hoe kom je over je verdriet heen van je paard

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
interoza
Berichten: 6
Geregistreerd: 02-11-03

hoe kom je over je verdriet heen van je paard

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 03-11-03 19:26

hoi ik heb net een paar weken mijn paard laten inslapen.. een jaar daar voor heb ik ook mijn paard andere paard inlaten slapen die had ik al z'n acht jaar met een veulentje en die is er ook niet meer... maar ik heb echt een probleem alleen bij de gedachte aan mijn paarden krijg ik hele erge huilbuien die echt tot hyperventalatie overgaan.. hoe zal ik ook over ze heen komen... had echt een hechte band met ze....

ben ook redelijk depressief geweest toen de eerste dood ging.. zal ik ooit verder kunnen zonder aan ze te denken en beginnen met huilen...

wie kan mij tips geven om het te verwerken.

veel liefs interoza


YvonneAa
Berichten: 2063
Geregistreerd: 07-08-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-11-03 19:29

Iedereen verwerkt het op zijn eigen manier. Ik heb het ook sterk gehad, en nog steeds. Op zo'n moment denk ik aan 'fijne/andere' dingen en wil er niet meer aan denken. Ook probeer ik het gewoon te accepteren hoe moeilijk dat ook is. Je moet gewoon proberen om het een plekje te geven in je hart.

Sterkte ermee Ach gut

Jady

Berichten: 2099
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Nootdorp

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-11-03 20:02

Nou,ik zou het gewoon NIET kunnen verwerken....

De Hemel Op Aarde, Is Op De Rug Van Een Paard

_Vanes_

Berichten: 3664
Geregistreerd: 12-02-01
Woonplaats: Limburg

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-11-03 20:08

professionele rouwverwerking?
nieuw paard?
veel sterkte!

Sily

Berichten: 11491
Geregistreerd: 08-12-02
Woonplaats: Delft

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-11-03 21:43

Als huilen bij jou oplucht en nodig is lekker huilen.
Gewoon aan ze blijven denken en gewoon aanvaarden dat je er nog zo bij voelt, het is ook nog heel kort geleden en allemaal toch wel kort op elkaar gekomen.

Lekker veel je hart luchten, desnoods zoals hierboven geopperd professionele rouwverwerking zoeken.

In ieder geval vooral niet wegdouwen, het zijn jouw gevoelens, en ze zijn erg heftig, maar blijkbaar heb je het nodig.

"Mag ik voor ik inslapen moet, mijn baasje nog 1 kusje geven?
Een soort laatste groet, echt, het duurt maar even!"

cloris

Berichten: 4695
Geregistreerd: 23-11-01
Woonplaats: Den Helder

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-11-03 21:48

Je tijd ervoor nemen is imo altijd het beste, niet jezelf dwingen.
Je moet het een plaats gaan geven, en dat doet ieder op zijn eigen manier, het slijt wel maar je vergeet niet en naar mate de tijd verstrijkt wordt het echt minder, al kan ik nu ook wel eens met een traan kijken naar een film van mijn vorige paard die ik ruim 3 jaar geleden heb moeten laten inslapen.

Interesse in Doma Vaquera en/of het rijden met een Garrocha, of dressuurmatige begeleiding? stuur even een pbtje of een mailtje

