Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-04-04 23:23

Ik ben een schijterd, maarja, wat doe je eraan?

Geplaatst door de TopicStarter : 19-04-04 23:23

Ik wordt er soms zo moe van he, zie ik verdikke kids van 11 jaar oud op hun pony over de nieuwe wei crossen.... En ik sta aan de kant te kijken... Heeeerlijk, maar ik durf niet.

Ik heb Jamaica nu 2.5 jaar, ben door diepe dalen gegaan, ben er altijd uitgekomen.
Ook nu gaat het allemaal goed, in de omgang is ze een schat, onder het zadel af en toe een draakje, maar zelden gemeen (ze geeft alleen duidelijk aan als ze het ergens niet mee eens is Haha!

)

Mee op een boktrit? Harstikke leuk! Maar ik durf niet. Ik ben zo bang de controlle te verliezen, terwijl het onzin is.
Mijn verzorgster (jameyskatje op bokt) doet alles met haar. Ze galopeerd buiten, ze springt 70cm met haar, verstand op 0 en gaan...
Ik rij buiten, als ik alleen ben een drafje en op een goede dag een rustig hand galopje.
In een groep galoperen? No way!
Mijn verzorgster kan haar ook terug nemen, ze naait er niet tussenuit, wat doe ik dan moeilijk?
Het zit puur tussen mijn oren.
Bokken en steigeren geef ik niks om, maar het idee alleen al om geen rem om stuur meer te hebben vind ik bijzonder beangstigend.
In de bak heb ik inmiddels behoorlijk wat lef gekregen, nu buiten nog.
Hoe zet ik die knop om in mijn hoofd?

**Geplaatst**: 19-04-04 23:38

Geplaatst: 19-04-04 23:38

Stef.. ik heb hetzelfde meegemaakt... en ik ben gewoon met iemand meegereden met een kuikenmak paard, die ik in een "noodgeval" als schokdemper kon gebruiken... Haha!

Je moet ook iemand mee zien te krijgen die niet gelijk op elke STOP ook daadwerkelijk stopt... als het een STOP is van "Ik weet niet of ik het wel durf", dan kan het zijn dat je er al overheen bent voor je er erg in hebt (in mijn geval had ik al 100 meter op het bospadje gegaloppeerd voor ik er erg in had... Haha!

), maar in een "echte" STOP ook echt stopt, en het paard binnen een paar seconden terug heeft....

Zet ook altijd een capje op... doe ik ook... Haha!

Kop op meid... het komt goed!! Lachen

**Geplaatst**: 19-04-04 23:48

Geplaatst: 19-04-04 23:48

Heb hetzelfde

Ondertussen durf ik met Par naar buiten, alleen nog het liefst...terwijl iedereen toch aanraadt een rustig paard mee te nemen...maar stom genoeg lijkt me dat enger dan gewoon alleen rustig weg te stappen.
Zonder goedbedoelde adviezen en hulp.

In de bak gaat het nu al wel stukken beter, ik durf meer omdat ik haar ondertussen ene beetje leer kennen.

Een boktrit lijkt me zalig, en wil zeker een keer mee met een strandrit...maar ik vind het zo'n eng idee dat ze straks tijdens zo'n rot met allemaal andere paarden door het dolle gaat en het op een rennen zet...en dan is het in de bak niet zo erg...maar ja...buiten wel...ze kan van alles om ver lopen, tegen dingen oprennen, te snel uitwijken zodat ik er naast lig en mijn paard kwijt ben Haha!

Echt typisch zo'n beetje dezelfde dingen als jij opnoemt...ik denk dat het vanzelf minder wordt, bij de 1 sneller dan bij de ander...maar als het niet midner zou worden zou ik nooit zomaar op mijn paard naar buiten zijn gegaan.

Dus de rest komt ook wel...bij mij werkt het het beste als ik gewoon impulsief reageer en ga...maar dat is ook niet altijd, dus ik geniet maar van de momenten dat ik het wel heb.

