Voermais: is een niet zoete mais waarin de hele plant na afsterven wordt vermalen tot ruwvoer. Dus ook de kolven zitten erin.
Hierdoor is het een kombinatie van krachtvoer (kolven) en buikvulling (stengel).
Het is erg eenzijdig van samenstelling en er kunnen tekorten ontstaan in de mineralen/vitaminensfeer.
Voor paarden die weinig werken is een paar kilo per dag als bijvoer goed te doen.
Consumptiemais: van dit mais zijn de kolven bestemd voor menselijke konsumptie (zoete mais). De rest van de plant wordt gebruikt als veevoer.
Deze 'mais' is dus veel 'armer' en alleen geschikt als buikvulling en zou niet aan paarden gegeven moeten worden.
Je hoort vaak dat paarden aan de dunne gaan als ze mais krijgen. Dat heeft weinig met de eiwitten te maken, maar met het kuilproces.
Mais hoort goed afgestorven te zijn voor het gekuild wordt. Als het nog te 'groen' dan is er nog teveel sap in de plant aanwezig die weer gaat 'werken' als er na het kuilen weer lucht bij komt. Door deze broei wordt de mais ook weer warm en kan snel gaan schimmelen.
