Bokt.nl

ponyzotje schreef:

tja, misschien kan je hem best gewoon heel weinig meer rijden, en meer de handelspaarden, of er tegelijk een van aanhouden. lijkt me dat je met een handelsstal wel grond genoeg zal hebben voor hem.
na alles doorgelezen te hebben denk ook ik dat het hopeloos is maar dat is niet negatief. ik vind ook dat je een speciaal paardje hebt

Natascha schreef:

Dan passen jullie toch mooi bij elkaar. Past hij zich misschien niet een beetje aan jou aan? Ikzelf heb hetzelfde nl. Mijn paard is bij mij in de bak ook niet vooruit te branden en in het bos een raceeend met superconditie. Als ik met de les bij iemand anders op stal mee rijd krijg ik het ook voor elkaar om de actiefste paarden sloom te krijgen. Ik zal het onbewust wel met m'n zit doen ofzo of met m'n instelling dat de bak maar saai is. Aan de andere kant, als ik een overactieve dressuurvriendin op mijn paard laat rijden in de bak dan loopt hij eerst te mopperen en is vervolgens wel actief. Maar meer met zo'n kop van "vooruit dan maar omdat jij het zo graag wilt". Ik denk niet dat het fysiek is maar eerder tussen de oren hoor. En een half uurtje naar het bos is toch niet ver? Als het de Bavel bij Breda is dan zit je toch zo in het mastbos? Ikzelf rijd 2 3 keer in de week in het mastbos en doe er 3 kwartier tot een uur over om daar te komen. vervolgens een uurtje lekker crossen en dan weer naar huis. Dat vindt meneer flegmaticus wel leuk

Botervlieg schreef:

Waarom ben je niet gewoon alleen maar blij met je karakterpaard?

Vroeger op de manege hield een (verstandige) instructrice ons voor:
"Van zulke paarden leer je het meest."

Wat mij betreft heeft ze gelijk gekregen.

In de tijd dat ik mijn eerste eigen (gedumpte) paard begon te rijden
was ik helemaal in dressuur en kreeg bovendien extra lessen van
een crack.
Hij zag mij met lede ogen fanatiek modderen en stapte er toen
zelf maar eens op.
Sterke man, veel natuurlijk overwicht, het type waarbij elk paard
in de houding springt en meteen wegsjouwt om winstpunten te halen.
Mijnes niet.
Echt niet.
Dus sporen eraan, zweep erop, nog een half uur beulen en geweldig zweten
en ja hoor, daar kwamen de bokken en het lopen.

Zijn advies was daarna niet dat ik hetzelfde moest doen, maar dat ik
met paard naar buiten moest om looplust op te wekken.
Dit was net voor de periode van de zomervakantie.
Ik naar buiten met die 'dooie'.
En jawel, altijd lekker pittig....
op de terugweg.
Na een paar keer ben ik die pittigheid gaan benutten en begon ik
daar dan wat mee te werken. Niet lang, vijf minuutjes maar.

Toen we na de zomervakantie in de 'gewone' les terugkwamen was
-zoals gewoonlijk - duidelijk wat de anderen in die tijd (niet) gedaan hadden en was mijn kanjer de enige die vooruitgang had geboekt.

Niet lang daarna zijn we van de manege naar een pensionstal in het bos verhuisd.
Daar was een buitenbak, maar daar heb ik niet veel meer
mee gedaan dan gebruiken voor lesjes aan kansarme en
angstige kinderen, waar mijn kanjer buitengewoon geschikt
voor was.
Ook op buitenritjes kon ik er elke groene ruiter op meenemen.
Voor de betere ruiter had hij evenwel erg vrolijke verrassingen
in petto.
Een barokke tank met een korte rug, maar verduveld lenig, gecombineerd dus een lanceerinrichting waar ze op Cape Canaveral
nog steeds naar aan het zoeken zijn.

Ik heb hem nooit meer 'mishandeld'.
Op langere ritten met anderen liep hij altijd ca. 40 meter achter,
maar op de terugweg - als de andere paarden hun kruit verschoten hadden - fris met de kop erop 40 meter vooruit te swingen.

Hij is 18 jaar mijn vriend geweest en bijna 30 geworden.

Dus laat jouw Moos maar lekker sloffen, Natash.
Zet je ergernis bij het vullis, doe de buitenritjes die je kunt en
geniet van zijn geweldige karakter en zijn vriendschap.
Zo'n paard is een geschenk.
Kom je maar 1 keer in je leven tegen.