Succes.

**Geplaatst**: 19-04-04 23:50

Geplaatst: 19-04-04 23:50

Ik ben zo'n zelfde schijterd...*zucht*...maarja ooit gaat het mij lukken

**Geplaatst**: 20-04-04 00:04

Geplaatst: 20-04-04 00:04

okay... stel dat ze gaan rennen... dat is een van de minst erge dingen.. hoe harder ze gaan, hoe meer moeite ze hebben om te bokken... bij bokken vlieg je er af, bij rennen niet... dus niks om bang voor te zijn... Knipoog

Valt het op dat ik een cursus positief denken heb gehad van een stalgenootje?? Schijnheilig

**Geplaatst**: 20-04-04 00:07

Geplaatst: 20-04-04 00:07

Meldt zich...... mevrouw is er bij mij buiten 2 keer vandoor gegaan (1 keer toen we alleen reden en 1 keer toen we met zijn vieren waren) en net in de periode dat ze in de bak ook strontvervelend was Boos!

In de bak gaat het tegenwoordig weer erg goed, alleen buiten wordt ik nog te gespannen waardoor mevrouw zich weer opfokt en van het minste geringste schrikt en/of een sprintje trekt.
Maar ik moet er door heen bijten (over een maandje of 4 gaan we verhuizen waar ik nog mijn buitenrijmaatjes moet zien te vinden Lachen

) en buiten met meer lef gaan rijden want dat is de manier waarop ik haar weer onder controle krijg.
Mmmmm, het plan is mooi, nu de uitvoering nog Schijnheilig

**Geplaatst**: 20-04-04 09:08

Geplaatst: 20-04-04 09:08

Tja, gewoon doorzetten denk ik. Na mijn 'ongelukje'(=inwendige bloedingen, bijna alles kneusen wat er te kneuzen viel, 2 dagen IC, 8 dagen ziekenhuis, 2 maanden uitgeschakeld en er nu nog last van hebben) bijna 3 jaar geleden ben ik ook goed voorzichtig tot het bange aan toe geworden.

Met Dennis kan ik alles. Maar zomaar op een ander paard stappen, no way!!!! Al gaat dat wel al beter. In de bak stap ik nu ook wel op een ander paard, mits ik denk dat het vertrouwd is. Langs de weg is nog moeilijker. Als ik een paard aan de hand vertrouw stap ik er ook makkelijker.

**Geplaatst**: 20-04-04 09:12

Geplaatst: 20-04-04 09:12

ik had het een tijdje treug met buddy ook, hij was er vandoor gegaan, *ja ligfietsen met fluitjes zijn niet leuk*
ik ben gewoon toen weer even niet meer alleen naar buiten gegaan, maar met een stalgenootje, die heeft meer lef Haha!

en nu doe ik alles weer, ook lekker racen Haha!

je moet het vooral gewoon doen!

**Geplaatst**: 20-04-04 09:24

Geplaatst: 20-04-04 09:24

*Geeft Stef een handje* Haha!

Ik bouw dingen waar ik me onzeker bij voel gewoon op... Escala is immers braaf dus het ligt aan mij... dus moet ik mijn eigen onzekerheid wegnemen...

Als ik weer eens naar buiten ga ga ik de eerste keer bijvoorbeeld mee wandelen met mijn vriendin die Scaal dan rijdt... daarna ga ik er op en zij er naast... het is verbazingwekkend hoe ontspannen je kan zijn als je maar een beetje afleiding hebt in de vorm van iemand om tegen aan te kletsen. Als dat lekker gaat samen met iemand met een braaf paard en eerst maar eens een (paar) stapritje(s)... dat werkt voor mij. Je zou eventueel misschien eens lekker naar buiten kunnen gaan met Jamey die gelijkertijd nog door iemand anders aan een longeerlijn wordt vast gehouden en dan beetje bij beetje zelf de touwtjes in handen gaan nemen. Je komt er wel hoor Stef, je bent immers al een heel stuk verder dan een tijd terug niet waar. Lachen

