Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-02-24 10:14

Geplaatst: 22-02-24 10:14

_Noah schreef:
Interessant onderwerp dit. Ik kan mij zo voorstellen dat wanneer je paarden aan huis hebt of een bedrijf met paarden en/ of vee het een totaal andere ervaring is dan met paard(en) op pension. Of inderdaad de komst van de wolf in Nederland.

“Geen paarden houden geeft rust” , is voor mij nu precies waar ik niet gelukkig van ga worden. Het geeft mij rust in de buitenlucht bezig te zijn, paarden om mij heen te hebben. Gedachten verzetten. Het is iets wat mij gelukkig maakt.

Nu heb ik wel de gelegenheid, om rust te pakken waar nodig, of althans die probeer ik te pakken als het even kan. Omdat mijn paard op pension staat. In combi met mijn werk (onregelmatige (nacht)diensten) & gezin is het wekelijks wel plannen. En ik vraag met soms ook af waar ik mee bezig ben als ik met werkkleding en kaplaarzen na een nachtdienst nog even langs stal ga. Toch geeft dit rust en is het een uitlaatklep. Op vakantie gaan is door het pension ook goed mogelijk en heel fijn dat deze combo mogelijk is!

Het paard an sich heeft mij ook veel geleerd; het zijn spiegels. Als er iets niet lekker loopt kan ik eerst ten rade bij mezelf gaan, waar dat aan zou kunnen liggen en te reflecteren.

Voor mijn vorige paard overleed vroeg mijn man of ik dan nog voor een volgend paard zou gaan. Daar was ik niet zeker over. Eenmaal zover kon ik mijn rust niet vinden en zat ik zeker niet te wachten op een andere hobby. In een zweterige sportschool of gymzaal. Laat mij maar lekker rondsjouwen op stal, daar krijg ik liever mijn nodige beweging.

Medische uitdagingen met het paard vind ik soms wel lastig. En kunnen wel de nodige zorgen/ extra uitdagingen meebrengen. Toch is het dan ook een kwestie van vertrouwen in een goede veearts, overleg en de kwestie onder ogen komen.

Het is een hobby, sport en levenswijze in 1. En ook zeker wel een voorrecht / secundaire levensbehoefte . Dat besef ik mij wel al te goed met de echte armoede/ ziekte/ oorlogen/ ellende in de wereld. Dat wij in dubio zijn of het paard nog een wortel extra moet of niet. Zorgen voor morgen daar wordt niemand gelukkig van, we leven nu geniet van wat je wel hebt en blijven relativeren.

Exact dit!

Mooie post.

Ik denk soms ook dat het vooral perfectionisme is wat stress veroorzaakt. Overal is er altijd wel iets, en perfect bestaat niet. Zolang het maar goed genoeg is voor het betreffende paard.

**Geplaatst**: 22-02-24 10:17

Geplaatst: 22-02-24 10:17

Sting schreef:
Hier inmiddels 1,5 week paardloos na 21 jaar een eigen paard gehad te hebben. Ik ervaar rust, hoe verdrietig ik het ook vind dat hij er niet meer is. Zo veel stallingen bezocht, op verschillende gestaan, en altijd was er iets niet goed. Niet voldoende ruimte, dan weer teveel op stal, dan weer 24/7 buiten zonder schuilstal. In de nachten wakker liggen omdat het slecht weer is en het zielig vinden voor je paard, je week erop indelen dat je klussen moet doen (uitmesten/voeren). Na een paar weken erachter komen dat je eigenlijk echt gewoon weer even bij je paard wil zijn zonder druk, maar wat dan niet lukt... De laatste jaren zorgen om voldoende eten, in de winter viel hij altijd veel af, dus het laatste jaar dagelijks gevoerd. Maar ook dat moet ingekocht, gevoerd en bedacht of het voldoende/kwalitatief goed is etc. Paard aan huis heb ik nooit gehad, weet ook niet of ik dat wil (gelukkig is dat budget technisch ook geen optie). Met het huidige aanbod aan stalling zou ik niet voor een nieuw paard kiezen. Ik mis 'het paard' nu nog niet (mijn specifieke paard natuurlijk wel), maar wie weet komt dat nog. Heb ons wel aangemeld als vrijwilligers voor het hertenkamp hier, om lekker buiten bezig te zijn.

