Bokt.nl

Lynn_Nikita schreef:

Wat haat ik toch zenuwen. Zometeen met paard ende trailer op pad om deel te nemen aan een bit clinic.
Ik geen dan zo bang dat ik iets vergeet of misgaat of ik te laat kom daar ik mijzelf gek gek maak

Fabster schreef:

Gingerale, volgens mij heb je je antwoord zelf al gegeven: je stond er al alleen voor. Bij calamiteiten zijn er mensen in de buurt en als er een hek 's avonds laat uit getrokken wordt, gewoon zorgen dat je genoeg prikpaaltjes hebt voor noodoplossing, zodat je de volgende dag de boel (met hulp) kan repareren.

Als je je rijbewijs voor aanhanger hebt, gewoon gaan rijden met paard erin. Of je er nou naast zit of achter het stuur, maakt ook niet verl uit. Als je liever niet alleen staat in een situatie met hysterisch paard in trailer, vraag je iemand om mee te rijden. Bij mij helpt t al als mijn dochter van 12 naast me zit. Het idee dat je niet alleen bent, scheelt al veel.

Als je het financieel gaat redden, komt de rest ook wel goed.

Gingerale schreef:

Hallo iedereen, ik lees al tijden mee en heb héél af en toe wat gepost. Ik zit nu toch wel ergens mee waar een aantal van jullie mij misschien bij kunnen helpen. Mijn vriend en ik zijn uit elkaar, en in eerste instantie dacht ik dat verkoop van alles de enige oplossing was. Ik had al een reseervering staan bij een kleine pensionstal voor mijn twee eigen paarden (heb nog een pony die eigendom blijft van de stichting paardenopvang, die zou dan helaas terug gaan ivm de te hoge kosten voor alle 3). Maar na een gesprek met mijn financieel adviseur zou het maar zo kunnen zijn dat ik de toko hier kan overnemen. Financieel is het dan absoluut geen vetpot, maar het zou haalbaar moeten zijn. Naast dat dit nog verder uitgezocht moet worden, dus met werkgeversverklaring in gesprek met hypotheekverstrekker en al dat gedoe, moet ik er voor mezelf ook uit zien te komen of ik dat wil. Alleen wonen met 3 paarden (en 3 katten en hond). Ondertussen is het niet eens zo zeer de vraag of ik het wil, want geloof dat ik het toch wel zou willen, maar of ik het aan durf. En het gaat me dan niet om het alleen wonen, daar heb ik juist geen enkele moeite mee, maar puur vanwege de paarden en met name het er alleen voor staan in de gevallen dat er iets is (denk aan storm en stormschade aan de omheining en stallen, of zoals vorig jaar met het spuiten van de aardappels op het land naast ons en die armen van de machine die om 22.00 uur de omheining kapot trekken... Zo kan ik nog wel tig dingen bedenken waarvan het erg fijn zou zijn als je op iemand terug kan vallen en samen de boel aanpakt... We hebben de paarden nu 2 jaar aan huis, en mijn ex deed er nooit iets mee, of voor. Hij heeft er niets mee en vindt er ook niet zoveel aan (wat echt niet meehelpt in een relatie bij iets wat een way of life is ipv slechts een hobby....). Dus qua verzorging e.d., verandert er niets. Het gaat dus echt om de klussen aanpakken en het gevoel van er alleen voor te staan. Er zijn in dit topic toch ook een paar die alles in hun eentje klaren, of hebben geklaard? Hoe is, of was dat, voor jullie? Herkennen jullie mijn twijfel en hoe ga je daar mee om? I know, ballen kweken en niet zeiken, daar ben ik ook erg van, en vind mezelf ook een behoorlijke miep dat ik hier zo mee bezig ben... Maar toch, ben erg benieuwd naar jullie aanpak en ervaringen. Ik woon niet bijzonder achteraf, kan op de buren terugvallen in geval van nood. Loonwerker woont ook dicht in de buurt die al menige grote klus geklaard heeft hier, en ouders wonen sinds kort op 20 min afstand, dus als je het zo bekijkt...

Chasey schreef:

Gewoon de kleur doen die jij wilt!
Ik heb ooit 1 keer een hoofdstel gekocht, die heb ik nog steeds. Dus ben ook geen ervaren hoofstel koper