Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-10-03 13:03

Gedicht over overleden pony Miranda

Geplaatst door de TopicStarter : 21-10-03 13:03

Mijn vriendin, Irene2 op bokt, had een verzorgpony naast haar eigen paard: een half arabier genaamd Miranda. Die verzorde zij al voordat ze haar eigen paard kreeg. En omdat ik haar beste vriendin was ging ik ook altijd mee. Ik kwam daarom 4 jaar geleden ook elk weekend om met haar samen Miranda zadelmak te maken. het ging super goed totdat ze ziek werd. Ze was altijd al een beetje hoesterig, maar nu was het echt niet goed meer. En de eigenaar was van mening dat het niets ernstigs was. Wij geloofde het niet helemaal, maar we gingen gewoon verder met alles. We maakten geweldige buitenritten, terwijl we ondertussen wel rekening hielden met haar 'ziekte'. Maar op een gegeven moment ging het echt niet meer en toen er uiteindelijk toch een veeart bij kwam was het al te laat en was het al chronisch geworden. Ze hebben haar 30 september 2003 laten inslapen. En gewoon omdat het echt te erg werd..

Daar wisten wij helemaal niets van en Irene hoorde het pas toen we ze naar stal ging, waarna ze direct mij belde Verdrietig

. Ik ben er persoonlijk kapot van (irene ook), en vooral omdat we het totaal niet had verwacht. Het was duidelijk dat de eigenaar geen gevoel voor paarden verzorgen had, maar dat dit zou gebeuren was echt te erg. Ik heb hierover een gedicht geschreven en was benieuwd wat jullie ervan vonden..

Miranda
lieverd
schat
je was zo mooi
je lange manen
je bruine vacht

Wij zagen het al aankomen
vroeg of laat
we hebben alles geprobeert
maar het was allemaal te laat
het was al te erg
te erg om over te gaan
oh lieverd
sorry dat we je dit hebben aangedaan

je ziekte
chronische ziek
wij konden niets meer doen
woede en haat voelde ik
het was te plotseling
tranen van verdriet
ik had het niet verwacht
het kon gewoon niet..

je leven duurde niet lang
het was niet eerlijk
je was alleen in de stal
helemaal verlaten
je had geen maatje meer
je was alleen
keer op keer

Kasha was weg
een grote schok
je wilde de wei niet meer in
niet meer eten
niet meer bij ons zijn
je wilde helmaal niets meer
en niets meer zijn

nu wenste ik dat ik niets meer was
het word allemaal te veel
te veel voor jou
te veel voor mij
te veel voor het leven
het was te mooi om waar te zijn
maar alles duurde maar even
het was allemaal net te kort
te kort om nog mooi te leven..

Laatst bijgewerkt door YvonneAa op 21-10-03 13:23, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-10-03 13:06

Geplaatst: 21-10-03 13:06

echt een heel mooi gedichthoor,
wat erg voor je dat dit is gebeurt, wil je heel veel sterkte wensen,
hoop dat ze nu gelukkig is in de paardenhemel...
sterkte

**Geplaatst**: 21-10-03 13:11

Geplaatst: 21-10-03 13:11

vrij lang, maar wel heeeeel mooi en ontroerend
veel sterkte toegewenst

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-10-03 13:18

Geplaatst door de TopicStarter : 21-10-03 13:18

dank je wel Lachen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-10-03 18:48

Geplaatst door de TopicStarter : 21-10-03 18:48

.