Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-12-03 23:55

Flessenveulen!

Geplaatst door de TopicStarter : 04-12-03 23:55

Ik ben er pas achter dat m'n merrie met de fles is grootgebracht.
Ze is nu 5.5 jaar, ik heb haar in februari dit jaar gekocht van een meisje die haar al als veulen had (zei ze). Maargoed, ik die pony gekocht (vosje, nrps type, 1.55 groot, lichtelijk geflipt, okee, heel geflipt, zadelmak maar al 2 jaar werkloos, meidje wilde dr zelf niet op, pony steigerde Schijnheilig

) . Meidje was toen nogal over haar toeren, was heel gek met Eldientje, vertelde niet zoveel over dr, had haar aan huis staan (pony stond dus al van jongs af aan ALLEEN! Boos!

)
Eldien is heel makkelijk met aanpassen in een groep paarden enzo, valt echt op, met mensen wat minder, hoewel ik geen problemen met haar heb, kwestie van opvoeden.
Kom ik dat meidje waar ze van was laatst in de stad tegen, hele tijd staan praten, wordt dus duidelijk dat zij eldien met de fles heeft grootgebracht

Eldien dr vader is een tuiger , mama is een dressuurpaard ---> ongelukje ---> Eldina was born!. Maargoed, de merrie accepteerde eldientje niet als veulen, en toen hebben ze haar met de fles grootgebracht.
Kan dat verklaren waarom ze klein is gebleven (paardenouders, eldien is maar 1.55) en haar aparte karaktertrekjes? Zijn er hier nog meer mensen met een 'flessenveulen'?

**Geplaatst**: 05-12-03 00:28

Geplaatst: 05-12-03 00:28

mijn tuigie is niet met de fles grootgebracht, wel weet ik dat hij in een natuurresevaat (gras kort te houden daar) zijn eigen kudde had waar hij als 2 jarige uit is gehaald.

ik wist wel dat er iets speciaals met eldientje was!ze heeft een apart karakter hoor!

**Geplaatst**: 05-12-03 00:30

Geplaatst: 05-12-03 00:30

Ik heb geen rijpaard als flessenveulen, maar een shetlanderruin, dus hoe het met rijden is weet ik niet.
Maar wbt de omgang is hij super makkelijk en aanhankelijk hij vertrouwd ons blindelings, omdat wij hem voor het grootste gedeelte grootgebracht hebben.
Wel is hij naar dat hij niet zo vaak meer melk nodig had naar de kudde teruggegaan en heeft daarna ook nooit meer alleen gestaan, hij is een grote baby, wij vragen en hij doet, zeg maar. nooit geen weerstand op wat jaarling streken na dan.

Als ik jou ervaring lees is dat bijna het tegenover gestelde van onze pony,
Je zou verwachten dat de problemen ontstaan zodra hij in een kudde komt, maar hij gedraagt zich goed tussen de andere paarden en juist naar mensen doet hij vreemd, vaak zijn flessenveulens juist makkelijk naar de mens en wat contactgestoord naar andere paarden of juist een overreactie.

Vreemde 'karaktertrekjes' kunnen wel degenlijk oorzaak zijn van haar opvoeding met de fles, maar of de maat hier ook door beinvloed kan worden weet ik niet, waarschijnlijk is er het een en andere misgegaan tijdens de geboorte, waarom is hij flessenveulen geworden? en is daar de rede van de groeiachterstand of stoornis ontstaan, maar melk is melk en of dat nu uit een fles komt of uit de uier dat maakt niet uit, volgens mij.

gr.cissie

**Geplaatst**: 05-12-03 00:33

Geplaatst: 05-12-03 00:33

Die vreemde trekjes zijn prima te verklaren daardoor hoor. Een mens kan - hoe verstandig en consequent ook - nooit de opvoeding geven die een paardenmoeder zou geven. Vaak zijn flessenveulens onbedoelt nogal verwend geraakt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-03 00:37

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-03 00:37

Ze is idd gruwelijk verwend. Ze is met de fles grootgebracht omdat haar moeder haar afstootte, liet haar absoluut niet drinken. Ik weet er niet helemaal het fijne van, ken de fokker niet.