**Geplaatst**: 20-04-04 09:34

Geplaatst: 20-04-04 09:34

HIer nog zo een, ik heb echt precies hetzelfde, mijn bijrijdster doet ook alles met Oliva......ik krijg al de bibbers als ik ernaar kijk......terwijl Oliva buiten echt super lief is en echt nog nooit wat verkeerd heeft gedaan.
Misschien moeten we een bokritje organiseren voor "bange schijters" hihihihi

p.s je bent al verder dan mij .......ik stap alleen nog maar Bloos

, maar ook is dat voor mij al een hele overwinning (we gaan rustig 1.5 uur weg......maar draven......echt niet veels te bang dat ik haar niet meer terug krijg)...
Ik heb nu les en ik moet zeggen dat we elke week een stapje vooruit gaan.......het draven begint meer en meer relaxt te worden........
Ook ik weet dat ik ooooooooooit door het bos een galopje zal doen hihihi

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-04-04 09:39

Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-04 09:39

jacqueline schreef:
HIer nog zo een, ik heb echt precies hetzelfde, mijn bijrijdster doet ook alles met Oliva......ik krijg al de bibbers als ik ernaar kijk......

Idd, dan zie ik mijn verzorgster weleens over "het ruiterpad" galoperen, meestal gaat ze samen met een arabiertje... En dan sta ik al, owhjee, ze houdt hem straks niet!!!! En zie al allerlei rampscenario's terwijl mijn verzorgster haar vervolgens netjes terug neemt en beloont...

**Geplaatst**: 20-04-04 09:47

Geplaatst: 20-04-04 09:47

Jij bent geen schijtert. De laatste jaren heb je voor jezelf steeds een hindernisje overwonnen en daar moet je jezelf dankbaar voor zijn en trots zijn op jezelf ipv jezelf omlaag halen en jezelf een schijtert noemen.

Je bent nu volwassen Stef, en dat betekent ook dat je niet meer zo onbevangen overal tegenover staat, en geleerd hebt om dingen te overdenken en risico's in te schatten. Dat maakt je voorzichtiger en bewuster.

Al met al zit er bij jou een duidelijk waarneembare stijgende lijn in dus niet miepen, maar genieten!!! Tong uitsteken

**Geplaatst**: 20-04-04 09:54

Geplaatst: 20-04-04 09:54

baby steps, zeggen ze dan. Kleine stapjes. Je hoeft toch niet ineens alles te durven? En je gaat wel vooruit...

Ik heb dat met andere paarden. Rowan ken ik goed en hoewel 'ie af en toe knap lastig kan zijn, ik weet gewoon dat als ik hem echt nodig heb, hij er voor me is. Hij is wel eens jolig, maar nooit gemeen. Dat vertrouwen is er bij andere paarden gewoon niet.

**Geplaatst**: 20-04-04 10:01

Geplaatst: 20-04-04 10:01

Sonja schreef:
Je bent nu volwassen Stef, en dat betekent ook dat je niet meer zo onbevangen overal tegenover staat, en geleerd hebt om dingen te overdenken en risico's in te schatten. Dat maakt je voorzichtiger en bewuster.

Ik denk inderdaad dat dit een heel groot punt is. Naarmate je ouder wordt en meer verantwoordelijkheid krijgt wordt je nu eenmaal voorzichtiger. Vroeger wou ik ook als liefste zo hard mogelijk door de bossen crossen met de pony's of sprong ik met mijn verzorgpaard zonder zadel (en zonder cap Bloos

) en als ik er iets af viel? Niks aan de hand, even lachen en er weer op klimmen. Helaas ben ik dit ook voor een groot deel kwijt

Tegenwoordig denk ik ook vaak ''wat als'' maar als je eenmaal hebt ervaren dat er geen erge dingen gebeuren als je het gewoon probeerd is de angst volgens mij ook vrijwel direct weg. (en voel je je ook nog dom over het feit dat je je er zo druk over hebt gemaakt Knipoog

), Komt vanzelf goed OK dan!