$_/-\o_$

**Geplaatst**: 22-02-24 10:34

Geplaatst: 22-02-24 10:34

Elisa2 schreef:
Exact dit!

Mooie post.

Ik denk soms ook dat het vooral perfectionisme is wat stress veroorzaakt. Overal is er altijd wel iets, en perfect bestaat niet. Zolang het maar goed genoeg is voor het betreffende paard.

Totaal mee eens! Alleen die laatste zin is nou precies waar het bij mij op stuk loopt. Het is zo moeilijk een plek te vinden waar mijn pony helemaal goed staat jaarrond. Overal is inderdaad wel wat en ik kan door een hoop heen kijken inmiddels, maar er blijven gewoon echt dingen die dan net niet passend zijn elke keer en die veel extra zorg en zorgen meebrengen.

**Geplaatst**: 22-02-24 11:18

Geplaatst: 22-02-24 11:18

Hoe herkenbaar veel van deze dingen!
Wij hebben sinds 2009 de paarden (pony's) aan huis. in het begin heel erg zoekende mijn man had weinig ervaring met paarden maar had wel aangegeven te willen helpen. Dat was voor mij echt ook een voorwaarde dat we het samen zouden doen ondanks dat het eigenlijk mijn hobby was. Eerst de 2 shetten aan huis en later de grote KWPNer erbij, helemaal happy met mijn eigen spulletje, stal, paddock, wei! Maar door de jaren zijn er ook zo de nodige dingen gekomen die minder zijn, onderhoud, weide management, storm(schade). En de verplichting om er altijd te zijn voor je dieren. Gelukkig hebben we een fijne kring van verzorgers die kunnen inspringen waar nodig met 1tje die als we al is het maar 1 nachtje weg gaan in ons huis zit. Dit is een fijn gevoel. Wij hebben gelukkig (nog) geen wolven in de flevopolder. Mijn man heeft zich inmiddels ontwikkeld tot de perfecte stalknecht.... Hij voert 's morgens zodat ik gewoon direct naar mijn werk kan (hij werkt 4 a 5 dagen per week thuis) en doet in het weekend het mesten, door de week houden we het bij, maar in het weekend trekt hij de stallen grotendeels leeg. Dit is ontstaan uit het feit dat hij liever de stallen doet dan dat hij het huishouden doet, dus zaterdag hij buiten ik binnen aan het werk! Ook de wei heeft hij naar zich toegetrokken, bemesten, maaien afrastering. En zo zijn we een goed team. Dat perfect niet bestaat ben ik helemaal met jullie eens, je moet soms ook gewoon dingen kunnen laten... Zoals de dieren er niet onder lijden en het geen risico/gevaar oplevert. Vooral in de winter als je in donker naar werk gaat en met donker thuis komt vind ik het een uitdaging. Nu dan ook al zo blij dat het nog licht is als ik thuis kom en ik het al voorzichtig licht zie worden in de verte als ik in de auto stap 's morgens, de goede tijd komt er weer aan!! Als mijn rij/menpaard (zij is nu 26 en ik 52) er niet meer is dan zal ik er wel eens goed over nadenken of er nog 1 komt, de shetjes blijven zeker, maar dat is toch minder werk...

**Geplaatst**: 22-02-24 11:23

Geplaatst: 22-02-24 11:23

ruitje schreef:
Nou genoeg voorbeelden inderdaad. Bij mij speelt dan vaak nog mee dat ik 'werk' voor laat gaan. Ik zou veel meer gewoon bij mijn paarden willen 'zijn' . Vaak heb ik na een werkdag geen puf meer. Dus daarin voelt het soms meer als een last om nog paarden te moeten doen.

