Ik ben wel benieuwd waarom jullie je paard kregen, ik heb mijn pony zomaar gekregen... geen verjaardag kerst sinterklaas pasen f vader/moeder/dieren dag of wat dan ook, zat gewoon een tijdje advertenties te kijken... de laatste tijd heel fanatiek achter internet, en liet alle advertenties zien aan mijn ouders en ineens: je krijgt een pony! ik reed ondertussen al 4 jaar heb vooral in het begin veel gezeurd, hoe lang duurde het bij jullie?????

omdat mn zus er te groot voor werd!

Ik rij nu 5,5 jaar, dat vind ik trouwens niet zo lang. Ik heb mijn pony nu pas een maand en hoe het zo is gekomen tja... dat is een lang verhaal. Ik rij al die tijd al op een manege en ik verzorgde een pony, Rocky. Een ander meisje verzorgd hem nu al 9 jaar en met haar heb ik hem dus gekocht. Hij was al wat ouder, 16 jaar en ik gunde hem eigenlijk wel een oude dag. Kortom, ik naar die andere verzorgster of zij hem niet samen met mij zou willen kopen en blablabla zij vond het een goed idee, onze ouders en de eigenaresse van de manege en binnen een maand had ik dus mijn eigen pony!

niet gekregen, moest hem zelf betalen en onderhouden.
maar we zouden in het voorjaar een shetje gaan kopen (ik en m'n zus).
en het werd dus een e-pony in de herfst ervoor

Ik reed 9 jaar voor ik een paard kreeg. Mijn ouders hadden altijd gezegd; als je echt serieus bezig bent met paardrijden (in de zin van dat je er niet mee stopt als je een vriendje hebt ofzo) en we kunnen het betalen dan krijg je een paard.
Nou ja, na 9 jaar konden ze het dus betalen, en kreeg ik een paard .

Ik heb mijn paard niet gekregen, maar gekocht van mijn eigen geld. Speciale reden? Dat niet zozeer .

1van mijn opa, en de andere zelf betaald. heeft wel 10 jaar geduurt

Zelf gekocht,mijn ouders hadden het er geld niet voor. En ik? ik werk er voor.

Wij kregen onze pony eigenlijk omdat we steeds fanatieker wedstrijden gingen rijden.
We reden eerst nog met manegepony's wedstrijden, maar daar was de regel: 1 jaar een goede pony en volgende jaar een mindere. Je had namelijk echt goede pony's en pony's waar bijna niets mee te bereiken was. Wel een eerlijke regel natuurlijk.

Maar omdat mijn zus en ik de wedstrijden zo leuk vonden kregen we een eigen pony, om op die manier niet afhankelijk te zijn.
Ook reden we allemaal nog (vader, moeder, zus en ik). We wilden ook wel eens een springlesje enz..uiteindelijk werd het goedkoper om een eigen pony te nemen

En zo kwam de eerste er...

Ik heb mijn paard na heel hard sparen zelf gekocht toen ik klaar was met m'n school en een baan had gevonden.

Er was bij ons geen 'krijgen' bij!

Krijgen ?

neej verdiend met een winterlang 15 koeien verzorgen, toen mocht ik een haflinger uit de kudde uitzoeken, maar t moest wel een hengst zijn en een veulen, maar verder mog ik zelf kiezen

Mijn eerste pony is ook van mijn eigen spaarbankboekje gekocht (ik was toen 11) Ik had haar als verzorgpony en de eigenaar kon haar verkopen maar dan had ik de eerste keus. Ik heb mijn paarden altijd zelf aangekocht maar mijn ouders hebben het onderhoud betaalt. Die vonden het belangrijker dat er op school goed gepresteerd werd ipv dat ik al mijn vrije tijd in baantjes zou steken. (naast alle tijd die er al in de paarden ging zitten)

Alleen mijn 2-jarige merrie heb ik gekregen, als veulen. Ik heb haar vader korte tijd uitgebracht en hij is toen heel ongelukkig verongelukt. Als troost mocht ik toen een van zijn veulens uitzoeken.

omdat ik voor deurne een fijn paard nodig had!

