Okkie1 schreef:Net als kleine kinderen is de jeugd van het paard de tijd waarin het karakter voor een groot deel gevormd wordt.
Doordat de paarden elkaar opvoeden worden ze normaal gesproken eerlijke, vriendelijke paarden (uitzonderingen daargelaten). Een mens is nou eenmaal niet in staat om een paard op te voeden. Kinderen opvoeden is al vreselijk moeilijk, laat staan een dier opvoeden.
Laat dit dan ook over aan paarden. Dat lukt hun veel beter.
Mijn ervaring is dat jonge paarden waar teveel aan gefrutseld is lastige paarden worden.
Je eigen keus, het is maar de vraag wat jij belangrijker vindt.
Nu aan je paard frutsen en meer kapot maken dan wat opbouwen...
óf, de opvoeding overlaten aan wie dat bestemd is (paarden zelf) en geduld nemen en over een jaartje een lief en eerlijk dier daar hebben staan!
Ik ben het met je eens dat een jong paard het beste door andere paarden opgevoed kan worden. Ook lijkt het me heel verstandig om niet te veel te gaan 'rotzooien' met een tweejarige.
Ik vind wel dat een tweejarige gewoon handelbaar moet zijn. Dus dat je hem mee kunt nemen aan een halster (en niet voor allerlei onzin, maar gewoon wannner het nodig is). Natuurlijk is het wel belangrijk dat dit vanaf het begin goed gebeurd. Een goed begin is immers het halve werk.