*hopen dat dit ook bij mij lukt Haha!

*

**Geplaatst**: 20-04-04 10:45

Geplaatst: 20-04-04 10:45

Met Tos had ik precies het zelfde, altijd was ik bang om gewon de controle te verliezen. Zat gewoon tussen mijn oren want ik kon er iedereen opzetten en hij deed niks, maar toch kreeg ik het mezelf niet overtuigd.
Ik sprak dan wel af met een groepje buiten te gaan rijden maar lag van te voren snachts te bedenken wat er allemaal wel niet fout kon gaan, maar dan ging het goed en de week er op weer precies zo...
Een open rijbak... Ik zat dan echt heel het uur me zelf op te fokken, wat nou als hij naar de uitgang rent... terwijl dat al een jaar geleden was en hij het nooit meer had gedaan...
Nu met Mabel, net onder het zadel en ik spring er mee, afgelopen week voor het eerst met haar naar het bos geweest en was gewoon minder gestressd dan met de ozo verkeersmakke Tos...
Gewoon iets wat bij mij puur psychisch tussen de oren zat, maar gelukkig alleen last bij had met Tos. Met Mabel denk ik er ook wel eens aan maaar dan denk ik: nee die doet dat vast niet....

Ik weet niet of je er alleen met Jamaica last van hebt?
Probeer anders een keer op een ander paard de ronde te galoperen en naar buiten te gaan.

**Geplaatst**: 20-04-04 11:42

Geplaatst: 20-04-04 11:42

ik HAD hetzelfde,
reed altijd in de drunense duinen,op een pjy die alleen wilde racen,met hem heb ik aardig wat dingen mee gemaakt,
er flink vandoorgaan en dergelijke,
het gekke is dat ik op hem nooit bang was,en op een ander groet paard wel,
een vriendin van mij die dwong me gewoon om verder te gaan Haha!

helpt altijd ..

**Geplaatst**: 20-04-04 11:46

Geplaatst: 20-04-04 11:46

Ik had dit nooit.. Tot Ewald mij er een keer tijdens een buitenrit heel gemeen afgooide (met als gevolg gekneusde rug + hersenschudding). Het gaat al beter maar blijf een beetje huiverig voor het galoperen (vooral omdat er tussenuit naaien favo is bij de onze Verward

)
Maar dat is ook het enigste, ik doe verder alles met hem hoor Lachen

Boktritjes.. tsjah dan moet ik eerst 10-20 man waarschuwen vooral NIET te dicht achter mij te rijden omdat Ewald daar af en toe genoeg van krijgt en dan zijn kont wel eens op tilt. Niet gemeen ofzo maar hij houd daar gewoon niet van, hij doet het ook alleen als hij het zat is en niet elke keer.

**Geplaatst**: 20-04-04 12:40

Geplaatst: 20-04-04 12:40

Voor al die schijters is er een heel simpel en doeltreffend antwoord: www.nvvr.info en dan even bij de meerdaagse evenementen kijken voor het weekend "angst wordt moed".
De lokatie is zo ongeveer de meest perfekte plek om vanalles en nog wat te leren. Groooote binnenbak, buitenbak en de Veluwe om te leren buitenrijden.
Door de wol geverfde leden zullen de bangerikken helpen om over hun angst heen te komen. Gewoon dingen doen die je eigenlijk eng vindt, onder leiding van mensen die je steunen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-04-04 12:42

Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-04 12:42

ben lid van de NVVR Ikke, dit jaar nog. Heb het opgezegd. 4x in het jaar een hartikke leuk blad, maar ik doe er verder helemaal niks mee..... Omdat?? Zie boven

**Geplaatst**: 20-04-04 12:49

Geplaatst: 20-04-04 12:49

Ik zit dus met hetzelfde, ik wilde eigenlijk een paard om lekker buiten te rijden, heerlijk. Nu is ons paard erg sterk, maar wel braaf. Ik galloperen buiten? No way, draven buiten? No way..Mn zusje doet dat wel allemaal en ik sta langs de zijlijn, erg zonde. Ik weet dus ook geen tips voor je, maar Ikke kwam met een link van iets, ga ik gelijk ff kijken. Succes.