**Geplaatst**: 05-12-03 01:28

Geplaatst: 05-12-03 01:28

geen flesseveulen, wel een moederloosveulen dat grootgebracht is door een pleegmoeder..
In het begin betekende andere ponny + mens: melkfabriek...
Haar pleegmoeder liet haar drinken: druk op de uier + Choice = druk weg dus fijn gevoel...

Omdat het vinden van een pleegmoeder niet echt gemakkelijk is ben ik gaan informeren naar flesseveulens... wat je dan hoort is dat juist flesseveulens op een gegeven moment zich minder tolerant gaan gedragen naar de mens (uiteraard zijn er uitzonderingen) toe, veelal toch een groeiachterstand oplopen het eerste jaar, wat later weer "bijtrekt", door juiste voeding en veel ruimte.

Dat je pony "maar" 1.55 m is terwijl de ouders paardematen hebben, ligt aan veel factoren, oa de ouders van die paarden, neem bijv. Jasper die kan kleine paarden/grote pony's geven....

En eigenlijk netzo dat pony X pony als resultaat een paardemaat kan geven, kan ook paard X paard een ponymaat als resultaat hebben.

Wantrouwen naar mensen toe kan en erfelijk zijn (tenminste bij honden..) aangeleerd (uit de buurt blijven = niet werken of minder leuke dingen doen) of juist niet geleerd gedrag: wel eerst veel aandacht om de fles te geven...en dan opeens is de fles weg....

En ik ben heeeeel nieuwsgierig aangelegd..... ik zou eens informeren op welke leeftijd het veulen bij de vorige eigenaar terecht is gekomen, tevens eens informeren bij de "fokker" cq eigenaar van de merrie...
Ik had namelijk eens een veulen te koop (was nog niet gespeend, en ruim 4 maand oud, met de optie om het veulen langer bij de merrie te laten, veulen at goed brok, hooi en gras) en de aspirant kopers vonden dat afspenen toch wel zielig en opperden om dan maar de fles bij tegeven......het veulentje was er gek genoeg voor (buren hebben, toen nog kleine, kids en de oudste liep altijd met een fles melk/pap als ze paardjes gingen kijken, veulen lurkte dan gewoon aan de fles die hem voorgehouden werd..... Verward

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-03 23:22

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-03 23:22

Eldien is als 2 jarige bij haar vorige eigenaar op stal gekomen, maar dat meisje verzorgde haar al van geboorte af aan, heeft haar dus ook zelf de fles gegeven.

**Geplaatst**: 05-12-03 23:28

Geplaatst: 05-12-03 23:28

ArwenLune schreef:
Die vreemde trekjes zijn prima te verklaren daardoor hoor. Een mens kan - hoe verstandig en consequent ook - nooit de opvoeding geven die een paardenmoeder zou geven. Vaak zijn flessenveulens onbedoelt nogal verwend geraakt.

Inderdaad, mijn veulen heeft zijn eerste anderhalve levensweek de fles gehad, omdat hij nog niet kon staan. Duidelijk te merken dat hij brutaal en verwend werd. Ik was dan ook blij dat hij zelf kon staan om te drinken en daarna gewoon met zijn moeder de kudde in kon. Hij kon aan een halster lopen en voetjes geven, en dan kan hij nog steeds, maar verder kent hij weinig qua mensen, en dat wil ik graag zou houden want dat verwende gedrag heb je niets aan.

**Geplaatst**: 06-12-03 00:00

Geplaatst: 06-12-03 00:00

B'elanna is een flessenveulen. Haar moeder is doodgegaan bij de geboorte.

Ze is niet kleiner gebleven dan normaal. Met haar bijna 1 m 70 is ze aardig aan de maat voor een merrie.

Toen ik haar kocht was ze wel behoorlijk verwend, en gewend altijd haar zin te krijgen, door mensen heen te lopen, op voeten te gaan staan e.d.