En als ik een box tekort heb, moet die van mij buiten slapen. Of als ik bijvoorbeeld tijdelijk een paddock tekort heb dan zet ik onze paarden minder lang buiten...

Je eigen paard is altijd de sjaak zeg maar, want als je dat bij een pension paard doet: nou dat kan gewoon niet

Jouw verhaal hier herinnert me aan de manege annex pensionstalling waar ik 20 jaar heb gestaan. Daar was het ook zo dat, als ze er een pensionpaard bij konden krijgen, dat dan een van hun eigen (manege)ponies zijn box moest afgeven als verder alles vol was. En die kreeg dan een plekje in een hoekje van de stalgang ,aan een touwtje.

**Geplaatst**: 22-02-24 13:49

Geplaatst: 22-02-24 13:49

Celebi schreef:
Elisa2 schreef:
Exact dit!

Mooie post.

Ik denk soms ook dat het vooral perfectionisme is wat stress veroorzaakt. Overal is er altijd wel iets, en perfect bestaat niet. Zolang het maar goed genoeg is voor het betreffende paard.

Totaal mee eens! Alleen die laatste zin is nou precies waar het bij mij op stuk loopt. Het is zo moeilijk een plek te vinden waar mijn pony helemaal goed staat jaarrond. Overal is inderdaad wel wat en ik kan door een hoop heen kijken inmiddels, maar er blijven gewoon echt dingen die dan net niet passend zijn elke keer en die veel extra zorg en zorgen meebrengen.

Ja dat laatste is wel heel vervelend. Bij ons staan ze aan huis en zijn de basisvoorwaarden allemaal gewoon goed voor elkaar en dat geeft sowieso rust. Mits er geen extreme externe omstandigheden zijn natuurlijk.

Op pensionstallen is het altijd lastig om iets te vinden wat helemaal 100% aansluit.

**Geplaatst**: 22-02-24 14:35

Geplaatst: 22-02-24 14:35

Toen ik nog op pension stond, heb ik wel veel stress ervaren. Ik had geen gemiddelde paarden, en er was echt altijd wel wat. Wat me ook stress kan geven: ik heb last van morele dilemma's omtrent de paardensport. Ik worstel vaak met of wat ik doe wel ethisch is, en met dat datgene wat ik graag wil, niet per se hetgene is waar mijn paard (eigenlijk paarden in het algemeen) echt gelukkig van worden. Dan denk ik: ik kan beter verder in de hondensport ofzo, minder gedoe, kosten en een hond is tenminste oprecht enthousiast

Inmiddels heb ik de paarden bijna 7 jaar aan huis, en sindsdien is mijn stress rondom de huisvesting weggevallen. Ook doe ik heerlijk mijn eigen ding in alle rust, zonder dat ik het gevoel heb dat anderen het raar vinden dat ik bijv veel grondwerk doe, clickertrain etc. (eerst vond ik dat toch ook wel lastig). Van het werk aan huis geniet ik grotendeels, het is een way of life en er schuilt bijna een soort meditatieve rust in :')

. Soms is het wel pittig als je zelf heel moe of ziek bent, en toch in het donker in de storm weer naar buiten moet.

**Geplaatst**: 22-02-24 14:37

Geplaatst: 22-02-24 14:37

Voor mij is het ondertussen ook geen hobby meer... of misschien kan ik beter zeggen dat het wel een hobby is, maar met continue 'stress'. Eigenlijk ben ik altijd wel ergens mee bezig gerelateerd aan mijn paard. Nu is het weer een verhuizing die er aan zit te komen, waarbij hij voor het eerst op een pp komt te staan. Hiervoor was ik de hele tijd bezig met of guh wel genoeg hooi had, of hij zich niet verveelt, of hij wel genoeg beweegt. Gelukkig wassen deze zorgen al weg. Maar ik zit nu al in mijn hoofd met het feit dat er geen hooi in de schuilstal aangeboden wordt, en hij daardoor waarschijnlijk buiten zal staan met enorm slecht weer. Maarja, dat is niet anders. Verkopen wil ik 'm ook niet, want ik geniet er van om ergens voor te zorgen.