Relliej

Berichten: 2508
Geregistreerd: 14-07-03
Woonplaats: Schiedam

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-11-03 21:58

Ik had pas een cavia (ja een cavia dus geen paard) die ik pas had, en al snel een hechte band had. Ik had hem maar 3 maanden. De laatste maand ontdekte ik dat hij erg slap en licht was. Naar de DA gegaan en hij bleek zware longontsteking te hebben. Wij hebben er nog van alles aan geprobeert. Ik was helaas op kamp. Dus mijn moeder heeft hem moeten verzorgen enzo. Toen ik thuis was heeft mijn moeder hem nog steeds verzorgt. Totdat ik wist wat ik nou moest doen. Ik heb hem de een na laatste dag bij me gehouden en verzorgt. Later in de avond ging het opeens heel goed. Hij at hardvoer!! Was er echt super trots mee en moest gewoon huilen van blijschap. Dus bleek wel dat hij een band met me had, want bij mij moeder deed hij het niet. Maar de volgende dag maakte hij schokkende bewegingen. Weer naar de DA gegaan en hij is in de wachtkamer overleden. De tranen barsten echt helemaal uit. Ook kreeg ik hyperventalatie (wat ik overigens erg vaak de laatste tijd heb als ik moet huilen). Ik heb daarna niet aan hem gedacht en gewoon verder gegaan met het leven. 's avonds dacht ik wel steeds aan hem en barstten de tranen weer uit mijn ogen en kreeg ik weer hyperventalatie. Nu is alles weer voorbij. Ik denk nog wel heel vaak aan hem. Foto's zie je in het begin van mijn profiel trouwens (tekst naar een topic). Ik neem weer een andere cavia zodat ik daar verder mee kan gaan. Ik denk dat je wel verder kan gaan met een paard. Je zal er natuurlijk aan denken en weer gaan huilen. Maar dat is doodnormaal. Gewoon lekker doen!! Ik wens je verder veel sterkte. Verdrietig Als je meer wilt weten PB me maar.

AnjaKos

Berichten: 2426
Geregistreerd: 09-07-03
Woonplaats: Huizen

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-11-03 22:11

Ik zou denk ik net zo reageren als jij Interoza..Je paard is je maatje en als die wegvalt heb je ineens zeeën van tijd, dat doet je juist zoveel denken aan degene die je mist. Ik heb vrijdag/zaterdag/zondag ook erg veel gehuild en dan alleen maar omdat Miro kreupel is en duidelijk pijn had Boos! Ik kan me zo vreselijk goed indenken hoe rot het is om je maatje te moeten verliezen...Heel veel sterkte maar geef jezelf de tijd om het af te sluiten. Soms helpt een nieuw paard (of verzorg paard dan heb jij de verantwoording niet) maar soms is veel erover praten al een hele opluchting.

-X- Anja

**Look where all this talking got us baby!!**

Zonnebloem

Berichten: 6288
Geregistreerd: 14-06-03
Woonplaats: Volendam

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-11-03 22:28

Heb een paar maanden geleden mijn hond in laten slapen, had er echt een hechte band mee want we waren echt dag en nacht samen.
Ik heb toen dit gedicht geschreven misschien heb je er wat aan.

Het bezit van een dier,
geeft je liefde genengenheid en plezier.
Maar als ooit zijn dag is gekomen,
houd dan op met dromen.
Denk aan de mooie dingen van zijn leven,
de liefde die jullie elkaar hebben gegeven.
Maar besef dan dat je een dier niet mag laten lijden,
en wees blij dat je het met de eeuwige rust kunt bevrijden.

Meid heel veel sterkte met alles. Je moet doen wat jou het beste lijkt, als dat bij jou huilen is, lekker huilen.
Ik ga gedichten schrijven als ik iets heel erg vind, zo kun je rustig je gevoelens op een rijtje zetten, en het zo makkelijker verwerken.
ik zeg het nu wel zo makkelijk maar ik weet dat het moeilijk is.

Sterker dan de dood is de herinnering die blijft...
9 januari 2013 bevallen van een gezonde jongen: Jeroen.

Solide

Berichten: 5481
Geregistreerd: 06-04-03
Woonplaats: Ergens in het zonnige zuiden

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-11-03 22:31

Iedereen verwerkt hun verdriet inderdaad op zijn/haar eigen manier. Je meot gewoon doen wat je gevoel je zegt. Wil je huilen gooi het eruit, wil je alleen zijn ga dan even alleen zitten, wil je erover praten praat erover enz enz...

Ik ben zelf iemand die gewoon een tijdje alleen wil zijn en daar flink uithuilen. Heel slecht zeggen ze, maar ik vind het altijd wel lekker. Daarna ga ik dan even slapen en later voel ik mezelf weer wat beter en kan ik er weer tegenaan.

Je moet het echt op je eigen manier doen. Ik hoop dat je je verdriet kwijt kan en alles op een rustige manier kan verwerken (niet proberen te overhaasten of verbergen). Desnoods vertel je je verhalen die je kwijt wil hier op bokt. Er zijn altijd mensen die erop reageren en met je meeleven. Doe wat jezelf het beste lijkt!!!