Ze is ook een heel gevoelig, op mensen gericht paard. Ze heeft pas op latere leeftijd geleerd om met andere paarden om te gaan en te spelen.

Verder heeft ze maar een rare gewoonte: ze sabbelt op haar tong. Dat is wel lief Knipoog

**Geplaatst**: 08-12-03 22:35

Geplaatst: 08-12-03 22:35

Je vergeet te zeggen dat Eldina nooit een andere persoon als Vera heeft gekend (ok, Vera's moeder maybe). Ze zou dus eigenlijk eenkennig "moeten" zijn. Ach... die pony van jou is gewoon raar!

**Geplaatst**: 08-12-03 22:45

Geplaatst: 08-12-03 22:45

Hallo

Zag je oproepje van een flessen veulen en wilde je toch een verhaal laten lezen. Wij hebben dit ook meegemaakt en het is een kwestie van gezond verstand om met zo'n veulentje om te gaan.
Foto's die bij dit verhaal horen kun je zien op www.kebuarabians.com (knop KeBu arabians ~ Levensverhaal KB Bonaire)

Op 15 april 2002 was het dan zover. Na 11 maanden vol spanning gewacht te hebben werd bij goede vrienden van ons, het veulentje van AF Abba (Abdullah) en Khordan (Anthal) geboren. Het was een vlot merrieveulen dat de naam KB Bonaire kreeg. De eerste kennismaking met moeder en dochter verliep zeer moeizaam. Abba was erg boos op de kleine en probeerde haar te bijten en te slaan. Wij waren op dat moment nog vol vertrouwen en dachten: als het veulen maar een keer gedronken heeft dan is de druk van het uier en zal de merrie haar veulen wel accepteren.

Helaas liep alles heel anders.

De merrie bleef boos op haar veulen en ging met de mond open achter haar aan en probeerde haar gericht te trappen. Na de hele nacht ermee bezig te zijn geweest, zo'n kleintje moet toch de biest binnen krijgen, werden we er een beetje moedeloos van. De merrie keerde zich helemaal af van het veulen en wilde er niets mee te maken hebben. Het drinken ging ontzettend moeilijk, het veulen had honger en liet zich niet één twee drie uit het veld slaan, terwijl de merrie een praam op moest, anders was er met haar geen land te bezeilen.

We hebben van alles geprobeerd van praam tot sedalin, we hebben zelfs de spijlen uit de stal gezaagd, zodat de merrie toch kon snuffelen aan en waken over haar veulen, buiten de stal wel te verstaan. We hebben een stand gebouwd in de stal waar de merrie vast tussen stond met een zware balk op buik hoogte zodat het veulen toch bij het uier kon komen en zo toch kon drinken. Dat leek in eerste instantie goed te gaan, totdat het veulen van speen wilde verwisselen, de merrie werd zo boos dat de hele stal stond te schudden op zijn grondvesten. Dus de stellage maar weer afgebroken. Inmiddels waren we 5 dagen verder, op van de zenuwen en het slaapgebrek. Zoals iedereen weet moet een veulen geregeld drinken, ook s'nachts. Elke 2 uur moesten er 2 mensen op stal zijn om en de merrie vast te houden en het veulen te leiden en indien nodig snel bij de merrie weg te trekken, omdat zij bleef slaan op de kleine. Gelukkig waren er mensen die spontaan
aanboden om "nachtdienst" te draaien. Uiteraard waren wij daar zeer blij mee, want het slaapgebrek begon ons nu toch wel op te breken. Na een week werd het uier van de merrie minder en je zag het veulen terugvallen. ze moest bij gevoerd worden met kunstmelk. De merrie wilde het veulen echt niet. We hebben toen besloten om ze uit elkaar te halen, het zag er niet naar uit de merrie genegenheid zou gaan tonen naar het veulen. Het veulen vertrok zonder moeder naar KeBu Arabians, die tevens mede eigenaar is. het kon de merrie niets schelen, ze leek eerder opgelucht.

