Nu kan ik het wel betalen, maar wil ik er geen. Of, ik zou het supergraag willen, maar ik ga in September studeren en ik neem dan geen paard omdat ik er dan te weinig tijd voor vrij kan maken. Ik vind dat oneerlijk tegenover het paard. Ik wil er alleen een als ik er volop mee bezig kan zijn. En als ik er wel een zou nemen, zou ik een bijrijder moeten nemen omdat ik dan zelf hooguit een keer in de week zou kunnen rijden! Dat wil ik niet. Ik wil een paard voor mezelf! En niet voor de bijrijder en ikzelf af en toe. Een paard is voor mij alles of niets! Denk dat ik te egoistisch ben om hem te moeten delen en rekening te moeten houden met een ander!
Tuurlijk zou ik best naast mijn studie tijd kunnen maken om vaker te kunnen rijden met een stal in de buurt van Utrecht (daar ga ik studeren), maar ik word lid van een studentenvereniging en wil ook gewoon meedoen met de activiteiten van mijn dispuut en in de weekenden naar feesten. Ik wil dat niet afzeggen omdat ik dan zonodig naar mijn paard toe moet. Dan kun je zeggen, dan wil je het niet graag genoeg, maar dat is niet zo. Ik wacht er alleen liever nog een paar jaartjes mee, zodat ik er dan wel gewoon tijd voor heb en er dan wel volop van klan genieten (want zo zie ik het "eigenpaardhebben")
Een paard is altijd veel werk, tuurlijk, daarom snap ik ook heel goed waarom mensen een bijrijder willen. Het is net zo met mij en Balou. Balou is een haflinger van een mevrouw, die haar stalt op de boerderij van mijn oom. Ze heeft haar gekocht toen ze twee was en heeft haar toen (min of meer) zelf ingereden. Zij heeft toen aan mij gevraagd, toen zij in de zomer op vakantie gingen en ik toch elke vakantie in Wiessel was, of ik haar niet zou willen rijden in de vakantie. Dat wilde ik natuurlijk wel! Daarna mocht ik elke keer als ik daar was op haar rijden. Niet veel daarna werd ze ook nog zwanger en reed ze helemaal bijna nooit meer, omdat ze het te risicovol vond (tis niet altijd een brave haf nl
)Ik ben een hele tijd de enige geweest die haar reed en dat was dan alleen in de vakanties of in de weekenden dat ik daar was.
Nu zijn haar 2! kinderen inmiddels al iets ouder en kan ze weer heel af en toe rijden (lees: 1x in de 2/3 weken ofzo)
Ik ben inmiddels voor een tijdje naar Apeldoorn verhuisd dus ga ik nu full time rijden (mits het niet zulk pestweer is
)Zij vond dat eigenlijk wel een goede oplossing en als zij nu wil rijden, belt ze mij, zodat ik niet voor niets kom.
Op zo'n manier is het natuurlijk fijn dat je een bijrijder hebt, (al ben ik niet echt een bijrijder meer) helemaal omdat ze die pony nou eenmaal had en er toen eigenlijk geen tijd meer voor had. Ze had hem kunnen verkopen(is ook bijna gebeurd.. pffiieuwww) maar ze houdt haar omdat ze het toch wel heel fijn vindt om af en toe op haar te kunnen rijden!
Ik heb gezegd dat ik het hoefbeslag zou betalen, omdat ik het onzin vind dat zij dat doet, als ik er alleen op rijd.
Goed, lang verhaal. Ik denk mbt de discussie over bijrijders dat het voor mensen die het graag willen en het niet erg vinden hun paardje te delen met iemand anders, DE ideale oplossing is. Je hebt wel je eigen paard, waar je een aantal keer in de week iets mee doet en het is eerlijk tegenover je paard dat hij/zij wel gewoon goed doorgereden wordt of zoals Sonja al zei, met de bijrijder andere dingen doet die het paard heel leuk vindt, maar de eigenaar niet, maar je hoeft er niet heel erg veel dingen voor af te zeggen/tijd voor vrij te maken.Bovendien is het dan eerlijk tegenover je paard. Die wordt dan niet een keer in de week (of hoe vaak je dan ook komt) uit zijn stal gehaald omdat jij wil rijden. Helemaal als je, die keren dat je wel rijdt, toch veel van je paard vraagt (fysiek of psychisch) en hij dus niet vanuit het niets zomaar weer opeens al zijn spieren moet gebruiken.
