Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-03-04 14:32

Geplaatst: 24-03-04 14:32

Ik zie mezelf nog staan bij de slager...
* wilt u zoontje een plakje worst?
* Kaj, wat zeg je dan?
*kaj: Nee, doet u maar een quiche...
2,5 jaar, had net ervoor gevraagd wat dat was, in die etalage... een quiche dus.
Zo'n heerlijk moment in het leven met kinderen.
Ben het er mee eens, dat er vaak niet genoeg over nagedacht wordt.
Maar, ik had het er net met mijn zus over, het krijgen van kinderen is ook iets wat een stukje 'biologisch geregeld' is, het 'in stand houden van de soort'.
Nou hebben wij ,mensen net die paar hersencellen meer, om daar anders over na te denken.
Maar het verklaard wel, waarom soms in ene je gevoelens over het krijgen van kinderen, radicaal omslaan.

*hiep hiep hoera, voor de hormonen*

Die ook elke maand weer door mijn lijf gieren, en me dan een heel ander gevoel geven.

**Geplaatst**: 24-03-04 14:42

Geplaatst: 24-03-04 14:42

Toch vind ik het wel jammer dat sommige mensen echt alleen de negatieve dingen van kinderen kunnen opsommen. Alsof het een vaststaand feit is dat kinderen per definitie 'hinderen' zijn. Kinderen brengen ook een heleboel plezier, daar ben ik van overtuigd. En opvoeden van je eigen kind kun je natuurlijk helemaal naar eigen inzicht doen, de 'slechte' voorbeelden overtuigen je er alleen maar van hoe jij het niet zou doen.

Ik zou plezier kunnen hebben van/met kinderen, maar momenteel heb ik meer plezier van/met andere dingen en mensen (die op hun beurt natuurlijk ook weer hun minder leuke kanten hebben). En dat is mijn overweging om op dit moment niet aan kinderen te willen beginnen. Ik geloof dus voor mezelf ook niet in 'dat moedergevoel komt wel als het kind er eenmaal is'. Ik wil dat moedergevoel hebben voordat ik eraan begin, zonder dat gevoel wil ik ook geen kind.

**Geplaatst**: 24-03-04 14:48

Geplaatst: 24-03-04 14:48

Het is alleen wel af en toe fijn als je ook eens gewoon mag zeggen dat je moe word van je kinderen.(of die van een ander)
Meestal word je dan meteen als ontaarde moeder gezien.
Ik heb altijd het beste voor mijn kinderen willen doen en heb er echt heel wat mee uitgestaan,vooral dankzij de omgeving en dingen waar ze zelf niks aan konden doen.
Maar natuurlijk ben ik ook dolgelukkig van tijd tot tijd.
Zoals dat ik laatst voor het eerst een buitenrit maakte met m'n dochter.(en dan van spanning nog vergeten te genieten)
Of als je ze ziet glunderen in een achtbaan die ze eigenlijk net te eng vinden,en dan spierwit roepen dat het leuk was.

**Geplaatst**: 24-03-04 14:56

Geplaatst: 24-03-04 14:56

Ik wil eigenlijk toch terug gaan naar de stelling, geen kinderen om paard.
Daar ben ik het niet mee eens, laat ik het zo zeggen,ík heb die keuze niet gemaakt.
Ik had al een paard en heb later kinderen gekregen.
Idd met hulp, ouders/schoonouders en vriendlief. Als ik nu zou moeten kiezen, gaan (de menselijke leden van)mijn gezin voor.

En Karin, het is niet zo, dat ik helemaal geen moedergevoelens heb/had, anders was ik er niet aan begonnen.
Dat is het leuke weer van hormonen. Maar begin niet spontaan te kirren als er een baby in de kamer is.
Terwijl ik wel geluiden zit te maken, die daar verdacht op lijken als ik een veulen voorgeschoteld krijg (of puppie of kittens) Bloos!

