Zo veeleisend ben ik dan niet toch?
Al snel werd het een keer per week omdat het vroeg donker werd maar ze had er lol in en mijn dochter van 9 vond haar erg aardig en als ze samen bezig waren met de pony genoot ik daar best van. Geen probleem dus.
Alleen, nu is het weer langer licht, ze komt nog steeds maar een keer per week en soms slaat ze een week over. Ze belt wel keurig af maar als ze komt pakt ze de pony, poetst niet al te best, zadelt op, rijdt, zet pony terug en vertrekt vervolgens.
Daardoor kreeg ik al een beetje een onprettig gevoel. Niet dat ik verwacht dat ze hier de handen flink uit de mouwen steekt maar negen van de tien keer kon mijn dochtertje de spullen na haar vertrek opruimen omdat ze die had laten liggen.
Vandaag ging het echter nogal fout, ze had weer een vriendinnetje mee en wist mijn dochter te vertellen dat ze veel en veel beter kon rijden dan zij, dat de dingen die mijn dochter nu op haar 9e kan dingen zijn die zij al op haar 6e kon (toen reed ze nog niet eens
) dat zij op een manege reed en dat dit natuurlijk betekende dat ze veel beter les kreeg en veel meer wist van paarden dan mijn dochter die "alleen" maar les kreeg van haar moeder (wat overigens niet waar is) etc. etc. Ze heeft mijn dochter echt gekleineerd.Nu weet ik dat mijn dochter ook niet altijd de gemakkelijkste is. Sterker zelfs, ze heeft de laatste tijd Penny-neigingen, roept over elk paard in een wei wel iets en laat geen moment onbenut om rond te bazuinen dat ze een pony heeft, die pony de beste is en zijzelf ook heel wat weet van paarden. Ze heeft het ook moeilijk op het moment door omstandigheden maar dat maakt het natuurlijk niet minder vervelend.
De schoen wringt dus aan twee kanten maar dat neemt niet weg dat dit een lastige situatie begint te worden.
Ik gun een ander kind graag een verzorgpony maar echt nodig is het niet en op deze manier (het een keer in de week komen voor puur het rijden) voel ik me een soort mini-manege met dat verschil dat ik er niet voor betaald krijg. Ze hoeft echt niet allerlei taken te doen maar toen ik laatst vroeg of ze mijn paard uit de wei mee wilde nemen als ze de pony terugzette deed ze dat al niet eens.
En daar heb ik inmiddels een beetje genoeg van, dat had ik al, maar de aanvaring van vandaag is de druppel zeg maar.
Natuurlijk ga ik het gesprek met het meisje aan maar ik denk erover om te stoppen met haar. Ik vind dat aan de ene kant zielig voor haar maar aan de andere kant kies ik liever voor mijn dochter en ben ik het gewoon zat om gratis en voor niets een pony aan te bieden zonder dat daar ook maar iets tegenover staat. Mijn dochter heeft vandaag mijn zweep weer ergens uit de bak kunnen vissen omdat ze die had laten liggen en dat terwijl ze mijn zweep niet eens mag gebruiken.
Ben ik nu onredelijk aan het worden of is het terecht dat ik er een beetje genoeg van heb? Ik zit echt in tweestrijd op het moment.
Met als gevolg dat
) of er niet iets aan de hand is...