Lastig, lastig, lastig ...

**Geplaatst**: 22-02-24 14:56

Geplaatst: 22-02-24 14:56

Wist niet dat mensen die hun paard op pension hebben staan, ook zoveel stress ervaren

..
Ik vond dat een zorgeloze tijd. Iedere dag rijden of longeren, in het weekend naar buiten, op wedstrijd of met een hele club in de zon zadels en hoofdstellen poetsen....Maar ik stond volpension en maakte me ook iets minder druk over een aantal zaken dan nu het geval is.

Maar ik droom er nog wel eens van, je paard in pension.
Ondertussen hebben we ze al heel lang thuis en is alles er op ingericht dat we paarden hebben.
Ik zou het geloof ik heel erg ingewikkeld vinden om dat te veranderen. Want dan zou ons hele leven over de kop moeten. Werk (fulltime) zou natuurlijk hetzelfde blijven, maar wat moet je met 3 ha land en al die stallen? En met alle tijd die je over hebt?
Wij wonen op een superplek, ik wil hier nog graag lang blijven wonen.
Het is dus inderdaad een way of life. Anderzijds moet ik wel bekennen dat de afgelopen winter met al die regen en overal water, me meer energie heeft gekost dan enige winter hiervoor.
Gelukkig gaan we weer de goede kant op!

**Geplaatst**: 22-02-24 15:17

Re: Is een paarden hobby een stressvolle hobby?

Geplaatst: 22-02-24 15:17

Ik heb mega veel stress gehad op pensionstallen. Dan werden dingen beloofd en echt heel duidelijk doorgesproken vanwege medische redenen en ik stond nog niet buiten de deur en er werd gezegd dat het onzin was, want ze hadden er nog nooit van gehoord, dus ze gingen gewoon niet doen wat we net afgesproken hadden.
Ik snap dat nog steeds niet dat ze niet gewoon zeiden: dat gaan we niet doen.
Kostte mij €1000 omdat ik een week later weer op de kliniek stond met hetzelfde probleem als daarvoor + maagzweren (ik had waarschijnlijk ook maagzweren

).

Thuis is wel beter wat dat betreft, maar ik ervaar daar financieel (het is alleen mijn hobby, niet die van mijn man) wel stress van en van de hoeveelheid werk en mist de balans wel eens tussen “stomme/noodzakelijke” dingen en leuke dingen. Zeker met dit oliebol weer steeds. Als ik na een half uur klaar ben met uitmesten in weer en wind, dan ga ik niet alsnog ook trainen in datzelfde sh*t weer.

**Geplaatst**: 22-02-24 15:23

Geplaatst: 22-02-24 15:23

VogeltjeM schreef:
Toen ik nog op pension stond, heb ik wel veel stress ervaren. Ik had geen gemiddelde paarden, en er was echt altijd wel wat. Wat me ook stress kan geven: ik heb last van morele dilemma's omtrent de paardensport. Ik worstel vaak met of wat ik doe wel ethisch is, en met dat datgene wat ik graag wil, niet per se hetgene is waar mijn paard (eigenlijk paarden in het algemeen) echt gelukkig van worden. Dan denk ik: ik kan beter verder in de hondensport ofzo, minder gedoe, kosten en een hond is tenminste oprecht enthousiast

Inmiddels heb ik de paarden bijna 7 jaar aan huis, en sindsdien is mijn stress rondom de huisvesting weggevallen. Ook doe ik heerlijk mijn eigen ding in alle rust, zonder dat ik het gevoel heb dat anderen het raar vinden dat ik bijv veel grondwerk doe, clickertrain etc. (eerst vond ik dat toch ook wel lastig). Van het werk aan huis geniet ik grotendeels, het is een way of life en er schuilt bijna een soort meditatieve rust in . Soms is het wel pittig als je zelf heel moe of ziek bent, en toch in het donker in de storm weer naar buiten moet.

