's van mijn stalhouder en die moeten ook altijd in Morrie knijpen en schatten hoe zwaar ie is en wat ie op gaat brengen.

Ik weet zeker dat, als het ooit zover komt, mijn stalhouder het netjes voor me gaat regelen, hopelijk pas over heel veel jaar.....

**Geplaatst**: 22-04-04 08:33

Geplaatst: 22-04-04 08:33

op de stal waar mijn 1e paarden stonden kwam ook wel eens een slager. Ik werd echt giftig toen ik hoorde dat toen ze net uit utrecht kwam en de beslissing afmaken nog geen eens aan de orde was die vent in mijn stal stond mijn paard te 'keuren' grrr.

**Geplaatst**: 22-04-04 11:37

Geplaatst: 22-04-04 11:37

carola1 schreef:
1. wat had jouw paard? waarom heb je hem laten inslapen?
2. wat voor ras was het, de mijne was nl een arabier en nogal een zenuwelijder.
3.mijn paard had ook een sufmaker gehhad, maar helaas was ie zo opgefokt dat dit niet meer werkte. DUS GEEN ZUINIGHEID VAN DE EIGENAAR
4. op een ander forum was hier dus ook een discussie over en toen bleek dus ook dat het nog vrij vaak gebeurd dat er tegen die narcose gevochten wordt.
5. ook is het afhankelijk van de geestelijke gesteldheid van het paard, mijn paard was in de bloei van zijn leven, maar had hoefkatrolontsteking.
dus was geestelijk gewoon erg goed bij.

Wij hebben vorig jaar Koeboe af laten maken, het paard was 31 en was op. Maar hij had dus ook hele goede periodes dat ie door de wei liep te crossen(voor zijn doen Tong uitsteken

)
Het was een kruissing van van alles en nog wat, maar pit had ie ondanks zn leeftijd nog zat, zodra je aan kwam zetten met spuit, wormspuit etc. kom meneer in eens rennen, bokken stijgeren etc.
Door dit soort dingen hebben we hem met pijnstillers door de slechtere periodes heen geholpen. De goede periodes waren pijnstiller vrij. Toen de slechte periodes elkaar steeds vaker op begonnen te volgen, hebben we de knoop doorgehakt.
Toch bleek met het inlaten slapen dat ie echt op was.
De veearts had eerst verteld hoe het in zn werking zou gaan, waar ik voor moest opletten.
Vervolgens ging de 1e spuit dr in(domosedan, volgens mij, word ook gespoten voor scheren, tanden vijlen etc.) hier werd ie ongeloofelijk suf van.
Vervolgens zouden er nog 2 spuiten volgen, maar de eerst spuit was nog niet half leeg en toen plofte meneer al neer.
We hebben nog wat reflexen getest, maar het was dus echt zover.

Al met al is het me allemaal voor 110% meegevallen.

Slachten was in dit geval geen optie, een 31-jarig paard wat behoorlijk mager is, willen ze niet. Hoe hard het ook klinkt!!

**Geplaatst**: 22-04-04 12:36

Geplaatst: 22-04-04 12:36

tja, dat weet ik niet.
maar ik denk niet dat ik nog snel een paard in zallaten slapen als ie nog goed bij is.
maar dat is natuurlijk mijn mening en ik respecteer de mening van anderen ook hoor.
iedereen denkt dat ie het het beste doet voor zijn dieren.

**Geplaatst**: 22-04-04 17:40

Geplaatst: 22-04-04 17:40

Zolang het nog fair is voor het paard zelf om te laten leven, dan laten leven. Zodra je hem wilt laten leven voor je zelf ben je meestal verkeerd bezig!!

**Geplaatst**: 22-04-04 18:03

Geplaatst: 22-04-04 18:03

het is heel erg moeilijk zo'n keus te maken, maar je moet heel goed letten op het gedrag en de gezichtsuitdrukking van het paard. als je ziet dat dat erg veranders in zeer korte tijd, moet je nadenken of je jouw paardje nog laat leven omdat JIJ dat graag wilt, of omdat hetr paard dat wilt. Ik denk dat een paard met veel pijn liever rustig gaat slapen, dan dat je een lange lijdens weg aan gaat....zo een beslissing is natuurlijk heel erg moeilijk, maar ik denk dat je op het laatst absoluut alleen aan je paard moet denken, en je eigen gevoel even laten gaan... Hij heeft veel voor je gedaan vertel je, en goed voor je gewerkt en gezorgd, hij is nu blijkbaar op. Nu moet jij voor hem beslissen wat het beste is...

heel veel sterkte in ieder geval!!
kus mariska

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-04-04 20:50

Geplaatst door de TopicStarter : 22-04-04 20:50

ik ben dus idd erg bang voor het spuitje,ik heb een jong poesje gehad,die ook nog een kwartiertje bleef leven,dat was zo'n vechtertje,en nog heel jong....
ik heb me kapot gehuild,als ik het terug kon draaien had ik hem nog een kans gegeven.
mn pony is nog erg fit,niemand geloofd dat ze zo oud al is.
iedereen zegt dat ze nog net zo hard met de anderen meerent,ze geniet van aandacht en bijt nog behoorlijk van zich af!
ik laat haar leven omdat ik zeker weet dat ze nog niet zo ver is om te gaan...
ze krijgt kruidenthee,foenegriek en honing om dr longen en dr algehele conditie zo comfortabel mogelijk te houden...
ze is nu weer een jonge pony om te zien,echt een mini-lippizaner!!!
ze geeft het zelf aan,dat weet ik zeker!
ik hou jullie op de hoogte...

