wie kan er mij hoop geven?

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 

Oscar
Forumcoordinator

Berichten: 131846
Geregistreerd: 23-09-01
Woonplaats: Braboland

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-03 10:58

Om maar met de deur in huis te vallen: er is nog hoop !

Een van mijn vorige paarden heeft zo ongeveer hetzelfde "probleem" gehad.
Ik had haar gekocht toen ze 8 maanden oud was.
De band was intens en we kenden elkaar door en door.
Dacht ik Scheve mond

Het inrijden was ronduit problematisch, ze was duidelijk aan het puberen en het respect dat ze altijd voor me gehad had, leek verdwenen als sneeuw voor de zon.
Zo hebben we even aangemodderd, maar ik kwam al snel tot de conclusie dat het beter was om er een prof bij te halen, had er geen vertrouwen in dat ik het alleen (en zonder kleerscheuren Knipoog ) zou gaan redden.
Ze is toen 6 weken "in opleiding" gegaan, waarvan we de laatste 2 weken gebruikt hebben om samen onder begeleiding te rijden.

Eenmaal thuis wilde ik ook graag eens met haar de weg op.
Zolang mijn "bejaarde" pony (haar vaste stalgenoot) mee ging, was er niets aan de hand.
Maar alleen de weg op wilde echt niet lukken
Alles was eng, ze zag spoken op een kilometer afstand en ze was soms ronduit gevaarlijk.
Er "doorheen proberen te rijden" lukte me ook lang niet altijd, de risico's waren simpelweg te groot.

De eerste jaren moest ik dus noodgedwongen samen met m'n pony erbij op stap.
Het eerste jaar hobbelde ze nog wat onwennig achter hem aan, maar op een gegeven moment draaide de rollen om.
Ze nam wat meer initiatief, durfde best een keer voorop te lopen en veranderde van een naloper in een leider.
In totaal heeft dit zeker 2 jaar geduurd; imo. best lang, maar het gaat natuurlijk om het eindresultaat.

De "grote ommekeer" werd mij overigens al wel wat eerder duidelijk.
Als ik bijv. in de bak ging rijden en de pony bleef achter op stal, dan was dat in het eerste jaar een drama.
Later trok ze zich daar veel minder van aan en werd ze veel zelfstandiger.
Duidelijk een type dus dat aan de hand genomen moest worden en daar haar vertrouwen uit kon putten; genoeg vertrouwen om een paar jaar later zonder begeleiding de straat op te gaan.

Er is dus zeker nog hoop !
In mijn ogen heeft het weinig nut om telkens grote risico's te nemen door toch alleen de straat op proberen te gaan.
Je paard is er nog niet klaar voor, en zoiets kun je helaas niet forceren.
Het enige wat je kunt doen is proberen haar te stimuleren in het zelfstandig worden zonder daarbij al te grote risico's te nemen.

Ik wens je heel veel succes en geduld toe !


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Charlotte446, Harkie, Noor17 en 33 bezoekers