Ik heb een tijdje geleden met verontwaardiging te horen gekregen hoe een meisje van 14 jaar:
-eerst drie shetten verzorgde, daar nu nog ong. 1x per 3 weken kwam om te verzorgen, de boer maakt het niet uit hoe vaak ze komt...
-daarna een pony van 1.28 meter verzorde en bereed, met het veulen ook, en er stond ook nog een b-pony van twee jaar bij, onbeleerd.
Daar komt ze nu nog 1x per week en maakt een buitenritje, ze is te lang geworden voor die pony, maar verzorgt ze nog wel, alleen wat poetsen en rijden.
-ze heeft ook sinds een jaar een d-pony te verzorgen waar ze alles mee mag, ook lessen.
Ik vroeg haar dus: zou je het wat vinden om een meisje op de manege te zoeken, klein meisje, eventueel voor de shetten, en wie weet voor de kleine pony op de dagen dat jij niet kan?
(De eigenaar van die kleine pony fokt ze alleen, geeft ze geen beweging).
"Nee, dat zijn mijn verzorgpony's, ik zou ze niet kunnen missen, nee die wil ik niet weg doen."
Ik zei dat ze ze niet hoefde te missen, maar misschien kon 'delen', dus de verzorging samen doen, dat zij zelf dus een jonger meisje zou vragen 'als hulp'.
Gewoon omdat dat jongere meisje dan ook ervaring kon opdoen met een verzorgpony!
Leuk toch? Iemand aan een verzorgpony helpen, hardstikke gaaf. Als je zelf toch al andere pony's kunt rijden...
Maar nee, dat wou ze niet. Het waren 'háár' verzorgpony's, van niemand anders...
Tja toen had ik echt zoiets van: egoistisch...
Of zie ik het nu verkeerd?
Hier in de buurt zitten ontzettend veel beginnende meisjes, net twee jaar les op de manege, die graag een pony willen verzorgen maar de meeste verzorgpony's zijn allemaal bezet.
Wat vinden jullie?
Het is niet zo dat ik een bemiddelingsbureau ga beginnen
, maar hoe denken jullie over mijn verhaal, en kennen jullie dergelijke situaties?Hebben jullie ook verhalen over zoiets, en wat zou jij doen in zo'n geval?
Groetjes, Dorine.