Wat heerlijk dit mis ik ook echt! Dat gebemoei al van sommige op een pensionstal _-:(

“Oh heb je alweer een ander zadel” “Oh is de osteopaat nou weer geweest”. Van die mensen die alles in de gaten houden

**Geplaatst**: 22-02-24 17:41

Geplaatst: 22-02-24 17:41

@Elisa, eens! En het moet vooral haalbaar en werkbaar blijven.

En natuurlijk zijn er tegenvallers die ik tegen kan komen. Dan kan ik mij vooraf kan heel druk gaan maken, waarna het in de toekomst toch mee blijkt te vallen en het veel onnodige energie heeft gekost. Of korte afweging maken, hoe het op te lossen in de toekomst en het daarna laten rusten.

Met paarden aan huis of bedrijf is dit logischerwijs een ander verhaal. Dan is regeren vooruitzien. Iets waarom ik deze stap nooit heb kunnen nemen, terwijl het mij wel enorm gaaf lijkt wonen in bosrijke omgeving met paarden aan huis. Het “zorgeloos” op reis gaan of een dag weg is mij ook wat waard. Zijn wel tal van oplossingen voor, toch is het iets wat mij heeft tegengehouden.

@ruitje wat lief dank je wel

**Geplaatst**: 22-02-24 19:01

Re: Is een paarden hobby een stressvolle hobby?

Geplaatst: 22-02-24 19:01

Ik kwam deze tegen; lijkt me wel toepasselijk https://www.facebook.com/reel/885125309250028

**Geplaatst**: 22-02-24 19:34

Geplaatst: 22-02-24 19:34

Als je zo in het algemeen de topics leest op Bokt, is paarden hobby best wel een stressvolle hobby. :(:)

Paarden zijn grote dieren, maar best kwetsbaar en blessures liggen altijd wel op de loer.
Ik ben zelf vanaf kinds af aan 'in de pony's en paarden' geweest, en zolang je er in zit ga je mee met de flow.
Ook omdat de paarden in je bloed zit en het met je leven verweven is.
Maar nu ik niet meer in de paarden zit, heb ik inderdaad veel meer rust, tijd en geld over in mijn leven.
Hoewel in paarden tijd niet had willen missen.

**Geplaatst**: 22-02-24 21:27

Re: Is een paarden hobby een stressvolle hobby?

Geplaatst: 22-02-24 21:27

Ondertussen heb ik de paarden toch ook al wel 22 jaar aan huis (in mijn jonge jaren ook nog enkele jaren een pony aan huis gehad). Het is echt een way of life. Je staat op en gaat slapen met de paarden. Een paard op pension zetten wil ik nooit meer : dat geeft nog x-aantal keer méér stress dan ze aan huis hebben.

Ik zit er niks mee in om ze in weer en wind te verzorgen.
Wegens geen eigen paardenvervoer én geen binnenpiste ter beschikking, rijd ik in de winter zeer weinig. Toch vind ik mijn plezier in het bij hen zijn en voor hen te zorgen.

Stress hoort er hier desondanks dat toch ook nog bij. Je wilt als paardenmens natuurlijk ook altijd gewoon het beste voor je dier(en). En dat is niet altijd even eenvoudig, denk maar aan te weinig gras, te veel gras, te nat, te droog, te dik, te dun ...

Het feit dat je je altijd wil spiegelen aan het perfecte plaatje, levert ook best wat stress op. Forums als dit doen daar ook niet altijd goed aan ;-)

Want mensen zijn hier soms wel erg streng voor mekaar. Terwijl ik er toch vanuit ga, dat iedereen hier het beste met zijn paard(en) voor heeft, gaat het er hier in sommige topics toch vaak aan toe als stond de TS in kwestie voor een krijgsraad waarvoor hij/zij zich moet verantwoorden.

