Ik rij al ruim 2 jaar het paard van iemand dier er 3 (en een half) heeft. Dat paard rijd ik dag in dag uit en verder doet niemand hem, ook de eigenaar niet. Ik rijd hem niet alleen ik verzorg hem, graas met hem, speel met hem, poets hem, knuffel hem en noem maar op. Ondanks dit wil ik toch een eigen paard. MAAR IK WIL DONNES HEBBEN.
Het vervelende is dat ze hem niet wil verkopen en daar baal ik ontzettend van.
Sommigen verklaren me voor gek dat ik een paard wil kopen. (ik rij immers helemaal gratis elke dag weer) maar het is toch veel prettiger als ik het ook daadwerkelijk voor het zeggen heb met dat paard.
Als ik mijn vriend uit laat stappen, moet ik om me heen kijken of er niemand is die dat aan de eigenaar verteld (om maar even een voorbeeld te geven), ik weet namelijk niet of het mag.
Donnes mag niet in het land maar ik gun het hem zo. Nou ja kortom allemaal dingen waarover ik niet mag beslissen. Mijn verhaal is wat lang geworden maar wat ik eigenlijk gewoon wil zeggen is:
Als je het geld kunt missen zou ik het absoluut doen. Je kan nooit een meningsverschil krijgen met de eigenaar, wat ook het risico meebrengt dat je opeens geen paard meer hebt om te rijden. Gewoon lekker alles zelf voor het zeggen hebben. HEERLIJK