Ik vind kinderen prachtig, vooral ook dat je hel goed kan zien uit wat voor 'nest' ze komen (kan zo de ouders bij de kids 'plakken' op het school plein)
Wat ik nog wel eens mis bij mensen (maar dat is in het algemeen ook) is de humor.
Heb ook een tijd een dochter van een vriendin les gegeven, en daar genoot ik bijna nog meer van dan zij Haha!

Gisteravond een *smelt* moment, *truste Kaj*
*truste mam, ik hou van je*

Daar kan geen paard tegen op.

Laatst bijgewerkt door Sall op 24-03-04 15:11, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-03-04 15:03

Geplaatst: 24-03-04 15:03

Sall schreef:
En Karin, het is niet zo, dat ik helemaal geen moedergevoelens heb/had, anders was ik er niet aan begonnen.

Was ook niet specifiek op jou gericht, maar op een opmerking die een of twee pagina's geleden werd geplaatst. Knipoog

Ik vind het zelf trouwens ook heel positief dat veel mensen nadenken over het krijgen van kinderen en er niet klakkeloos aan beginnen 'omdat het er nu eenmaal bij hoort'. Het is al niet iets vanzelfsprekends omdat nu eenmaal niet iedereen (lichamelijk) in staat is om kinderen te krijgen. Maar het moet ook niet iets vanzelfsprekends zijn in de zin van 'het hoort nu eenmaal zo'. Ja, vroeger in de tijd van je grootouders misschien, toen hoorde het nog zo dat je trouwde en kinderen kreeg. Deed je dat niet, dan werd je al snel raar of zielig gevonden. Maar tegenwoordig wordt het gelukkig vrij algemeen geaccepteerd dat je zelf kunt kiezen of je trouwt en/of kids op de wereld zet. En daarbij: je krijgt toch ook nog altijd kinderen voor jezelf en niet voor anderen?

En mensen die toch vinden dat het nog steeds zo hoort, die zijn IMO niet echt met de tijd meegegaan. Haha!

**Geplaatst**: 24-03-04 15:13

Geplaatst: 24-03-04 15:13

Je kunt ook kids nemen van Foster Parents. Kost maar een paar centen per week, en iemand anders voedt ze op OK dan!

**Geplaatst**: 24-03-04 15:15

Geplaatst: 24-03-04 15:15

Okee, ik ben nog een beetje te jong voor kinderen, maar ik kan me niet helemaal vinden in deze stelling. Ik vind het namelijk belangrijk om genoeg geld te hebben om te doen wat ik wil. Kinderen en paarden kosten allebei bergen geld. Ik wil later een mooi huis, gewoon op vakantie kunnen en kunnen genieten! Het zal me echt worst wezen of ik mn hele leven bijrijdster blijf, zo lang ik maar gelukkig ben!
Ik kan me het ook niet echt voorstellen dat je je paard (of een ander huisdier) als je kind gaat zien! Ik ben helemaal stapelgek op mn bijrijdpaard, ik hou echt van em, maar hij zou nooit op de eerste plaats komen voor mij! Op de eerste plaats staan mn familie, mn vrienden en daarna komen de dieren pas! naja... ik zal nog wel jong en onbezonnen zijn, misschien denk ik er later idd heel anders over, maar ik moet het maar bezien. Voorlopig wil ik nog geen kinderen en ook geen eigen paard, eerst maar eens mn studie goed afronden en een goede baan vinden.

**Geplaatst**: 24-03-04 15:25

Geplaatst: 24-03-04 15:25

Nou ik heb een kind en een paard (paard was er voor het kind). Ik had ook geen moedergevoelens maar op een gegeven moment kwamen die toch. Uiteraard heb ik me afgevraagd of het wel haalbaar is paard en kind, maar ik vond het niet fair ten opzichte van mijn paard om omwille het kind eruit te knikkeren. Mijn paard was altijd mijn 'kind', maar ik kan je zeggen dat ik sinds de geboorte van mijn zoontje gevoelmatig anders tegen mijn paard aan ben gaan kijken.
In dat opzicht is er zoveel veranderd en dat kan iemand die geen kinderen heeft niet indenken. Hormonaal en emotioneel is je kind gelijk het belangrijkste in de wereld. Dat is niet te vergelijken met een dier.

