Ik weet niet wat het is, maar ik heb sinds een paar maanden eindelijk bereikt wat ik altijd al wou: super paarden, les, iedere dag rijden, super stallen, ect... Maar toch heb ik een rotgevoel
!! Ik weet niet wat het is, maar ik heb helemaal geen zin meer om naar de paarden toe te gaan. Ik ben nu zelfs blij met een dagje 'geen paarden', terwijl dat anders nooit had!! Als ik er eenmaal ben, valt het allemaal wel weer reuze mee. Dan doe ik gewoon het dagelijkse of er niets aan de hand is: rijden, stallen uitmesten, aanvegen, en ga zo maar door. Maar mijn hele 'lust' naar de paarden is verdwenen. Ik heb geen zin meer om er even 'spontaan' heen te gaan. Alleen op de lessen verheug ik me op de een of andere manier. Het lijkt wel of het een verplichting wordt !! Ik wil dit gevoel helemaal niet, want ik wil weer de zin hebben om naar de paarden toe te gaan en dat alles weer 'spontaan' en leuk word!! En de paarden opgeven kan ik ook niet. Ik heb naar jaren zeuren/zeiken/tegenslagen het toch eindelijk bereikt: 'eigen' paarden en les met mijn paard. En het is tevens een deel van mijn leven geworden en na een paar dagen niet rijden mis ik het al heel erg. Maar zo gauw alles weer dagelijks wordt, wordt het weer een verplichting. Hebben jullie hier ook last van/kennen jullie het gevoel of is het gewoon verwennerij? Ik weet het niet en ik probeer ook altijd weer zo enthousiast mogelijk te zijn maar dat helpt niet meer
!! Weet iemand wat dit gevoel is/betekent en wat ik er tegen kan doen? Of heeft iemand dit zelf ook meegemaakt of maakt het misschien zelf nu ook mee?? Zoals ik al zei, ik wil dit gevoel kwijt en raak er behoorlijk van in de war 
!! En ik ben blij dat ik niet de enige ben die een paard ervaart als een 'verplichting' 
!! En dat ik niet de enige ben met dat gevoel.
!!