Bij mijn vorige eigen pony'tje, heb ik vlak voordat hij werd ingeslapen zo'n moment gehad waarop hij liet blijken dat hij op mij vertrouwde. Zijn achterbeen was tot op het bot weg gesneden door een stuk glas, en hij had veel pijn. Hij lag op de grond met zijn hoofd op mijn schoot. Hij had pijnstillers gehad, omdat wij (mijn ouders) ,moesten beslissen wat we nu verder gingen doen. Ik had al een tijdje zo op de grond gezeten en zat niet echt lekker meer. Ik wilde even gaan staan om mijn benen te strekken, dus ik pak zijn hoofd voorzichtig op van mijn schoot en wil op staan. Meneer was het hier niet mee eens, en tilde direct zijn hoofd weer op, keek mij even aan, en legde (lag?) zijn hoofd weer terug op mijn schoot. Toen ben ik maar gewoon blijven zitten. Niet lang daarna is hij ingeslapen.
Toch mooi dat je na 12 jaar dit soort momenten nog zo goed weet te herinneren.