Ondertussen ben ik wel een hele gelukkige moeder en paardenbezitster. Ik zou iedereen het geluk gunnen wat ik zelf heb maar ik kan mij voorstellen dat dit financieel gezien niet voor iedereen haalbaar is.

Wat ik wil zeggen: een kind krijgen in je leven is de mooiste ervaring die iemand kan hebben in zijn leven. Mooier dan alle paarden op de wereld. Alle moeders zullen dit beamen.

**Geplaatst**: 24-03-04 15:28

Geplaatst: 24-03-04 15:28

mobick schreef:
Wat ik wil zeggen: een kind krijgen in je leven is de mooiste ervaring die iemand kan hebben in zijn leven. Mooier dan alle paarden op de wereld. Alle moeders zullen dit beamen.

En alle bewust-niet-moeders zullen dit tegenspreken Haha!

**Geplaatst**: 24-03-04 15:35

Geplaatst: 24-03-04 15:35

yokie"]
[quote="mobick schreef:
Wat ik wil zeggen: een kind krijgen in je leven is de mooiste ervaring die iemand kan hebben in zijn leven. Mooier dan alle paarden op de wereld. Alle moeders zullen dit beamen.

En alle bewust-niet-moeders zullen dit tegenspreken Haha!

[/quote]
Nee hoor, want die weten niet waar ze het over hebben Tong uitsteken

!!

**Geplaatst**: 24-03-04 15:48

Geplaatst: 24-03-04 15:48

Sterre"]
[quote="yokie"][quote="mobick schreef:
Wat ik wil zeggen: een kind krijgen in je leven is de mooiste ervaring die iemand kan hebben in zijn leven. Mooier dan alle paarden op de wereld. Alle moeders zullen dit beamen.

En alle bewust-niet-moeders zullen dit tegenspreken Haha!

[/quote]
Nee hoor, want die weten niet waar ze het over hebben Tong uitsteken

!!
[/quote]

En in deze discussie ben ik al een keer eerder beland Scheve mond

**Geplaatst**: 24-03-04 15:57

Geplaatst: 24-03-04 15:57

als ik zo bij ons een sop de manege rond kijk, dan lijkt het wel dat er meer mensen geen kinderen hebben dan wel. zou het komen doordat deze mensen al hun liefde al kwijt kunnen bij hun paard?

**Geplaatst**: 24-03-04 16:48

Geplaatst: 24-03-04 16:48

mobick schreef:
Wat ik wil zeggen: een kind krijgen in je leven is de mooiste ervaring die iemand kan hebben in zijn leven. Mooier dan alle paarden op de wereld. Alle moeders zullen dit beamen.

Mobick, dat ben ik niet met je eens. Ik heb zelf geen kids.
Maar een vriendin van mij raakte zwanger (niet helemaal gewild). Toen het kind kwam duurde de bevalling 2 dagen. Ze werd helemaal gek van de pijn. Je hoort wel eens op de tv dat de pijn van de bevalling onmiddellijk vergeten is op het moment dat ze het kind in je armen drukken.. nou dat was bij haar niet zo. Ze verrekte nog steeds van de pijn en ze vind het krijgen van een kind dus bepaald niet de mooiste ervaring van haar leven. Mss is het voor jou zo, maar niet voor alle moeders.

