JoT schreef:Ook ik heb vorig jaar een poging gedaan, dit was ongeveer wat wij moesten doen:
- Langs 'enge' objecten (terrasje met parasol en fietsenrek, dit alles in de buitenbak opgesteld) heen.
- Naast elkaar opstellen in een rij, één voor één netjes afstijgen, daarna één voor één voetje optillen en daarna één voor één correct weer opstijgen. Dit ging mis bij mij, paardlief vond dat stilstaan maar niets en denderde twee keer zowat over me heen. Bij het opstijgen mocht ik de beugelriemen niet langer maken (ik had een vrij groot paard) en ik ben niet zo lenig, dus dat liep ook in de soep. Resultaat: ik stond stijf van de stress.
- Stukje zonder beugels draven, daarna, nogsteeds in draf, beugels weer opzoeken. Kort daarna aangalopperen.
- Rijden in een volte, een voor een de groep verlaten en een rondje draven / galopperen
- Springen Ging ook mis, ik hield de teugels te strak werd me gezegd
- Tussen twee hindernissen, met twee dekens eroverheen, halthouden en de hindernis aanraken.
Was je hiervoor geslaagd, dan ging je naar buiten. Waar bij ons erg op werd gelet was:
- Rijden als een groep en rekening met elkaar houden. (hier was ze heel erg kritisch op).
- Goed kijken en aangeven wat je gaat doen (hand uitsteken bv.)
Volgens mij was dit grotendeels in stap, maar het kan natuurlijk best zijn dat je een stukje moet draven. Het doel van het ruiterbewijs is immers om te kijken of je je buiten te paard goed kan redden, in welke gang dan ook.
Bij ons duurde het eerste gedeelte misschien zo'n drie kwartier o.i.d. Niet zo lang dus. De rit naar buiten was ook vrij kort, een kwartiertje geloof ik, maar zeker niet langer dan een half uur. Veel succes!
Gebruikers op dit forum: Patriesje, XXleonieXX en 158 bezoekers