KB Bonaire had inmiddels geleerd uit een flesje te drinken en daar wilden wij vanaf, wij wilden haar zo snel mogelijk uit een emmer leren drinken, omdat wij als mens er dan niet zo mee zouden gaan tuttelen omdat ze zo "zielig" was waardoor je van die echte vervelende, opdringerige lepveulens krijgt. Gelukkig had KB Bonaire goede overlevings drang en ze had altijd honger, dus het drinken uit een emmer was zo geleerd. Maar hoe ga je verder om, met een veulen zonder moeder dat niets kent en nog nooit buiten is geweest. Wie vertelt haar wat gras of zand is, hoe waarschuw je een veulen voor gevaren, hoe zal ze reageren als ze een klap stroom krijgt. ze heeft immers geen moeder om haar te troosten of om steun te zoeken. Gelukkig beschikt KeBu Arabians over een goed afgezette roundpenn met dichte schotten waar ze de eerste week veilig in rond kon dartelen. In principe kon ze geen kant op en werd ook nog niet gelijk blootgesteld aan onze grootste zorg, de stroomdraad. Uiteraard waren wij altijd bij haar, als laten we zeggen de oppas.

Toen ze eraan gewend was buiten te staan en wij zeker wisten dat ze bij nieuwe indrukken bij ons terug zou komen zijn we een stapje verder gegaan. De rijbak, een stuk groter afgezet met planken en stroomdraad. Ze vond de ruimte geweldig en deed niets anders dan rennen en dollen, ons goed in de gaten houdend. De kennismaking met de stroomdraad liet niet lang op zich wachten. Pats, neusje aan de draad, paniek, rennen, steun zoeken. Gelukkig kwam ze gelijk bij ons staan, haar jolige bui was afgelopen en ze was erg onder de indruk van haar kriebelende neusje. Een week later zijn we weer een stapje verder gegaan en zijn we met haar de wei in gegaan. Daar liepen wij elke avond 2 a 2,5 uur rond met die kleine. Zo kon ze wennen aan alles om haar heen, bij vermeend gevaar kwam ze gelijk bij ons staan.

Toen ze een maand of 2 was, vonden wij het tijd worden om haar kennis te laten maken met soortgenoten. Wij hebben nog een jaarling merrie van Kubay Khan, en dat leek ons de geschikte kandidate. Eerst maar eens aan het touw bij elkaar in de bak. KB Bonaire vond het doodeng maar toch ook wel heel spannend. De jaarling merrie (KB Baya Mare) sprong huizenhoog en liep te snurken, ze vond het kennelijk niets, geen goede match dus. De enige kandidaat (de hengst, een hoogdrachtige merrie en een net bevallen merrie, waren geen optie) die toen nog over bleef was Tajg Bikri, een ruin met een teveel aan mannelijk hormoon en daardoor sterk afwijkend gedrag vertonend. Het was het proberen waard. We hebben ze langzaam aan elkaar laten wennen en dat ging fantastisch. Nu staan ze dagelijks samen buiten. Hij is zeer beschermend naar haar toe en ook zeer voorzichtig. Wij hopen dat hij, haar nu de waarden en normen mee kan geven zodat ze kan opgroeien in een beschermd milieu en kan uitgroeien tot een evenwichtige merrie.

Wij schrijven dit verhaal omdat iedereen er altijd vanuit gaat dat een veulentje fokken leuk is en vanzelf gaat. Niets is minder waar, wij hebben dit nu aan den lijve ondervonden. Niemand heeft hierom gevraagd het overkomt je.

KeBu Arabians

**Geplaatst**: 08-12-03 23:29

Geplaatst: 08-12-03 23:29

Vrienden van ons hebben een flessenveulen, ondertussen 6 jaar en een serieus uit de kluiten gewassen merrie geworden.

Ze heeft wel altijd met andere paarden op de wei gestaan van het moment dat het kon.

Is een heel aanhankelijk en aangenaam paard in de omgang. Ook qua rijden was het zeker geen draak; zit een beetje pit in enz. Maar zeker niet meer dan in een ander paard.