**Geplaatst**: 24-03-04 17:00

Geplaatst: 24-03-04 17:00

ik heb nu ook niet een moedergevoel en ben erg gelukkig met mijn pony.
wel zie ik om me heen steeds meer vriendinnen die kinderen willen en ze dan ook echt gaan "plannen".
liefst voor mij helemaal geen kinderen maar als ik "het"gevoel krijg dan zal ik er zeker voor gaan, maar nu nog niet.
mijn vriend is wel een kinder vriend maar die heeft zich erbij neer gelegt dat hij ze niet van mij krijgt en daarvoor maar een ander moet zoeken als hij ze echt wil.
mijn tante wou ook geen kinderen en haar man had zich dus laten ruinen Tong uitsteken

toen kreeg ze kriebels en ze hebben toen alles gedaan om ze toch te krijgen (bleek dat ze niet zwanger kon worden) en dat was jammer.
de vriendin van mijn moeder heeft op haar 40ste haar dochtertje gekregen en is gelukkig en gezond.
het kan dus toch ook op oudere leefdtijd (zelfs gehoord dat iemand van 65 nog kinderen zou kunnen krijgen)

mij niet gezien hou het wel bij mijn pony (voorlopig) OK dan!

**Geplaatst**: 24-03-04 17:06

Geplaatst: 24-03-04 17:06

yokie"]
[quote="mobick schreef:
Wat ik wil zeggen: een kind krijgen in je leven is de mooiste ervaring die iemand kan hebben in zijn leven. Mooier dan alle paarden op de wereld. Alle moeders zullen dit beamen.

En alle bewust-niet-moeders zullen dit tegenspreken Haha!

[/quote]
En een aantal bewust-wel-moeders zullen dit ook tegenspreken!

**Geplaatst**: 24-03-04 17:08

Geplaatst: 24-03-04 17:08

Scum"]
[quote="mobick schreef:
Wat ik wil zeggen: een kind krijgen in je leven is de mooiste ervaring die iemand kan hebben in zijn leven. Mooier dan alle paarden op de wereld. Alle moeders zullen dit beamen.

Mobick, dat ben ik niet met je eens. Ik heb zelf geen kids.
Maar een vriendin van mij raakte zwanger (niet helemaal gewild). Toen het kind kwam duurde de bevalling 2 dagen. Ze werd helemaal gek van de pijn. Je hoort wel eens op de tv dat de pijn van de bevalling onmiddellijk vergeten is op het moment dat ze het kind in je armen drukken.. nou dat was bij haar niet zo. Ze verrekte nog steeds van de pijn en ze vind het krijgen van een kind dus bepaald niet de mooiste ervaring van haar leven. Mss is het voor jou zo, maar niet voor alle moeders.
[/quote]

Scum, na een 2,5 dag durende bevalling met 7 ruggenprikken en alsnog een keizersnede met 2 bloedingen er achter aan, weet ik echt wel waar ik het over heb. 6 weken heb ik niets gekund, werd ook gek van de pijn, en kon de eerste week mijn kind niet bij me hebben omdat het met een bloedvergiftiging in de couveuse lag. Ik heb het niet over een bevalling....dat is vreselijk! Vraag maar aan je vriendin of ze nou nog zonder haar kind zou willen, ben ik benieuwd wat ze daar op antwoord.

**Geplaatst**: 24-03-04 17:10

Geplaatst: 24-03-04 17:10

Een kind krijgen is niet het mooiste, de ervaringen die je later met dit kind hebt wel.
Bevalling 1 wist ik bij god niet wat ik met het kind moest doen,was bang om het op te pakken.
Bevalling 2 kostte me zowat het leven en kind lag een maand in de couveuse.