**Geplaatst**: 22-02-24 22:52

Re: Is een paarden hobby een stressvolle hobby?

Geplaatst: 22-02-24 22:52

Wat een mooi topic vind ik dit....Heel veel herkenning ook.
Paarden houden toch echt een way of life....
Hier de paarden in eigen beheer. Dat is erg fijn, je kunt zelf alles bepalen en het zo goed mogeljik doen.
Maar ook stress, vooral door medische zaken.
Wat zou ik veel geld, tijd en energie overhouden als ik ermee zou stoppen, maar dat zou ik toch ook echt niet kunnen, ben aan die beesten verslingerd...

**Geplaatst**: 22-02-24 23:27

Re: Is een paarden hobby een stressvolle hobby?

Geplaatst: 22-02-24 23:27

Ik dacht altijd dat paarden houden een way of life is, dat is het ook ergens wel maar mijn way of life begint nu bij een leeftijd van 42 jaar wel op te raken. Je ziet dat er meer is dan paard, je wordt ouder, het is allemaal voor mij een opgave aan het worden. Een vrije agenda en geen hersenspinsels voelt bevrijdend denk ik, ook al is het gemis er vast wel op bepaalde momenten. Ik zei ook altijd, dat buiten bezig zijn geeft mij een frisse neus en is fijn maar zo ervaar ik dat na 6 maanden regen echt niet meer.

**Geplaatst**: 23-02-24 00:42

Geplaatst: 23-02-24 00:42

**Geplaatst**: 23-02-24 09:26

Geplaatst: 23-02-24 09:26

Hier hetzelfde.
Met dat verschil dat ik nu ik ze op stal heb met de deuren en luiken dicht wel weer rustiger kan slapen en het werk ook beter te doen is en te verdelen over de dag en over de verschillende mensen die bij ons staan.

24/7 buiten gaf een stuk meer stress bij slecht weer en natte zandpaddock dan alleen overdag buiten.

Die wolven vergallen nog wel veel plezier want als alles in de nacht naar binnen gaat gaan ze natuurlijk meer overdag jagen.

Verder de zorgen over te dik of te dun wordende paarden, hun gezondheid, blessures, te veel werk en klussen waardoor er te weinig tijd is om de paarden zelf te trainen en verzorgen, of er genoeg gras is, of het weer lang genoeg mooi is op het moment dat het gras er af moet om te hooien, of we aan goede kwaliteit betaalbaar hooicen stro kunnen komen, de bodems van paddock, track en bak, de wei, giftige planten etc. Etc.

Ik heb nu nog mijn oude pony van bijna 33 en mijn 20 jarige kwpn merrie. Mijn oudje is zo duur in de kost nu hij amper nog hooi kan eten en ook de overige kosten zijn zo gestegen, dat als hij er niet meer is, er eerst nog even geen nieuw jonger dier bij komt zo lang mijn merrie nog rijdbaar is. Na eerst 5/6 jaar blessure ellende gaat het de laatste 2 jaar redelijk goed zo lang ze regelmatig beweging krijgt. (Ze wordt heel stijf als ze 2 weken vrijwel stil staat zoals met de vorstperiode).
Hopelijk kunnen we nog een jaar of 4/5 vooruit.

journee schreef:
Stress vanwege de wolven is zeker herkenbaar. Bijna 25 jaar dieren aan huis in een paddock paradijs en toch altijd gedroomd van een woning met voldoende land waar het spul 24 uur per dag buiten kon en niet van mij afhankelijk was voor hun voeding.

Eindelijk is die 'droom' uitgekomen, verhuist naar een woning met voldoende land, maar blijkt de wolf niet zo onschuldig als beweerd. Inmiddels staat het spul (tegen al mijn principes in) alle nachten binnen op stal en zijn ze niet alleen van mij afhankelijk voor hun voedsel maar ook voor hun veiligheid. Ook overdag weg zijn als de dieren buiten staan voelt niet echt fijn... Mijn droom is door de wolven inmiddels uiteen gespat en begint door alle extra zorg en door de stress over hun veiligheid zo langzamerhand steeds meer op een nachtmerrie te lijken....Dit was absoluut niet het leven wat ik voor mijn dieren voor ogen had.

