Ik denk dat het heel erg kort door de bocht geformuleerd is dat een dergelijk halster alleen een oplossing is voor mensen die hun paard aan de hand niet de baas kunnen. De halsters die ik beschreef zijn daar ook absoluut niet voor bedoeld (ze zijn ook niet bedoeld als stalhalster). Een paard is gevoelig voor druk achter zijn oren en op zijn neus. Door hem te belonen als hij braaf meekomt door de druk van het halster af te halen, weet hij wat de bedoeling is.
Als ik eerlijk ben zie ik liever iemand die even op een goede manier (en daar gaan we weer...) met een dergelijk halster werkt dan mensen die lopen te schreeuwen naar hun paard (wat het paard altijd interpreteert als angst), lopen te slaan in het gezicht (ik snap niet dat'ie zo kopschuw doet), alleen met hoofdstel, longeerlijn, hengstenketiing en zweep een rondje op het erf kunnen stappen etc.
Het hele werk met paarden is gebaseerd op een principe van beloning en straf. Hoe je die twee inzet is heel wisselend. Druk is ook een vorm van straf. Ontspanning (die onmiddelijk volgt op het gewenste gedrag van het paard) is dan een beloning. En: met rijden maak je ook gebruik van druk en ontspanning. Dit is niets anders.
Je grijpt natuurlijk niet als eerste naar een control- of rijhalster. Dat doe je als de situatie er naar is. Vaak gaat het dan om paarden die zich onttrekken aan de mens als leider. Dat gedrag moet je afleren. Op het moment dat een paard in de gaten heeft dat hij sterker is dan de mens is het een gevaarlijk dier geworden.