**Geplaatst**: 24-03-04 17:12

Geplaatst: 24-03-04 17:12

Sall schreef:
Ik heb geen spijt dat ik mijn twee knullen heb, heb eigenlijk ook nooit *smelt* gevoelens gehad bij andere kinderen (Pas geboren babie's hebben vaak meer iets weg van een rozijntje... )
Ik durf ook toe tegeven (ik was 25 toen in van de eerste zwanger was) dat ik toen best wel eens bang was, of ik mijn eigen kind wel leuk zou vinden (achteraf helemaal goed gekomen )
Maar stoorde mij er heel erg aan, dat je alleen maar over 'roze wolk' gevoelens las, terwijl ik mijn helemaal niet zo gelukkig voelde tijdens de zwangerschap.
En het feit dat je je 'eigen identiteit' kwijt raakt op het moment dat je zwanger/moeder bent.
Ook als ik om me heen kijk op het schoolplein, heb ik wel eens het gevoel dat ik een buitenaarts wezen ben, ik wil over meer praten dan alleen kinderen, ik kan hopelijk dingen relativeren en ik besteed de tijd die ik heb op het schoolplein niet aan het roddelen over andere ouders/kinderen. (goh vul, daar paarden/andere paardenmensen is en het lijkt verdacht veel op de paardenwereld )

Maar, het gezin is voor mij het allerbelangrijkste wat er is. En daar komen op de eerste plaats mijn vriend en kinderen. De hond en mijn paard zijn ook lid van dat gezin, maar als er (noodgedwongen) keuzes gemaakt zouden moeten worden, gaan mijn partner/kids voor.

Dit is ook precies hoe ik erover denk (ben de derde al geloof ik Knipoog

)

Tot laat in de twintig heb ik getwijfeld, wilde ze eerst absoluut niet maar begon eind twintig daar opeens anders over te denken. Heel bewust heb ik de keus niet gemaakt want dan had ik nu nog getwijfeld. Toen ik zwanger raakte was het aan de ene kant heel welkom maar ik was ook doodsbang om mijn vrijheid kwijt te raken, niet zo gemakkelijk meer naar mijn paard te kunnen etc.
De eerste dagen met baby waren ook geen roze wolk. Ze was lief, ze was van mij maar de echte moedergevoelens kwamen pas na een dag of zes.

De dag dat er naar de peuterzaal gegaan kon worden stond ik te juichen, eindelijk weer een paar uurtjes per week voor mezelf. De dag dat nummer twee ook naar de basisschool kon was ik heel blij tot verbazing van sommige anderen.
En nu geniet ik van de weekends dat ze bij hun vader zijn. Het schijnt dat de meeste moeders daar ook problemen mee hebben maar die weekenden kan ik weer even opladen om de volgende 12 dagen weer volop moeder te zijn.
Ik hou heel erg veel van ze, zou ze niet willen en kunnen missen, na een week bij papa ben ik heel blij dat ze er weer zijn en als het had gemoeten had ik mijn paard verkocht om de pony van mijn dochter voor haar te kunnen houden. Godzijdank blijven ze allebei maar mijn paard zal ik hierom wel moeten verhuren. Ik heb het voor ze over, met alle liefde. Hoeveel ik ook van mijn paard hou, hoe raar ik dat vroeger ook gevonden zou hebben, de liefde voor mijn paard haalt het niet bij de liefde voor mijn kinderen.

Ik denk ook niet dat de keus moet zijn tussen een kindje krijgen of je paard hebben, ik denk dat je de keuze daar los van moet maken. Als je denkt dat kinderen niet in je leven passen dan moet je er ook niet aan beginnen want daar zijn kinderen veel te belangrijk voor. En het gezeur dat je egoïstisch zou zijn als je geen kinderen wilt heb ik ook nooit begrepen. Dat kan je namelijk net zo gemakkelijk omdraaien.

Als ik ze niet had gekregen had mijn leven er ook best leuk uitgezien denk ik en nu heb ik een leuk leven met twee kinderen die ik zelf ook niet altijd leuk vind maar meestal toch wel;)

**Geplaatst**: 24-03-04 17:57

Geplaatst: 24-03-04 17:57

Percy, jouw laatste alinea daar sluit ik me helemaal bij aan. Mijn leven met kind is leuk maar zonder kind was ook leuk.

Een kind geeft wel een andere dimensie aan je leven. Helaas is het niet iets wat je even kan uitproberen maar je zit er meteen voor de rest van je leven aan vast Haha!

.