Ik heb 20 jaar moeten wachten voordat ik me een paard kon permitteren. Er was geen krijgen bij, mijn ouders konden zich dat wel permitteren, maar ik kreeg er geen. Ik denk ook niet dat ze hadden verwacht dat de paarden zo diep zouden zitten. Ze hadden geloof ik wel verwacht dat ik eroverheen zou groeien. Tja, en dat is nooit gebeurd...

heee ik kan me helemaal vinden in het verhaal van cassidi. met daarbij een aanvullig dat die van mij eerst een griffelbeen moest breken( verzorgde en reed hem voor mijn werk al 4 jaar) voordat ze voor mij betaalbaar werd om te kopen . ik werk mar part time hihi

ben nu 37 jaar. sinds 2 jaar is ze echt van mij en ben nog iedere dag blij.

Zelfde als bij Cassidy, mams dacht dat het wel over zou gaan, want dat gebeurt bij zoveel meisjes (als de jongens interessant worden). Heb op mijn 17e mijn eerste pony gekocht, heb er altijd heel hard voor moeten werken en soms ook afwegingen moeten maken (stappen of een zweetdeken bv). Toen ik nog op school zat ben ik op het verkeerde pad geraakt en mijn paardje heeft er zeker voor gezorgd dat ik weer op het juiste pad kwam. Ben veel rustiger geworden en dat is ook reden dat ik een paardje heb gekocht, een 'normaal' leven (zijn er normale paardenmensen... *geintje*).

ik heb mijn paard gekregen door heeel veel hamburgers te bakken bij de mac

Zep schreef:

Mijn eerste pony is ook van mijn eigen spaarbankboekje gekocht (ik was toen 11)

Maar dat geld op dat boekje???? Toch niet bij elkaar gespaard van aan krantenwijkje


Ik heb mijn paard helemaal zelf bij elkaar verdiend en gespaard. Toen ik een betaalde baan had, heb ik meteen netjes een bedrag opzij gelegd. Van dat geld heb ik mijn eerste paard gekocht.

Ik heb Flair omdat de vorige eigenaar haar niet meer wilde

heb 6 jaar op de manege gereden, op onze ezeltjes al eerder zelfs, half jaar een superpony verzorgt. Daar was ik echt uitgegroeit en zijn we naar pony's gaan kijken. (we hadden plaats zat, dus het was eigelijk al vanaf het begin van mijn manegeperiode duidelijk dat ik er ooit een zou krijgen)
In het begin keken we naar vanalles, later alleen naar fjorden en haflingers.
Toen stond die advertentie van starlight daar. Was in hetzelfde dorp(je ) als waar mn tante woont dus ons mam gelijk gebelt. Die bleken elkaar te kennen en van het een kwam het ander. We zijn dus gaan kijken. Ze zag er niet echt geweldig uit met dr geknipte manen en te korte staart . en eigelijk was ze veel te snel, paniekerig en nerveus voor mij, maar ik was helemaal in love
en nog steeds trouwens 3 jaar later.

Aag kochten we voor ons allen, maar het 1e paard echt voor mijzelf mocht ik kopen onder het mom van 'gezelschaps paard voor Aag'.
Hoewel hij in 1e instantie gekocht werd voor bosritten ben ik hem toch gaan uitbrengen, toen hij aan zijn top zat en ik doorploeterde omdat ik toch wedstrijden wilde blijven rijden mocht ik van mijn vader een nieuw paard met wat meer vermogen kopen omdat ik inzet toonde. Enigste voorwaarde was dat ik de ander wel zou verkopen, over die beslissing heb ik een jaar gedaan maar uiteindelijk de knoop doorgehakt en Ozep gekocht.

Krijgen???? heb er keihard voor gewerkt.

omdat ik er zolang om zeurde (een half jaar of wat minder)
en me ouders het wel leuk zouden lijken om een eigen pony te hebben

Geld genoeg, maar mijn ouders bleven keihard nee zeggen.

Achteraf ben ik ze daar erg dankbaar om geweest.
Na school kwamen drukke jaren met werk, opleiding en meneren.
Bovendien ging ik heel anders over het hebben van paarden en andere dieren denken:
'Wie van dieren houdt, houdt geen dieren' (je doet ze altijd tekort).

Sja...
en toen kwamen de wegwerpdieren op mijn pad:
een cavia, drie poezen, een Tsjechisch Warmbloed en een IJslander.
Allemaal heel oud geworden, alleen de IJs is nog over: 30 jaar en fit.

.

Toen m´n moeder zwanger van mij was kocht m´n opa al meteen een pony.
Het zit bij ons in de familie, m´n zusje, neefjes en nichtjes allemaal rijden/reden we.
Vanaf m´n 14e moest ik wel mee betalen in het onderhoud en sinds m´n 16e betaal ik alles zelf.