Toch grappig: er zeggen veel mensen dat je valt in 'een hondertste van een seconde'en dat je dan eigenlijk geen tijd hebt om na te denken hoe je valt. Ik voel het op één of andere manier wel altijd aankomen en denk dan echt na over hoe ik ga vallen. Zo van 'daar gaan we.....' en dan donder ik eraf. Hoe ik het doe, ik kan het je niet na vertellen, maar ik heb nooit wat ernstigs (maar ben ook nog nooit van een noemenswaardig hoog paard gedonderd). Ik probeer altijd wel heel bewust niet m'n val te breken met m'n armen en ik denk dat ik over m'n zij rol.
Ik las dit topic omdat ik waarschijnlijk binnenkort een driejarige van 1.69 ga beleren en tsja, bijna onvermijdelijk dat je daar eens vanaf zal donderen toch?
Es könnte alles so einfach sein
Ist es aber nicht
~Die fantastischen Vier~