Ik was/ben allergisch voor baby's en jankende kinderen. Mijn biologische klok is ook nooit begonnen met tikken maar toen ik onverwachts toch zwanger bleek te zijn hebben we er wel voor gekozen het kindje te laten komen (ik ben van mening dat dingen niet zo maar gebeuren maar sommige dingen voorbestemd zijn). En ik moet zeggen tot nu toe valt het niet tegen Tong uitsteken

. Het is natuurlijk een hoop geregel maar ik heb mijn paardjes nog steeds, ik werk nog steeds en hou nog steeds tijd over om een boek te lezen. Ik waardeer het dat ik de ontwikkeling van een mensje mag meemaken. Ik smelt als ik s morgens begroet wordt met een dikke glimlach of als Lucas zijn hoofd tegen me aan leg als ik hem oppak als ik thuis kom. Ik ben zijn mama en dat is best een apart gevoel Lovers

.

**Geplaatst**: 24-03-04 18:03

Geplaatst: 24-03-04 18:03

Hier nog eentje die liever niet aan de kids gaat. Ik ben heel gelukkig met mijn huidige situatie en bovendien word ik dit jaar al een klein beetje mama aangezien merrie een kleintje verwacht Knipoog

Verder trekt het me ook totaal niet en ik heb het er ook niet voor over om 9 maanden met een dikke buik rond te lopen, laat staan dat ik niet kan rijden in de tijd!!!! Echt niet he!
Mijn vriend kan heel goed met kinders overweg maar zegt er geen te willen, nooit. Maar ik heb een vaag vermoeden dat hij dat ook een beetje zegt omdat ik ze in principe niet wil.
Zij zus heeft wel 2 kleintjes, die zijn 3 en 1 jaar nu en soms "best schattig". Maar je krijgt toch steeds weer de vraag; en wanneer beginnen jullie aan kinderen? Het wordt altijd zo van je verwacht.
Zelfs mijn moeder begint er de laatste tijd al over en pap-lief wil graag opa worden, ja daaaag. Ik ga geen kinderen nemen om pa en ma te plezieren.
Ik heb nu genoeg in mijn leven wat mij gelukkig maakt, dus waarom zou ik dit willen veranderen? Ik wil en mijn baan en mijn paarden niet opgeven voor een kind, ik heb het er gewoon niet voor over.
Ik zelfs wel eens gedacht dat, mocht ik per ongeluk zwanger raken, ik zelfs in staat zou zijn om het weg te laten halen mocht ik nog maar een paar weken zijn... echt erg... voel me een afschuwelijk mens soms... .
Maar ik laat toch altijd een lege bladzijde in het midden, want je weet maar nooit. Ik heb nu makkelijk praten maar stel het overkomt je, wat doe je dan??? Zeg nooit nooit want je weet niet wat de toekomst kan brengen. Maar het lijkt me zeer onwaarschijnlijk!

**Geplaatst**: 24-03-04 18:43

Geplaatst: 24-03-04 18:43

farichta schreef:
bewust kinderloos

'kindvrij' heet dat. Klinkt beter vind ik. Het voelt niet als een gebrek, toch?

Ik wil ze ook niet, en dat heeft niets met paarden te maken. Buiten het feit dat een zwangerschap lichamelijk een drama zou zijn denk ik gewoon niet dat ik er gelukkiger van zou worden. Ik heb veel rust om me heen nodig, tijd om te schrijven en te lezen en met mezelf te zijn... Ik moet er niet aan denken om ieder moment van m'n dag 1 of meer kids om me heen te hebben die aandacht willen. De kinderen van de stalhouders zijn leuk, maar na 20 minuten van dat drukke gedoe weet ik wel weer waarom ik dat zelf nooit zou kunnen. Babies doen me ook niets. Dat jezelf opzij zetten, jarenlang, om die kids te hebben; dat kan en wil ik gewoon niet - dus hey! Ik begin er ook niet aan. Beter voor mijn leven, en beter voor die kinderen-die-er-dus-niet-komen.

