Toen ik mijn Appaloosamerrie bij de moeder weghaalde was ze negen maanden. Ze gaf er niets om, haar moeder stond wel te gillen. We hebben wel eerst moeder opgeladen, daarna veulen en toen moeder er weer uitgehaald. Ze vond het namelijk eng om de veewagen in te gaan.

Het was wel heel vervelend dat ze altijd alleen met haar moeder had gestaan op een afgelegen weilandje. Ze bleek als de dood voor andere paarden. Thuisgekomen hadden we haar na acclimatiseren bij de andere veulens gezet maar ze was zo bang dat ze door twee sloten en over twee omheiningen heen vloog.
We hebben haar toen bij een oude shetlander in de wei gezet, die vond ze eerst ook doodeng maar hij ging niet naar haar toe zodat ze langzaam kon wennen. Het heeft echt maanden geduurd voor ze bij de andere jonge paarden kon.