Ik stap eens in de zoveel tijd echt heel ontevreden af. Omdat ze dan gewoon geen zin heeft, het niet gedacht heeft, bokt naar m'n been, protesteert op bit etc. Ik sluit dan wel positief af hoor, met iets wat ze makkelijk of leuk vindt, zodat we altijd eindigen met een goed uitgevoerde oefening. Maar tevreden? Nee, dat ben ik dan niet. Als er op zo'n moment iemand langskomt die me er een doos eieren en drie knikkers voor biedt, dan zou ik in staat zijn om de teugels af te geven....
Maar dan sta je af te zadelen en ga je afverzorgen, en dan komt die grote witte snoet naar m'n hals voor een knuffel, tja, en dan smelt ik he..... Ik ben een Pennymeisje van 33 die geen weerstand kan bieden aan witte snoeten en grote bruine ogen......