Ik ben single op het moment, maar een eventuele vriend die aangeeft echt een kinderwens te hebben, daar begin ik niet aan. Moet er niet aan denken dat ik ooit 'toe zou geven' en vervolgens dood ongelukkig zou zijn. En als ik kijk naar hoe ik nu leef, denk ik inderdaad dat ik doodongelukkig zou zijn.

Dus ik ga lekker kindvrij door het leven, en m'n broer en z'n vriendin kweken een familie, en dan speel ik af en toe voor suikertante. Heb ik m'n dosis kids ook binnen Haha!

**Geplaatst**: 24-03-04 18:50

Geplaatst: 24-03-04 18:50

Wind schreef:
Ik ben nu 24 en wil ook geen kinderen. Iedereen blijft tegen me zeggen dat dat nog wel zal veranderen, maar van mij hoeft het niet. Ik heb liever een paar goed opgevoede huisdieren

Ik heb dit precies zo

Ik wil de veulens wel als kinderen zien Haha!

Hetgene wat ik nu vaak hoor is dat het egoistisch is om geen kinderen te nemen.
Persoonlijk vind ik dat niet

**Geplaatst**: 24-03-04 18:54

Geplaatst: 24-03-04 18:54

adriana schreef:
Hetgene wat ik nu vaak hoor is dat het egoistisch is om geen kinderen te nemen.
Persoonlijk vind ik dat niet

Nee, vind ik ook onzin. Ik denk dat het juist heel verstandig is om geen kinderen te krijgen, als je er niet voor de volle 100% achter staat. Dat heeft niets met egoisme te maken.

Iedereen kan kinderen wel geweldig noemen, maar over het algemeen erger ik me er alleen maar aan. Wat kunnen kinderen zuigertjes zijn zeg!

**Geplaatst**: 24-03-04 19:11

Geplaatst: 24-03-04 19:11

Ik ben nu bijna 35 en woon ong. 14 jaar samen, ik heb nooit iets aan kinderen gevonden.
Het boeit me totaal niet,al mijn vriendinnen hebben er 1a2 en leuk voor hun maar ik moet er niet aan denken.
Mischien is het wel egoistisch......maar ik denk dat ze me in mijn vrijheid gaan beperken.
Ik ben zelf vrij chaotisch en wil veel tegelijk.....ik heb mijn dieren(Tink,hond,poezen,varkske,konijnen) en ben dol op mijn luxe leventje('s weekends uit eten,lekker stappen,shoppen enz.)
Ik denk niet dat dieren kinderen kunnen vervangen maar ik zie mijn dieren niet als een vervanging voor kinderen.......
Natuurlijk kun je zeker een heerlijk leventje hebben met je kids om je heen(zie ik bij mijn vriendinnen) maar ik weet zeker dat ik diep ongelukkig word met een kind.
Ik heb alles wat ik wil nu op dit moment....ik ben gelukkig met wat ik nu heb en een kindje lijkt me echt het vijfde wiel aan de wagen........

Ik merk wel dat steeds meer mensen gaan vragen hoe het nu zit????????
Persoonlijk een brutale vraag.....het is bij mij een bewuste keuze .

**Geplaatst**: 24-03-04 19:17

Geplaatst: 24-03-04 19:17

Ik ben pas 18 maar hoef ook geen kinderen..
- ik haat ze
- ze laten je nooit met rust
- je bent afhankelijk
- je moet ze overal naar toe brengen, oppas regelen
- ik vind bevallen veel te genant haha
- heel je lichaam lubbert uit
- al mijn tijd moet naar mn paard(en?), en anders moet je een paar maanden stoppen enzo, neenee
- ook al mijn geld steek ik liever in paarden

er zullen best wel leuke dingen mee zijn, maare nee.. misschien op mn 45e ofzo..
Oh en als mn eventuele man het per se zou willen, wil ik wel een draagmoeder overwegen.. als hij zich dan opoffert tot huisman.