ik weet niet wat ik zou doen.. tuurlijk is het makkelijk om te zeggen verkopen..maar als je er emotioneel bij betrokkenbent wordt het een stuk moeilijker.
ik zou nu zeggen verkopen.. het is nix om met angst er op te zitten en eigenlijk maar af te wachten tot er een erge val komt..
dat paard voelt natuurlijk ook jouw spanning enzo wel..
mijn schoonouders hebben een haf gehad die echt niet wilde.. op den duur wel bij mijn schoonmoeder.. omdat zij alleen maar rondjes liep in feite.. als ik er op ging was het alleen maar bokken geblazen.. behalve als ik hem zijn rondjes liet dribbelen.. ik hebnog nooit een haf zo snel zien galoperen.. je kon hem zo om je as heen draaien en nog galopeerde hij door en bokte hij als een gek.. lange teugels? vergat het maar.. zodra meneer dat had ging hij gewoon racen.. bij het instappen dus al..verschrikkelijk gewoon.. mijn zwagertje durfde er al niet meer op en mijn schoonmoeder had ook zoiets van.. dit gaatniet goed.. ik ben er zo hard afgesmeten dat ik bijna door het hek ben gegaan en nu nog last heb van mijn nek.. ent is al bijna een jaar terug.. dus het besluit stond vast.. het beesie moest wieberen.. die wilde alleen maar op de wei staan.. nu hebben ze een geweldige fjord waar ze allebij zelfs proefjes mee gaan rijden vanaf juni..
dus gewoonop zoek naar een ander beesie die jouw wel het vertrouwen geeft.. je kan wel les gaan volgen.. maar er zal altijd een angst blijven hangen en dat zal je paard altijd blijven voelen.. geen instructeur die jouw die misschien wel onbewuste angst af kan nemen.. want jouw herinneringen vergeet je niet 1, 2, 3
succes
rust zacht, mijn lieve willem. we zullen je nooit vergeten.
je blijft voortleven in onze gedachten.
dag, lieve vent 13-6-1988 - 23-11-2007