**Geplaatst**: 24-02-24 13:10

Geplaatst: 24-02-24 13:10

Coentjuh schreef:
Ik vraag me dan af, de mensen die niet echt die stress ervaren.. Hebben jullie dan heel weinig medische problemen met jullie paarden? Of echt de allerbeste leukste pensionstal die aan haast alle eisen voldoet?

Mijn paard is 1 groot medisch probleem, dus daar ligt het niet aan.

Ik vind stress alleen een groot woord, denk ik.
Tuurlijk maak ik me wel eens zorgen om mijn paard en zeker als we medisch in een dal zitten kan ik daar echt van ondersteboven zijn. Maar stress zie ik als iets dat chronischer en impactvoller is dan alleen het "zorgen maken om iets". Iets is voor mij stressvol als ik er structureel 's nachts van wakker lig, als ik niet meer kan ontspannen, als ik enorm veel negativiteit errond ervaar. En dat heb ik bij mijn paard toch echt nog niet. Meestal kan ik toch met een gerust gemoed op stal rondlopen.

En dat zal zeker ook te danken zijn aan mijn fijne pensionstal. Ze doen hun uiterste best om de paarden op en top te verzorgen. Niks op aan te merken. En dat je je al geen zorgen hoeft te maken over die basiszorg, is natuurlijk al een zeer groot deel van de gemoedsrust van een paardeneigenaar. Als je op een stal staat waar je twijfelt aan de kwaliteit van de basiszorg of deze niet echt matcht met jou als paardeneigenaar, dan kan ik me wel voorstellen dat het een stressvollere situatie wordt.

**Geplaatst**: 23-05-24 21:21

Geplaatst: 23-05-24 21:21

Al even stil in dit topic maar vind het een interessant onderwerp.
Zelf vind ik het een stressvolle hobby, dat is vooral doordat ik vlak nadat ik mijn eerste eigen paard kocht onverwachts ernstig ziek werd met blijvende restschade, waardoor ik veeeeel minder belastbaar ben en ook nog steeds niet kan werken, wat hopelijk nog wel veranderd .
Dit heeft alles compleet veranderd en waarvoor ik haar gekocht had is oa daardoor niet gelukt.

Op het punt gestaan haar te willen verkopen maar op de dag van mijn besluit kreeg ze een blessure...ze vond mijn besluit gewoon belachelijk en ging letterlijk staken, daar ben ik van overtuigd

Nu wordt ze al een poos niet meer gereden wat ze prima lijkt te vinden, maar ik wil haar niet weg doen, veel te bang dat ze verkeerd terecht komt of dat mensen haar toch weer gaan rijden enz enz. En ook omdat ik het niet eerlijk vind naar haar en veel te veel van haar hou. Ik heb er wel veel stress van omdat het te veel is en ik mijn eigen herstel nu al bijna 3 jaar 'uitstel'.
Veel van mijn energie gaat naar mijn lieverd, maar ik doe haar nog steeds te kort vind ik, wat ook weer stress geeft.
Ik probeer ondanks bovenstaande zoveel mogelijk van haar te genieten, te zien hoe tevreden ze is, en ik geniet van hoe vreselijk lief ze is

**Geplaatst**: 24-05-24 07:25

Re: Is een paarden hobby een stressvolle hobby?

