)1. Waarom wordt draf en rensport in 1 woord genoemt?
Vroeger was het de Stichting Draf- en Rensport, nu is het Vereniging Draf- en Rensport. Waarom het in een woord genoemd wordt weet ik niet. Het is altijd al één organisatie geweest, waarschijnlijk omdat de rensport in Nederland nogal beperkt is: er is maar één renbaan. Voor de oorlog werd er ook nog gekruist met volbloeds en dravers, tegenwoordig is dat geheel gescheiden. Wij hebben een tijdje een jaarling gehad (is geexporteerd naar Engeland) die vier generaties verder ook een volbloed in de afstamming had zitten. Het was minder gescheiden, nu zijn het twee aparte dingen, ook al worden er op koersdagen op Duindigt gewone koersen verreden, maar ook races.
2. Hoe groot is de sector landelijk gezien?
Voor de renpaarden weet ik het zo niet. Vorig jaar waren er meer dan 500 veulens, tien jaar geleden was dit het dubbele. Er zijn nog geen 50 trainers (van dravers) in Nederland. Het aantal eigenaren zou je misschien op kunnen vragen bij de NDR.
Aantal paarden over 2003:
aantal starters 1244
aantal starts 9886
gemiddeld per starter 7,95
gemiddeld per koers 8,44
koersen per dag 9,22
aantal draf koersen 1171
aantal koersdagen 127
geannuleerde dagen 1
(1 januari-29 sept. met dank aan Guus Kuiper)
Er zijn drie grote banen die regelmatig koersen: Duindigt, Alkmaar en Wolvega. Wolvega koerst in de winter ook, de andere twee niet. Verder is Groningen een baan die vrij regelmatig gebruikt wordt in de zomer, maar niet constant. Dan zijn er ook nog wat 'recreatieve' banen die in de zomer af en toe een dag organiseren: Aduard, Joure, Leek, Emmeloord, dit zijn ook de grasbanen.
In de zomer zijn er ook nog de kortebanen. Die worden vaak in feestweken georganiseert. De Draf en Rensport heeft hier wel wat mee te maken, maar het staat apart van de koersbanen. Sommige paarden die het op de grote banen niet meer kunnen doen, maar wel kunnen sprinten, krijgen nog een tweede kans op de kortebaan. En soms nog verdienstelijk ook!
3. Wat voor soort tuigage wordt er gebruikt en waarom?
Er worden kleine lichte tuigen gebruikt. Beide leer en kunstof, uiteraard is kunstof weer net iets lichter, het is maar waar je van houdt. Dan heb je nog de gewone tuigen en het zgn. kliktuig. Bij het gewone tuig gaat de boom van de sulky door een riem, en wordt ie ook met een riem vastgesnoerd.
Bij een kliktuig zit een systeem, aan beide sulky en tuig, dat je met één klik vast kan maken. De boom van de sulky is dan ook wat korter; steekt niet meer zo uit. Er wordt alleen nog een riempje als noodoplossing vastgemaakt. Veel makkelijker, sneller en eenvoudig per paard de lengte te verstellen.
Hoofdstel:
Hoofdstellen hebben vaak een opzet, er zijn maar weinig paarden die zonder lopen. Het paard gaat 'liggen'op het opzetbitje, heeft daar steun aan als ie moe wordt.
Tammy is een paardje dat heel netjes gaat 'liggen':
Standaard bit:
Opzetbitje:
Hiervan zijn ook weer variaties als Happy Mouth, met leer bekleed, met rubber bekleed, dubbelgebroken, ongebroken, enz.
Veel paarden hebben ook proppen. Dit zijn schuimrubberen ballen die in de oren worden gedaan, en er loopt een dun draadje langs het paard naar de pikeur. Op het laatste rechte eind, wanneer het paard moe wordt, worden de proppen eruit getrokken en dit geeft het paard nog een laatste zetje om nog even te sprinten.
Verder zijn er oorkappen waardoor het paard helemaal niets meer hoort (nerveuze paarden worden hier rustiger van)
Trekkappen, i.p.v. proppen, als het paard een hekel heeft aan propppen.
En verschillende soorten oogkleppen, halve hele, met een gaatje erin, die je naar beneden kan trekken als het nodig is, enz.
En dan zijn er nog verschillende hulpteugels; martingalen, stootteugels, enz.
Ik hoop dat deze foto een beetje duidelijk is:
Bij de renpaarden worden meestal bitten gebruikt als: watertrenzen, d-trenzen, kneveltrenzen, enz.
Verder een licht zadel met singel en oversingel zodat het goed blijft liggen. Voortuig om dezelfde reden,. Bij het hoofdstel soms ook zgn. cheekers: bitringen die samenkomen en met een bandje omhooglopen. Zorgt ervoor dat de bitringen op de goede plaats blijven zitten, en niet in de mond van het paard komen.
Over de bescherming bij dravers:
bandages (vooral achter), zware of lichte schoentjes, scalpers, lange beschermers voor achterbenen:
kniebeschermers (aan de binnenkant van het been), enz. Bij renpaarden worden er over het algemeen wat minder beschermers gebruikt, anders vooral pijpkousen of peesbeschermers.
4. Is het voor de eigenaar ook lonend om de paarden in training te geven?
Daar kan ik kort over zijn: Nee.
Het kost zo'n €500 als je je paard in training zet en ermee koerst. Het feit dat er geen inleggelden meer betaald hoeven te worden (nu eenmalig iets van €200, per jaar) scheelt wel in de kosten, maar het prijzengeld is er niet beter op geworden. Een gemiddelde eerste prijs is zo'n 400 euro, en dan moet je die ook nog zien te winnen.Sommige mensen hebben zelf een baantje bij huis (wij ook
) om jonge paarden te beleren, of gewoon een paardje in conditie te houden. De trainer rijdt ze dan een keer in de week snel, en rijdt het paard in de koers. Zo spaar je heel wat geld uit. 5. Waaruit bestaan de inkomsten uit de draf en rensport?
De omzet die er gemaakt wordt op de draf- en renbanen (spelen op paarden via champions, op www.weddenoppaarden.nl vind je aan het einde van de uitslagen de omzet van die dag. Op een goede dag is dat rond de €100.000), daar komen de inschrijfgelden bij, die krijgen ze eenmaal per jaar.
6. Wie verdienen er nog meer aan de sport, behalve de eigenaren en de trainers?
De staat, aangezien de aardig wat belasting betaalt over het gewonnen geld, ook wat er vergokt wordt. En tegenwooridg verdienen de trainers er ook niet veel meer aan. Meerdere trainers die ik ken houden er een tweede baan op na. De eigenaren betalen ook vooral, het is een dure hobby, niet eentje die geld oplevert! (of je moet mazzel hebben en een toppaard hebben, maar voor het grote geld zal je toch naar het buitenland moeten...)
zoo... nu kan ik weer aan mn huiswerk.
