12 jaar geleden brak ik bijna mijn nek door de val van een paard. Bij mij werd een zeer zware whiplash geconstateerd, waar ik tot op heden nog steeds mijn beperkingen van heb. Mijn nek en rug zijn vandaag de dag voor 90% in orde. de andere 10% ben ik voor de rest van mijn leven kwijt. Het is voor mij voldoende. Ik kan gewoon 40 uur werken per week en ik heb sinds 4 weken mijn eigen paard.

Wat ik eraan gedaan heb? Ik ben naar een sportmasseur gestapt.. Athans, mijn moeder heeft via via gehoord dat die man mij misschien kon helpen. Ik zal die man de rest van mijn leven nog iedere dag dankbaar zijn. Als hij mij niet geholpen had dan had ik nu in een rolstoel gezeten.

Mensen zien het niet aan mij dat mijn nek niet goed is. De enige keren dat ik er ook last van heb is als ik moe ben of te lang achter een PC heb gezeten. Met mijn eigen paardje kan ik godzijdank alles zelf doen, ook al ben ik daarna doodop, want dat hou je toch altijd. En uiteraard heb ik sneller hoofdpijn. Goede weken als er geen stress is en slechte weken als ik me ergens aan irriteer.

Het eerste jaar na mijn val was echt verschrikkelijk. Als ik alleen al dacht aan paardrijden werd ik panisch. Ik ben ze wel al die tijd blijven verzorgen, dat vond ik wel leuk. Op ten duur ben ik door een vriendinnetje op een shetlander gezet waarmee ik de wei doorgereden ben. Op een of andere manier was mijn grootste angst toen weg. Vandaag de dag heb ik totaal geen angst op mijn eigen Winnie maar dit is ook bijna het enige paard wat ik blind voor de volle 100% vertrouw. Er zijn meer paarden geweest die mij goed deden, maar dit is echt bijzonder, het is zo'n kouwe kikker En dat heb je nodig, niet zo'n heethoofd waar je ieder moment af kunt knikkeren.. Ik raad de mensen met een whiplash ook aan om een makkelijk, rustig paard te kopen.

Als iemand mij ook maar wat wil vragen, ik ben altijd te bereiken per PB, hoewel ik niet altijd meteen antwoord geef, je krijgt het wel!