Geplaatst: 24-05-24 07:25

Na 44 jaar ben ik voor het eerst zonder paarden in mijn leven. De laatste 12 jaar aan huis, daarvoor altijd "afhankelijk" geweest van een pensionstal. In totaal heb ik op 3 pensionstallen gestaan, 3 totaal verschillende. Heb zorgen gehad als de paarden wat mankeerde, wat gelukkig niet vaak voor kwam, maar zeker ook heel veel mooie herinneringen en veel liefde en vriendschap gehad van mijn paarden. Tot nu toe is het enigste wat ik niet mis het hooi overal, in je jaszak, in je broekzak, in je beha, door het huis heen gelopen. Voor nu zeg ik geen paarden meer, eerst mijn eigen gezondheid op de rit en mocht ik het dan nog steeds zo missen dan komt er vanzelf wel weer wat op mijn pad. De wei-paddock-buitenbak en stallen rond om huis lopen niet weg.

**Geplaatst**: 24-05-24 07:57

Geplaatst: 24-05-24 07:57

Tancreda4 schreef:
Ik wil door alle doorlopende zorgen geen paarden meer. Maar de gedachte dat ze er niet zijn maakt me ook echt gek. Want ik heb het buiten en met paarden bezig zijn juist zo nodig om blij te blijven ook. Op dit moment maken de paarden me ongelukkig en gelukkig tegelijk. Beetje gek, maar is wel zo. Zonder paarden vraag ik me af wie ik zou zijn. Omdat het al meer dan 20 jaar mijn dagelijkse bezigheid is, mijn levensstijl. En 't wegvallen van mn paarden is dan ook een beangstigende gedachte, terwijl ik anderzijds t ook een gedachte is die zeker de laatste maanden langs is gekomen, dat het qua stress en zorgen wel makkelijker zou zijn.... nare en dubbele gedachten waar ik ook echt enorm mee worstel.

Heel herkenbaar dit! Nero wordt ouder, en de gedachten "wat als ie er niet meer is" schieten wel eens door mijn hoofd. Wil ik mezelf hierna nog een keer met deze verantwoordelijkheid "opzadelen"? En dan begin ik toch steeds meer naar een nee te neigen. Dan lijkt een verzorgpony voor 2 x in de week o.i.d. tegen die tijd een beter idee, wel de hobby maar niet de dagelijkse verantwoordelijkheid.

Want zorgen zijn er wel, continue regen afgelopen tijd met bijbehorende blubberweides, daardoor rotstraal. Hete zomers dus warm op stal. En daar kun je helaas weinig aan doen maar het geeft wel stress.

**Geplaatst**: 24-05-24 08:26

Geplaatst: 24-05-24 08:26

Ik kom er steeds meer achter dat mijn paard juist mijn uitlaatklep is. Nu in een moeilijke periode is het de enige plek waar ik echt tot rust kom en kan opladen. Ik zou niet weten hoe ik dat zonder paard had moeten doen. Gewoon de dagelijkse klusjes en het in de buurt zijn van paarden geeft me zoveel rust. Ik heb ook wel een geweldige pensionstalling gevonden. Misschien was het anders als ik hem aan huis had staan, die ervaring heb ik niet.

**Geplaatst**: 24-05-24 08:35

Re: Is een paarden hobby een stressvolle hobby?

Geplaatst: 24-05-24 08:35

In een drukke dag zijn mijn paarden mijn moment. Ik ervaar dit dus zeker niet als stress en maak me niet heel snel zorgen.

Ook ik heb gewoon een eigen stuk in beheer met alleen mijn paarden en geen hulp. Ik heb het mezelf vooral erg makkelijk gemaakt.

Daarbij ben ik een zeikerd qua voer en hoeveelheden. Mijn paarden en eigen stuk plus eigen voor en eigenlijk het hele management in eigen hand geven mij bizar veel rust. Ik weet wat ze krijgen, hoeveel ze krijgen en wanneer ze wat krijgen. Ik vul 2x per week hun hooi helemaal aan en hun waterbak. Verder is het alleen mest scheppen.

Met 2 kinderen, werk en een huis (en 3e kind, genaamd vriend) heb ik een zeer chaotisch en druk leven. Bij mijn paarden kom ik tot rust en sluit ik altijd weer kalm en relaxed af