**Geplaatst**: 22-04-04 23:20

Geplaatst: 22-04-04 23:20

ja,timilon, succes
en je zal zelf wel weten wanneer het niet meer gaat....

**Geplaatst**: 22-04-04 23:34

Geplaatst: 22-04-04 23:34

gijsenkim schreef:
Als dat met zo een ouwetje al zo gaat, hoe denk de dan dat een jong sportpaard, van een jaar of 7, met enkel wat pijn aan zn pootjes reageert

Waarom zou je dan 'een jong sport paard van 7 jaar met enkel wat pijn in zn pootjes' laten slachten???
Als dat 'enkel wat pijn in zn pootjes' DE reden was om hem te laten slachten vind ik wat kort door de bocht, nooit van een gezelschapspony gehoort?

**Geplaatst**: 22-04-04 23:36

Geplaatst: 22-04-04 23:36

hangt er vanaf hoeveel pijn die heeft he galja!

**Geplaatst**: 23-04-04 00:03

Geplaatst: 23-04-04 00:03

Galja schreef:
En dan ga je denken... Heb ik er wel goed aangedaan? ......

Als ik heel eerlijk ben denk ik bij jou verhaal eerder dat je te lang gewacht hebt. Vol gezwellen die opensprongen? Het was de hoogste tijd!

Mijn oud-oom was helemaal aan z'n eind, longkanker, keelkanker, overal uitzaaiingen, zo dement als een mens maar worden kan... maar ja, hij had een hart als een jonge god. Raar maar waar. Het feit dat hij een goed hart had maakte de rest van z'n situatie er niet beter op. Het was misschien beter geweest als hij 3 jaar eerder aan een hartaanval was overleden...

Ik bedoel maar te zeggen... alleen een goed hart is niet genoeg he...

**Geplaatst**: 23-04-04 00:46

Geplaatst: 23-04-04 00:46

Bravura schreef:
Ik heb mij ooit door een oud-slachter laten vertellen dat een paard wat een schietmasker op krijgt, in eerste instantie alleen hersendood is, daarna volgt de rest....

Um, even voor de duidelijkheid: hersendood is óók gewoon dood. Net zo dood als dat je op welke andere manier dan ook zou zijn...

Verder, tja, het is gewoon héél moeilijk om in te schatten wat de goede keuze is, helemaal omdat dieren het meestal niet of nauwelijks laten zien.
Een heel ander voorbeeld: mijn dwerghamster had een tumor op haar schouder die uiteindelijk groter was dan haar eigen hoofd. Je zou het kunnen vergelijken met een mens die een tumor heeft van navel tot oor... Toch bleef ze vrolijk, gebruikte het voorpootje wat ernaast zat nog prima, at goed en klom als een gek. Het zag zó ontzettend gek uit en als je naar die tumor keek was het nauwelijks te geloven dat zo'n klein beestje daarmee kon leven en ik heb er ook best mee zitten tobben wat te doen... Ze is altijd erg klein gebleven, maar heeft nooit enig teken van pijn laten zien en is uiteindelijk heel vredig gestorven op een ontzettend oude leeftijd voor een hamster: véél ouder dan mijn 2 andere, gezonde, hamsters.
Conclusie: jammer genoeg weet je het gewoon nooit....

**Geplaatst**: 23-04-04 08:57

Geplaatst: 23-04-04 08:57

Galja"]
[quote="gijsenkim schreef:
Als dat met zo een ouwetje al zo gaat, hoe denk de dan dat een jong sportpaard, van een jaar of 7, met enkel wat pijn aan zn pootjes reageert

Waarom zou je dan 'een jong sport paard van 7 jaar met enkel wat pijn in zn pootjes' laten slachten???
Als dat 'enkel wat pijn in zn pootjes' DE reden was om hem te laten slachten vind ik wat kort door de bocht, nooit van een gezelschapspony gehoort?
[/quote]
Denk dat ze bedoelt dat dit dier eerder zou gaan vechten tegen het spuitje omdat het nog fris is in het koppie en sterk. Denk dat iedere paardeneigenaar eerst alle opties overweegt alvorens te besluiten het dier te laten doden. Paard is levend ook meer waard denk ik.