**Geplaatst**: 20-04-04 12:49

Geplaatst: 20-04-04 12:49

stef schreef:
ben lid van de NVVR Ikke, dit jaar nog. Heb het opgezegd. 4x in het jaar een hartikke leuk blad, maar ik doe er verder helemaal niks mee..... Omdat?? Zie boven

Dat weet ik, en nu heb je een uitgelezen kans om er wat aan te veranderen. Ga erheen en je zult zien dat het gewoon werkt. Door stil in een hoekje te gaan zitten en zeggen: "ik durf niet" los je dit natuurlijk nooit op. Je zult uiteindelijk wel ZELF de koe bij de hoorns moeten vatten en wat doen, anders zal het nooit iets worden. Verwacht ook niet dat het in een keer opgelost is, dat is een proces wat je de kans moet geven en waar je aan moet werken. Steun van iemand die begrip heeft voor je angst is natuurlijk erg goed voor de stimulans.

**Geplaatst**: 20-04-04 12:53

Geplaatst: 20-04-04 12:53

We kunnen elkaar de hand schudden. Ik ga liever alleen buitenrijden als met een groep.. veel te bang dat er iets gebeurd.
Helemaal omdat Guus in een groep niet te houden is...

Ik ben vorig jaar een doodsklap gevallen van Guus buiten.... Nu durf ik helemaal niet buiten te rijden Scheve mond

Heel soms alleen een stapritje...
maar van het minste of het gerinsgte schrik ik al en breng dit over op Guus.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-04-04 12:55

Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-04 12:55

jij hebt een rede Fsoudan, ik niet, ze doet niks, is best braaf. In het begin loopt ze altijd een beetje te dribbelen, mijn reactie was teugels zo kort mogelijk, waardoor ze alleen maar heter wordt. Conclusie? teugels los en diep zitten

**Geplaatst**: 20-04-04 13:02

Geplaatst: 20-04-04 13:02

Ik ben ook bang buiten, terwijl er nog nooit iets gebeurd is. Ben er nog nooit afgevallen en Nuala is er nog nooit vandoor gegaan, maar toch ben ik bang... ik rij nu wel met martingaal, dat geeft mij een wat veiliger gevoel en als Nuala nog weleens wilt trekken doet ze haar hoofd omhoog en dat kan nu niet meer. Ik word nog zenuwachtiger met anderen, die nemen die angst niet serieus of lachen je uit. Ik rijd nog heel soms buiten maar alleen in stap. Heb een keer mee gedaan aan een boktrit maar dat werd een drama..

**Geplaatst**: 20-04-04 13:02

Geplaatst: 20-04-04 13:02

Ik heb precies hetzelfde. Gelukkig gaat het steeds iets beter.
Ik heb mezelf opgegeven voor wedstrijden en ben lid geworden van een rijvereniging zodat ik elke week naar buiten moet.

Laatst ben ik alleen naar buiten geweest en heb een middengalopje op het ruiterpad gedaan. Het ging hartstikke goed en ho=ho.

Ik probeer positief te denken en als ik zenuwachtig word ga ik neurieen of zingen. Merk dat Webster daardoor meer op mij gaat letten (hij zal het wel mooi vinden Schijnheilig

)

Bouw het langzaam op en laat je niet overhalen als je het echt niet durft. Het komt vanzelf het vertrouwen moet gewoon groeien.