Heel veel sterkte....

Wacht niet op later. Als later iets eerder komt, ben je te laat....

Op het eind van mijn geld hou ik altijd een stuk maand over......

interoza
Berichten: 6
Geregistreerd: 02-11-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-11-03 23:19

dank jullie wel vor jullie berichtjes.. er komt zeker een nieuw paard..
en dat gedichtje vond ik er mooi moest er ook weer spontaan een traan bij laten
veel liefs

interoza

Buitenzorg

Berichten: 10818
Geregistreerd: 02-10-01
Woonplaats: Spijkenisse

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-11-03 10:40

In mei 1998 is mijn paardje gestorven aan een longbloeding. Na 5,5 jaar mis ik hem nog steeds, ondanks dat ik heel happy ben met mijn maflinger. Het verdriet moet slijten, de eerste jaren vroeg ik me constant af WAAROM?, nu weet ik dat daar geen antwoord op is. Ik heb me er bij neergelegd en mis hem nog steeds, maar het echte verdriet is meer naar de achtergrond geschoven. Ik heb destijds een gedicht geschreven wat ook in de Hart voor Dieren heeft gestaan.


24 mei 1998

Liefste Bobo,
Een mooiere dood had ik me niet voor kunnen stellen;
je stierf in het harnas.
Je liep 4 hele mooie ritten, je was door,
we zaten in de prijzen.
Pure willekeur, volgens de veearts, je kreeg een longbloeding.
Het had elk paard kunnen overkomen, maar jij was de lu|.

Lieve Bobo, je stierf in mijn handen, je had geen pijn.
Je was niet alleen mijn paard, je was vooral mijn maatje.

Ik wil je bedanken voor de fijne tijd die ik met je gehad heb. Ik heb van je genoten.

De leegte die je achterlaat zal niemand kunnen opvullen,
mijn verdriet zal niemand kunnen wegnemen.
Ik zal verder moeten zonder je, al zal dat gepaard gaan met veel tranen, verdriet en gemis.

Liefste Bobo, het ga je goed.
Ik mis je en nooit,
nooit,
zal een ander innemen wat jij achterlaat.

Esther

Dag lieve Nick. Dankjewel voor jou. Dankjewel voor alles.
Vergeten zal ik je nooit, dag maatje... 15.05.2004 - 07.06.2010

Mikkie

Berichten: 3964
Geregistreerd: 29-04-02
Woonplaats: Landgraaf

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-11-03 10:59

Ik denk dat iedereen het op een andere manier verwerkt. En dat het heel normaal is dat je verschrikkelijk huilbuien hebt, je hebt toch afscheid moeten nemen van je grootste vriend.
Toen mijn eerste bijrijdpaard doodging heb ik vlak erna de film What dreams may come gezien. Die film heeft mij enorm geholpen met dit verlies een plekje te geven. Misschien helpt het jou ook.

sherif

Berichten: 2831
Geregistreerd: 31-07-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-11-03 13:32

Tijd heelt alle wonden.....geniet van de mooie herinneringen die jullie samen hadden, dat neemt niemand je ooit af !!!!!

Heel veel sterkte gewenst...krijg al kippevel bij het idee..maar ik besef goed dat ook voor mij die tijd eens aan zal breken..

Ik rijd geen paard, ik heb de eer mee te mogen liften op de rug van mijn paard

iwayalover

Berichten: 7755
Geregistreerd: 02-02-03
Woonplaats: Boxmeer(Noord-Brabant)

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-11-03 15:18

Ik krijg weer een brok in me keel als ik dit lees.
Ik ben een jaar of twee geleden verzorgpaard verloren. Hij bijna 30. En brak zijn been in de wei en moest inslapen. Ik heb toen ook heel veel gehuild om hem. Ik heb het toen allemaal maar laten gaan en ik heb veel aan hem gedacht hoe die was enzo. Op een gegeven moment kwam ik er toch overheen. ik weet niet precies hoe het gegaan is.
Trouwens dat gedicht van buitenzorg vond ik ook erg ontroerend.
Ik wens je heel veel sterkte met het verwerken.

.

ponyzotje

Berichten: 6364
Geregistreerd: 21-10-01
Woonplaats: Erpe-Mere

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-11-03 15:20

mijn geitje, daar had ik ook een hele sterkte band mee. het verdriet dat ik toen heb gehad, wil ik niet meer opnieuw hebben, ik kan me amper inbeelden hoe dat met een paard moet zijn.... echt niet...
ik probeerde het te zien als een 'afgesloten hoofdstuk', alsof het zo moest zijn. ze is gestorven in mijn armen, heel haar ziekte heb ik gevolgd, alles geprobeerd, echt alles, maandan aan een stuk, zelf haar ingespoten, ze mekkerde zo huilend, ze was zo mager, ingevallen... dan weet je dat het niet meer verder kan... veel sterkte!!! het is niet erg om verdriet te hebben.
ik heb enorm bewondering voor hoe sterk die band met je paard lijkt geweest te zijn, waardoor het nog erger overkomt. het zal een lang proces worden, waarvan ik hoop dat een nieuw paard het kan verzachten. sterkte!

Enya - Daya :-)

Lavanta

Berichten: 2485
Geregistreerd: 26-08-02
Woonplaats: Groningen

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-11-03 15:35

Vorig jaar hebben wij onze 2 pony's vlak na elkaar moeten laten inslapen. Na de eerste (was pony van me zusje) was ik al helemaal kapot en nog geen 4 maand later stond die van mij er ook bij met een gebroken achterbeen en konden we nog maar 1 beslissing nemen....
In het begin kon ik het gewoon niet geloven, het leek allemaal zo onwerkelijk, nooit meer naar de stal, nooit meer haar blij horen hineken, alles was opeens zo leeg. De laatste keer dat ik naar die stal ging moest ik echt afscheid van haar nemen (ze is vrijdag ingeslapen en kon pas maandag worden opgehaald), pas op de terugweg in de auto drong het tot me door dat ik me allerliefste maatje kwijt was en dat ik haar nooit van me leven meer zag. Ik heb echt weken lang gehuild en wou nooit meer een paard!! Totdat mijn moeder in december vroeg of ik meeging naar me andere paard (Knuffel) en ben toen maar meegegaan en ik merkte dat ze mij echt gemist had. Ik heb toen nog dik 1uur bij haar in de stal zitten huilen, gewoon omdat alles weer terug kwam. Maar vanaf dat moment kreeg ik weer interesse in paarden, ging vaker mee naar Knuffel en het begon weer goed te voelen. In april kreeg ik me nieuwe pony Nicole en ondanks al dat gedoe van Demi zou ik Nicole nooit meer kwijt willen.
Je moet gewoon echt zoveel huilen als je maar kan en er veel over praten, op den duur is het over en op en kan je weer met een glimlach terug denken aan alles wat je met je paard hebt beleefd.. Lachen

Ik wens je in ieder geval erg veel sterkte Ach gut (ik weet hoe moeilijk het is)

Winnowill VTH (v. Numero Uno) naar de Hengstenkeuring??!!!


Paardenkracht: Het buitengewone vermogen van een paard om de mens op te beuren.

Annetje

Berichten: 25481
Geregistreerd: 25-07-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-11-03 16:54

Dat gedicht is echt mooi! Heb het volgens mij al vaker gelezen Verward

Ik heb twee jaar geleden (een tijdje na de dood van Iwayalover haar verzorponytje) mijn verzorgpony verloren. Ze was zo hoefbevangen dat ze werd ingeslapen. Ik heb veel gehuild en heb soms het gevoel alsof ik er nog niet helemaal overheen ben. Begin bijna weer te janken nu ik dit typ en dat van jullie heb gelezen.
ik heb er niet veel over gepraat met mensen, dat kon ik toen niet en nu nog niet. Ik heb er ook niet echt veel behoefte aan ben wel vaak naar haar wei toe gereden.

Chronos

Berichten: 3071
Geregistreerd: 13-05-03
Woonplaats: Amersfoort

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-11-03 17:17

Ik moet zeggen dat ik er wel over heen ben maar als ik met mijn vriend over mijn oude merrie heb dan voel ik de waterlanders nog branden...

...Dreaming with my eye's wide open...


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: billy3105, YandexBot en 45 bezoekers